Przejdź do zawartości

Huta Szkła Wołomin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Termisil Glass Sp. z o.o.
Ilustracja
Zakład „Termisil” (dawny oddział B)
Państwo

 Polska

Siedziba

Wołomin

Adres

ul. Wileńska 68a, 05-200 Wołomin

Data założenia

1905

Forma prawna

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Prezes

Krzysztof Kupiec

Nr KRS

0000804430

Położenie na mapie Wołomina
Mapa konturowa Wołomina, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Termisil Glass Sp. z o.o.”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Termisil Glass Sp. z o.o.”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Termisil Glass Sp. z o.o.”
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego
Mapa konturowa powiatu wołomińskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Termisil Glass Sp. z o.o.”
Położenie na mapie gminy Wołomin
Mapa konturowa gminy Wołomin, w centrum znajduje się punkt z opisem „Termisil Glass Sp. z o.o.”
Ziemia52°20′55,0″N 21°15′07,0″E/52,348611 21,251944
Strona internetowa
Szkło Termisil w sklepie

Termisil Glass Sp. z o.o. (Huta Szkła Wołomin) – huta szkła z zarządem czeskiego przedsiębiorstwa KavalierGlass oraz jeden z trzech europejskich producentów szkła borokrzemowego (żaroodpornego) z własną zastrzeżoną marką szkła Termisil. Szkło borokrzemowe ma zastosowanie w przemyśle AGD, laboratoryjnym, chemicznym, oświetleniowym, medycznym i innych[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Początki powstania huty sięgają 1905 roku. Po II wojnie światowej władze komunistyczne PRL miały początkowo duże poparcie wśród pracowników – niemal połowa z nich huty należała do PPR. W 1949 r. w Wołominie podjęło pracę Biuro Studiów i Projektów Przemysłu Szklarskiego, przeniesione tu z Warszawy. Powstały wówczas Wołomińskie Zakłady Szklarskie, znacznie rozbudowane w okresie planu 6-letniego (1950-1955)[2].

Hutnicy szkła w pracy
Zarząd idący do pracy
Dawna huta Wołomin

W latach 1959–1965 na rozbudowę Wołomińskich Zakładów Szklarskich państwo przeznaczyło 140 mln zł. Dzięki temu uruchomiono oddziały produkcji i obróbki szkła laboratoryjnego oraz termosów, wprowadzono pełną automatyzację produkcji butelek. Dalsze inwestycje zakładów, noszących wówczas imię działacza PPR i AL Feliksa Paplińskiego, umożliwiły modernizację działu opakowań szklanych[3].

Najpomyślniejsza dla huty była dekada Gierka (1970-1980). Wówczas to uruchomiono automatyczną produkcję szklanek termoodpornych. Huta osiągnęła najwyższy w swej historii poziom produkcji. W 1978 r. zatrudniała 2200 pracowników. W pełni zautomatyzowany zakład A (dawna huta Vitrum) wytwarzał szkło opakowaniowe, natomiast zakład B z nową halą produkcyjną (dawna Praca) – szkło techniczne i laboratoryjne. 1 lipca 1980 r. uruchomiono w hucie linię produkcyjną na licencji japońskiej, produkującą szkło stołowe[3].

Nie było żadnych problemów ze zbytem, bowiem chłonny rynek ZSRR i państw RWPG kupował każdy towar. Huta była największym przedsiębiorstwem w Wołominie. Wybudowała dla swoich pracowników osiedle mieszkaniowe, ośrodki wczasowe, dom kultury oraz założyła orkiestrę dętą. Wspierała przez długie lata Zespół Szkół Szklarskich[4].

Po sierpniu 1980 huta stała się największym w mieście ośrodkiem NSZZ „Solidarność”[3].

Lata 1990–2000

[edytuj | edytuj kod]

Przemiany ustrojowe po 1989 r., przejście do gospodarki wolnorynkowej, usamodzielnienie przedsiębiorstw doprowadziły hutę do kryzysu. Upadek ZSRR, rozwiązanie RWPG, kryzys w Rosji spowodowały utratę rynku zbytu na wschodzie. Opakowania szklane zaczęły masowo zastępować teraz tworzywa sztuczne. Rynek zbytu na szkło gwałtownie malał[3].

Dyrekcje huty nie przeprowadziły w porę prywatyzacji. Brak uregulowania stosunków własnościowych zniechęcał do współpracy ewentualnych partnerów strategicznych, hutą nie zainteresował się kapitał zagraniczny. W rezultacie długi zakładu stale rosły, produkcja stawała się przestarzała, bowiem po epoce Gierka nie inwestowano tu w nowe technologie. Nie pomogło pozbycie się ośrodków wczasowych, przejęcie przez miasto osiedla mieszkaniowego i domu kultury. Z braku zbytu produkcja i zatrudnienie nieustannie malały. W końcu pozostało w hucie niewiele ponad 1 tys. pracowników. Ostatecznie zakład zakończył swą działalność państwową 1 lipca 1999 r[4].

Po 2000 r.

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 roku dawny "oddział B" huty odkupiło małżeństwo z Krosna, Anna i Janusz Michnowie. Wyroby powracały na rynek, tym razem w nowych opakowaniach, w coraz szerszym asortymencie. Specjaliści fabryczni opracowali technologię produkcji szkła borowo-krzemowego Termisil. Zatrudnienie znalazło około 200 osób. Nowi właściciele pozyskiwali dotacje z Unii Europejskiej oraz z budżetu państwa na rozwój Wołomińskiej huty szkła. W 2006 roku Najwyższa Izba Kontroli uznała, że była to jedna z najbardziej udanych prywatyzacji na terenie województwa mazowieckiego. Rozwijana była produkcja szkła prasowanego (brytfanki, salaterki) i cienkościennego (szklanki, filiżanki, kubki i dzbanki). Inwestycja ta pochłonęła 45,2 mln zł i zwiększyła zatrudnienie do około 300 osób. W roku 2009 przedsiębiorstwo znalazło się jednak w kłopotach finansowych i zostało wrogo przejęte. W 2019 roku hutą zainteresował się czeski inwestor Otakar Mot’ka, który posiadał pod swoim zarządem hutę Kavalierglass w Sázavie. Wołomińska huta została wykupiona, a jej długi spłacone. Wdrożono technologię hartowania szkła i poszerzono ofertę produktową. Zamknięto jednak wydział szkła cienkościennego, a część nowoczesnych maszyn przeniesiono do Czech. W roku 2022, w wyniku trzystuprocentowej podwyżki cen gazu oraz spadku popytu na wyroby szklane, huta odnotowała bardzo duże straty. Liczne awarie oraz przerwy w produkcji, wraz ze zwiększoną ceną surowców do wytopu masy szklanej, przyczyniły się do podjęcia decyzji przez zarząd firmy o wyłączeniu ostatniego elementu produkcji – elektrodowego pieca szklarskiego w 2022 roku (w trakcie tej operacji doszło do zawalenia się wanny i wycieku kilku ton ciekłego szkła)[5][6][7][8][9][10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. http://termisil.com/o_nas.php.
  2. Mieczysław Zakrzewski: Wołomin – Huta, ludzie i miasto.
  3. a b c d 105 lat huty szkła w Wołominie – historia terenów powiatu wołomińskiego [online] [dostęp 2021-12-14].
  4. a b Huta Szkła w Wołominie (1905-1999). Artykuł z serwisu dawny.pl - historia terenów powiatu wołomińskiego w dokumentach i wspomnieniach [online], dawny.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  5. Budowali polską gospodarkę, zapewniali ludziom pracę. Dziś walczą o przetrwanie. Historia firmy Termisil - TV Republika [online], pl/Budowali-polska-gospodarke-zapewniali-ludziom-prace-Dzis-walcza-o-przetrwanie-Historia-firmy-Termisil,110992.html [dostęp 2024-04-23].
  6. Historia na szkle szlifowana - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  7. Sukces rzeźbiony w szkle - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  8. 45,2 mln zł na szklanki - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  9. HISTORIA – Termisil Glass – naczynia szklane, żaroodporne, do zapiekania i mikrofali [online], termisil.com [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  10. https://newsnadzis.pl/koniec-huty-szkla-wolomin-serce-huty-wygaszone/

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mieczysław Zakrzewski Wołomin – Huta, ludzie i miasto

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]