
Kałuszyn
| ||||
![]() Kałuszyn – zdjęcie lotnicze znad wschodniej części miasta w kierunku zachodnim | ||||
| ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Województwo | ||||
Powiat | ||||
Gmina | ||||
Aglomeracja | ||||
Prawa miejskie |
przed 1662 | |||
Burmistrz |
Arkadiusz Czyżewski | |||
Powierzchnia |
12,3[1] km² | |||
Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
| |||
Strefa numeracyjna |
25 | |||
Kod pocztowy |
05-310 | |||
Tablice rejestracyjne |
WM | |||
Położenie na mapie gminy Kałuszyn ![]() | ||||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego ![]() | ||||
Położenie na mapie powiatu mińskiego ![]() | ||||
![]() | ||||
TERC (TERYT) |
1412094 | |||
SIMC |
0975380 | |||
Urząd miejski ul. Pocztowa 105-310 Kałuszyn | ||||
Strona internetowa |
Kałuszyn – miasto w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Kałuszyn.
Leży w dawnej ziemi liwskiej historycznego Mazowsza[3]. Kałuszyn uzyskał lokację miejską przed 1662 rokiem[4]. Do 1954 siedziba wiejskiej gminy Chrościce. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa siedleckiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Miasto położone jest na Wysoczyźnie Kałuszyńskiej, w odległości 35 km na zachód od Siedlec i 50 km od Warszawy. Przez Kałuszyn przebiega droga krajowa nr 2.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kałuszyn dzięki staraniom możnego rodu Opackich, otrzymał w 1718 prawa miejskie, nadane przez króla Augusta II Mocnego. W czasie kampanii napoleońskiej miasto zostało zniszczone. Podczas powstania listopadowego, trzykrotnie doszło do walk w mieście.
I bitwa pod Kałuszynem odbyła się 17 lutego 1831 podczas powstania listopadowego w okolicach Kałuszyna dywizja generała Franciszka Żymirskiego, licząca 7 baonów, 8 szwadronów i 14 dział, toczyła opóźniające walki odwrotowe z przeważającymi siłami rosyjskimi tworzącymi przednią straż armii rosyjskiej Iwana Dybicza. 2 kwietnia tego roku stoczono II bitwę pod Kałuszynem. III bitwa miała miejsce 10 lipca 1831 – kilka dni przed bojem spotkaniowym pod Mińskiem Mazowieckim przednia straż polskiego korpusu generała Wojciecha Chrzanowskiego stoczyła bój z tylną strażą rosyjskiego korpusu Jewgienija Aleksandrowicza Gołowina. Siłami polskimi liczącymi 5 baonów, 13 szwadronów i 8 dział dowodził generał Bonifacy Jagmin. Wojska polskie odniosły zdecydowane zwycięstwo biorąc do niewoli 1200 żołnierzy rosyjskich.
Kałuszynianie brali też czynny udział w powstaniu styczniowym.
W czasie kampanii wrześniowej w 1939, I Dywizja Piechoty Legionów im. Józefa Piłsudskiego podczas bitwy pod Kałuszynem stoczyła bój z 44. Infanterie-Regiment przyporządkowanym do SS-Regiment „Deutschland”, który należał organizacyjnie do dywizji „Kempf”.
W 1991 Kałuszyn przystąpił do Stowarzyszenia Miast Pokoju.
Żydzi kałuszyńscy[edytuj | edytuj kod]
Kałuszyn był ważnym obszarem osadnictwa żydowskiego. W XVII w. powstała samodzielna gmina żydowska, a pod koniec XVIII w. wzniesiono nową synagogę. W 1827 w mieście było 145 domów i 1826 mieszkańców[5]. Żydzi stanowili 80% ogółu mieszkańców. Trudnili się oni głównie rzemiosłem, wielu pracowało przy produkcji tałesów – żydowskich szali religijnych. Miasto było prężnym ośrodkiem ruchu chasydzkiego.
Tuż przed I wojną światową (1913) w Kałuszynie żyło 8257 Żydów oraz 1413 chrześcijan. Żydzi prowadzili w tym czasie 105 sklepów, a ich średnie miesięczne zarobki wynosiły 150 rubli[6]. 50% Żydów było wówczas analfabetami. W okresie międzywojennym (1921) w Kałuszynie mieszkało 5033 Żydów, co stanowiło 82% ludności miasteczka.
W czasie okupacji niemieckiej większość kałuszyńskich Żydów została zamordowana. We wrześniu 1941 utworzono getto w Kałuszynie. Zlikwidowano je w grudniu 1942. Jego mieszkańców wywieziono w celu zamordowania w obozie zagłady w Treblince. W toku akcji deportacyjnych na miejscowym cmentarzu żydowskim Niemcy zabili około 1000 Żydów[7].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Istniejące[edytuj | edytuj kod]
- klasycystyczny ratusz i poczta z pierwszej połowy XIX w.,
- neogotycki kościół pw. Wniebowzięcia NMP z końca XIX w., zbudowany według projektu Józefa Piusa Dziekońskiego,
- dawne koszary królewskie zwane oberżą, które gościły Napoleona Bonaparte,
- nowy cmentarz żydowski w Kałuszynie z XIX/XX w.
Nieistniejące[edytuj | edytuj kod]
Demografia[edytuj | edytuj kod]

- Piramida wieku mieszkańców Kałuszyna w 2014 roku[2].
Sport[edytuj | edytuj kod]
W mieście, od 1947 roku, działa klub piłki nożnej, Victoria Kałuszyn, grający w klasie okręgowej.
Burmistrzowie Kałuszyna[edytuj | edytuj kod]
- Marian Soszyński (2002-2018)
- Arkadiusz Czyżewski (od 2018)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2015 r.. „Powierzchnia i Ludność w Przekroju Terytorialnym”, s. 101, 2015-07-22. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1505-5507. [dostęp 2015-10-13].
- ↑ a b Kałuszyn w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ Elżbieta Kowalczyk-Heyman: „Disce aut discede”, czyli o tym, po co archeologowi potrzebna jest wiedza toponomastyczna i geografia historyczna w: „Światowit”, t. XLVII, fasc. B. Instytut Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2006, s. 148. ISSN 0082-044X
- ↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 38–39.
- ↑ Kałuszyn (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 728 .
- ↑ „Izraelita” nr 35, 28.08.1913, s. 2.
- ↑ Getto w Kałuszynie. sztetl.org.pl. [dostęp 2022-01-24].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Urzędu Miasta Kałuszyn
- Ochotnicza Straż Pożarna w Kałuszynie
- Gmina Kałuszyn
- o Kałuszynie na portalu wirtualny sztetl
- Kałuszyn (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 728 .