Przejdź do zawartości

Alicja Grześkowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alicja Grześkowiak
Ilustracja
Alicja Grześkowiak podczas obchodów XX-lecia odrodzonego Senatu (2009)
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1941
Świrz

Marszałek Senatu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 21 października 1997
do 18 października 2001

Przynależność polityczna

Akcja Wyborcza Solidarność

Poprzednik

Adam Struzik

Następca

Longin Pastusiak

Wicemarszałek Senatu II kadencji
Okres

od 27 listopada 1991
do 14 października 1993

Przynależność polityczna

Porozumienie Centrum

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908) Medal Pamiątkowy 13 Stycznia Dama Orderu Grobu Świętego Wielki Krzyż Orderu Korony (Belgia) Krzyż Wielki Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania)
Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości
Alicja Grześkowiak (w środku) z uczestnikami obchodów XX-lecia odrodzonego Senatu (2009)
Z nuncjuszem apostolskim w Polsce Celestino Migliore podczas 1. posiedzenia Senatu IX kadencji (2015)

Alicja Grześkowiak z domu Bautro (ur. 10 czerwca 1941 w Świrzu) – polska prawniczka i polityk, adwokat, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk prawnych. W latach 1989–2001 senator I, II, III i IV kadencji, w latach 1991–1993 wicemarszałek Senatu II kadencji, w latach 1997–2001 marszałek Senatu IV kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się jako córka Eugeniusza i Adelajdy Bautro[1]. W 1963 ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień naukowy doktora otrzymała w 1971, a stopień doktora habilitowanego uzyskała w 1978. W 1974–1975 odbyła staż na uniwersytecie w Rzymie. Od 1990 zatrudniona na stanowisku profesora na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, była też (od 1991) profesorem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. Objęła później stanowisko profesora nadzwyczajnego w Kujawsko-Pomorskiej Szkole Wyższej w Bydgoszczy.

W 1969 ukończyła aplikację sędziowską, od 1988 praktykowała jako adwokat.

Pod jej kierunkiem stopień naukowy doktora uzyskali m.in. Krzysztof Wiak (2000)[2] i Filip Ciepły (2008)[3].

Od 1968 do 1985 należała do Stronnictwa Demokratycznego. W 1980 przystąpiła do „Solidarności”. Ponadto w latach 1981–1992 była uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[4]. W latach 1989–2001 przez cztery kadencje zasiadała w Senacie, reprezentując województwo toruńskie. W 1989 została w wybrana z listy Komitetu Obywatelskiego, w 1991 z listy POC, w 1993 z ramienia Porozumienia Centrum i w 1997 z rekomendacji Akcji Wyborczej Solidarność. W II kadencji była wicemarszałkiem, w IV kadencji od 21 października 1997 do 18 października 2001 sprawowała funkcję marszałka Senatu (była pierwszą w historii kobietą na tym stanowisku). Od 1989 do 1997 była członkiem delegacji parlamentu polskiego do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy (od 1992 jako wiceprzewodnicząca frakcji chadeckiej). Zasiadała w radzie politycznej PC. W 1998 przystąpiła do nowo powstałej partii pod nazwą Ruch Społeczny AWS, w 2001 nie ubiegała się o reelekcję do Senatu i wycofała z życia politycznego.

Jest autorką i redaktorką publikacji naukowych z dziedziny prawa karnego i praw człowieka. Dama Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. W 2005 została powołana w skład zarządu Papieskiej Akademii Życia.

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Ordery i odznaczenia
Nagrody i wyróżnienia

W 1995 nadano jej tytuł doktora honoris causa Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, a w 1999 tytuł doktora honoris causa Universitatea Liberă Internațională din Moldova w Kiszyniowie oraz Holy Family College w Filadelfii. W 2001 otrzymała tytuł honorowego obywatelstwa miasta Stalowa Wola[9]. Jest także laureatką tytułu „Człowiek Roku” przyznawanego przez „Gazetę Polską[10].

W 2001 otrzymała Medal Świętego Brata Alberta[11].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1989 Komitet Obywatelski „Solidarność” Senat I kadencji woj. toruńskie 170 935 (69,37%)T[12]
1991 Porozumienie Obywatelskie Centrum Senat II kadencji woj. toruńskie 60 575 (32,11%)T[13]
1993 Zjednoczenie Polskie Senat III kadencji woj. toruńskie 58 885 (24,92%)T[14]
1997 Akcja Wyborcza Solidarność Senat IV kadencji woj. toruńskie 95 995 (46,11%)T[15]

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Kara śmierci w polskim prawie karnym, UMK, Toruń 1978 i 1982.
  • Postępowanie w sprawach nieletnich (polskie prawo nieletnich), UMK, Toruń 1978 i 1982.
  • Zagadnienia prawnokarnej ochrony dziecka poczętego w pracach Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1990–1991, Ottonianum, Szczecin 1994.
  • Ius et lex. Księga jubileuszowa ku czci profesora Adama Strzembosza (red., razem z Antonim Dębińskim i Krzysztofem Wiakiem), KUL, Lublin 2002, ISBN 83-7363-025-2.
  • Prawo karne stanu wojennego (red.), KUL, Lublin 2003.
  • Prawo karne (red.), C.H. Beck, Warszawa 2007, 2009 i 2011.
  • Kodeks karny. Komentarz (red., razem z Krzysztofem Wiakiem), C.H. Beck, Warszawa 2012.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych. ipn.gov.pl. [dostęp 2014-06-10].
  2. Krzysztof Wiak. W: Wydział Prawa, Prawa Kanonicznego i Administracji KUL. Informator. Lublin: KUL, 2005, s. 117.
  3. Filip Ciepły, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-08-22].
  4. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 2015-10-09].
  5. M.P. z 2004 r. nr 51, poz. 866
  6. M.P. z 2017 r. poz. 121
  7. Medale niepodległości. tygodnikbydgoski.pl, 12 listopada 2018. [dostęp 2020-02-18].
  8. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. grybauskaite.is.lt. [dostęp 2011-03-28]. (lit.).
  9. Honorowi obywatele miasta Stalowa Wola. stalowawola.pl. [dostęp 2017-11-23].
  10. Kurtyka i ks. Isakowicz-Zaleski laureatami nagród „Gazety Polskiej”. press.pl, 1 lutego 2007. [dostęp 2020-02-18].
  11. Medal Św. Brata Alberta. albert.krakow.pl. [dostęp 2022-09-01].
  12. M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 150
  13. M.P. z 1991 r. nr 41, poz. 287
  14. M.P. z 1993 r. nr 50, poz. 471
  15. M.P. z 1997 r. nr 64, poz. 621

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]