Przejdź do zawartości

Droga międzynarodowa E8 (Polska)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
E8
Początek drogi

Granica państwa Świecko

Koniec drogi

Granica państwa Terespol

Województwa

gorzowskie,
zielonogórskie,
poznańskie,
konińskie,
płockie,
łódzkie,
skierniewickie,
warszawskie,
siedleckie,
bialskopodlaskie

Zdjęcie
Historyczna trasa E8 w okolicach Poznania (1974)
Historyczna trasa E8 w okolicach Poznania (1974)
E8 w okolicach Wrześni (1974)
Telefon alarmowy pomiędzy jezdniami trasy, okolice Poznania (1978)
Na zdjęciu widoczny wylot zachodni (z Poznania) trasy E8 w miejscowości Swadzim. Lata 80-te XX w. Źródło: Zespół Historii Drogownictwa

Droga międzynarodowa E8, nazywana także Transpolonią[1] – byłe oznaczenie drogi w Polsce w latach 1962–1985, prowadzącej od przejścia granicznego w Świecku z NRD do przejścia granicznego w Terespolu z ZSRR.

Droga E8 była częścią trasy europejskiej E8 o przebiegu: LondynHarwich (prom) – Hoek van HollandHagaUtrechtAmersfoortOldenzaalHanowerBerlinPoznańKrośniewiceWarszawaTerespol[2]. Dalszy przebieg nie był ustalony, ponieważ ZSRR nie był sygnatariuszem umowy z 1950 r. regulującej przebieg i standard tras europejskich.

Pierwotnie trasa między przejściem granicznym w Świecku a Rzepinem poprowadzona była przez Kunowice, Nowe Biskupice i Gajec[3]. W latach 70. oddano do użytku obwodnicę Rzepina oraz nowy odcinek drogi, obecnie stanowiący fragment autostrady A2.

W 1977 roku zamknięto dla ruchu tranzytowego pojazdów ciężarowych trasę E8 na odcinku Sochaczew – Warszawa – Mińsk Mazowiecki, kierując tranzyt na drogę państwową nr 27, omijającą stolicę od południa[4]. Zakaz ten nie dotyczył ciężarówek dojeżdżających docelowo do miejscowości ówczesnego województwa warszawskiego.

Na przełomie lat 70. i 80. XX w. opracowano nowy system numeracji. Za następcę E8 można uznać E30, o niemal identycznym przebiegu, jednak wydłużoną i obejmującą zasięgiem Irlandię, Białoruś i europejską część Rosji. W 1985 roku Polska przyjęła nowy system numeracji dróg międzynarodowych, a 14 lutego 1986 r. zaczął obowiązywać nowy wykaz dróg krajowych[5]. Trasy europejskie otrzymały numery krajowe używane zamiennie (równolegle) z międzynarodowymi. Arteria E30 otrzymała numer 2, który co do podstawowej zasady obowiązuje do dziś.

Obecnie polski odcinek posiada następujące oznaczenia krajowe:

Numer Przebieg
  A2   ŚwieckoRzepin
  92  
  2  
  • granica państwa – Świecko
  • Kałuszyn – Terespol

Historyczny przebieg E8

[edytuj | edytuj kod]
  • województwo gorzowskie
odcinek Łowicz – Warszawa wspólny z E12

Przebieg w Poznaniu

[edytuj | edytuj kod]
ul. Jarosława Dąbrowskiegoul. Lutyckaul. Lechickamost Lechaul. Bałtyckaul. Warszawska

Przebieg w Warszawie

[edytuj | edytuj kod]
odcinek wspólny z drogą międzynarodową E12
ul. Połczyńskaul. Wolskaal. gen. K. Świerczewskiegoal. gen. K. Świerczewskiego
odcinek wspólny z drogą międzynarodową E81
ul. Marchlewskiegoal. Jerozolimskiemost Poniatowskiegoal. Poniatowskiegoul. Waszyngtonaul. Grochowskaul. Płowieckaul. Bronisława Czecha

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Oznaczenie obowiązywało od lat 70. do grudnia 1985 roku.
  2. Do około 1974 roku na odcinku Poznań – Kostrzyn E8 miała wspólny przebieg z drogą międzynarodową E83[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kunta_Kinte, #2,890, [w:] [Polska] Historia budowy i eksploatacji dróg do 1989 roku [online], SkyscraperCity, 10 listopada 2020 [dostęp 2021-01-08].
  2. Deklaracja w sprawie budowy głównych tras międzynarodowych, Genewa 1950.
  3. Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, wyd. jedenaste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1972.
  4. Zarządzenie Ministra Komunikacji z dnia 18 grudnia 1976 r. w sprawie ograniczenia ruchu tranzytowego na drodze państwowej nr E-8 w obrębie województwa stołecznego warszawskiego (M.P. z 1976 r. nr 44, poz. 224).
  5. Uchwała nr 192 Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 1985 r. w sprawie zaliczenia dróg do kategorii dróg krajowych (M.P. z 1986 r. nr 3, poz. 16)
  6. Plan Poznania, wyd. szóste, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1971.
  7. Poznań, wyd. 13, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa 1978 [dostęp 2022-01-29].
  8. Poznań, wyd. 2, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa 1980 [dostęp 2022-01-29].
  9. TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [online], www.trasbus.com [dostęp 2021-04-17].
  10. TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej. [online], www.trasbus.com [dostęp 2021-04-17].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]