Chlorek tlenek bizmutu(III)
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny | BiCl(O) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Inne wzory | Bi(O)Cl, BiOCl | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Masa molowa | 261,44 g/mol | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd | biały lub prawie biały, bezpostaciowy albo drobnokrystaliczny proszek bez smaku i zapachu[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | 7787-59-9 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | 6328152[2] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Podobne związki | chlorek bizmutu(III) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Chlorek tlenek bizmutu(III) (chlorek bizmutylu, łac. bismuthum oxychloratum) – nieorganiczny związek chemiczny, zasadowa sól bizmutu(III) zawierająca ugrupowanie bizmutylowe, Bi=O. Nierozpuszczalny w wodzie i tłuszczach, krystalizuje w układzie tetragonalnym.
Spis treści
Zastosowanie[edytuj]
Wykazuje – tak jak inne związki bizmutu (np. dermatol) – aktywność przeciwbakteryjną. Dlatego był dawniej stosowany jako zawiesina olejowa w leczeniu zakażeń krętkiem bladym (kiły). Obecnie nie wykorzystuje się tego działania w lecznictwie, ze względu na wprowadzenie antybiotyków, które charakteryzują się większą skutecznością.
W diagnostyce używa się chlorku bizmutylu w badaniach rentgenowskich i we fluoroskopii do kontrastowania cewników, ponieważ silnie pochłania promieniowanie rentgenowskie. Może być łączony z siarczanem baru, co poszerza zakres możliwości jego wykorzystania[5].
Powszechnie stosowany jest również w kosmetyce jako pigment przy wyrobie sztyftów do ust, szminek, lakierów do paznokci, pudrów, cieni do powiek i innych środków kosmetycznych. Nadaje jedwabisty perłowy połysk. Wykazuje dobre zdolności kryjące i bardzo duże powinowactwo do skóry, a ponadto jest delikatny w dotyku.
Jest niestabilny na świetle. W preparatach kosmetycznych zawierających chlorek bizmutylu wykorzystuje się filtry UV, by nie dopuścić do jego rozkładu.
Nazwy handlowe[edytuj]
- Biron® B-50
- Biron® ESQ
- Biron® Fines
- Biron® MTU
- Biron® LF-2000
- Bi-LITE® 20
- Bital (z talkiem)
- Mibiron® N-50 (z miką)
- Pearl Glo
- Pearl I
- Pearl II
- Satin B UVS
Przypisy
- ↑ a b Polska Rzeczpospolita Ludowa, Ministerstwo Zdrowia: Farmakopea Polska III. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1954, s. 950.
- ↑ Chlorek tlenek bizmutu(III) (CID: 6328152) (ang.) w bazie PubChem, United States National Library of Medicine.
- ↑ a b MSDS Alfa Aesar.
- ↑ a b Chlorek tlenek bizmutu(III) (nr 307610) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.
- ↑ Bismuth Oxychloride for Radiopaque Medical Devices. S. Black. [dostęp 2011-02-13].
