Chlorek cynku

Chlorek cynku
kryształy uwodnionego chlorku cynku
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC) dichlorek cynku
Inne nazwy i oznaczenia farm. Zinci chloridum
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	ZnCl2
Masa molowa	136,29 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały krystaliczny proszek
Identyfikacja
Numer CAS	7646-85-7
PubChem	5727
Właściwości Gęstość i stan skupienia 2,91 g/cm³; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 4320 g/l Rozpuszczalność w innych rozpuszczalnikach etanol: łatwo glicerol: łatwo aceton: słabo Temperatura topnienia 283–293 °C Temperatura wrzenia 732 °C
Niebezpieczeństwa MSDS Zewnętrzne dane MSDS Globalnie Zharmonizowany System Klasyfikacji i Oznakowania Chemikaliów Zagrożenia wg Rozporządzenia CLP, zał. VI Niebezpieczeństwo Zwroty H H302, H314, H400, H410 Zwroty EUH brak zwrotów EUH Zwroty P P273, P280, P305+P351+P338, P310, P501 Europejska klasyfikacja substancji Zagrożenia wg Rozporządzenia CLP, zał. VI Żrący (C) Groźny dla środowiska (N) Zwroty R R22, R34, R50/53 Zwroty S S1/2, S26, S36/37/39, S45, S60, S61 NFPA 704 0 3 0   Numer RTECS ZH1400000 Dawka śmiertelna LD50 24 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
Podobne związki
Inne aniony	bromek cynku
Inne kationy	chlorek wapnia, chlorek rtęci(II)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja
ATC	B05 XA12
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania dożylnie

Chlorek cynku, (łac. Zinci chloridum; ZnCl₂) – nieorganiczny związek chemiczny, sól cynku i kwasu solnego. Silnie higroskopijny, rozpuszczalny w wodzie, alkoholu etylowym, eterze, glicerynie.

Zastosowanie

• bezwodny jako środek suszący,
• zaprawa przy drukowaniu tkanin,
• topnik do oczyszczania powierzchni lutowanych,
• mikronawóz,
• składnik elektrolitu.
• składnik żużli pokrywająco-rafinujących stosowanych przy wytopie stopów cynku.

Otrzymywanie

Bezwodny chlorek cynku można otrzymać m.in. w wyniku reakcji chloru (w temp. 700 °C) lub chlorowodoru (na gorąco) z cynkiem. Przemysłowo otrzymywany w reakcji siarczku cynku z chlorem. Po rozpuszczeniu cynku, jego tlenku lub węglanu w gorącym kwasie solnym i odparowaniu roztworu uzyskuje się monohydrat, ZnCl₂·H₂O. Znane są też hydraty zawierające 1,5, 2,5, 3 lub 4 cząsteczki wody krystalizacyjnej.

Przypisy

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.