Język pite
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Szwecja, Norwegia | ||
| Liczba mówiących | 30 (2015) | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | sje | ||
| IETF | sje | ||
| Glottolog | pite1240 | ||
| Ethnologue | sje | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język pite (nazwa własna: bidumsáme giella, bisumsáme giella) – wymierający język saamski z grupy północno-zachodniej. Obecnie jest jeszcze spotykany w centralnej części szwedzkiej Laponii, a dokładnie na południu regionu Norrbotten, t.j. na terenie gmin Arjeplog i Arvidsjaur, wzdłuż rzeki Pite (stąd nazwa języka), natomiast populacja norweska wymarła (niegdyś żyła pomiędzy Saltenfjord a Ranenfjord).
Samogłoski[edytuj | edytuj kod]
| przednie | tylne | |
|---|---|---|
| wysokie | i | u |
| półprzymknięte | e | o |
| półotwarte | ɛ | ɔ |
| niskie | a a: |
Oprócz ośmiu samogłosek podanych w powyższej tabeli pite ma także dwugłoskę [u̯a].
Spółgłoski[edytuj | edytuj kod]
| dwuwargowe | wargowo- -zębowe |
dziąsłowe | zadziąsłowe | środkowo- językowe |
tylko- językowe |
kratniowe | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| zwarte | p ʰp p: ʰp: | t ʰt t: ʰt: | k ʰk k: ʰk: | ||||
| zwarto-szczelinowe | ʦ ʰʦ ʦ: ʰʦ: | ʧ ʰʧ ʧ: ʰʧ: | |||||
| szczelinowe | f f: v v: | s s: | ʃ ʃ: | h | |||
| nosowe | m m: | n n: | ɲ ɲ: | ŋ ŋ: | |||
| drżące | r r: | ||||||
| płynne | l l: | ||||||
| półsamogłoski | j j: |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Wilbur: A grammar of Pite Saami. Berlin: 2015. ISBN 978-3-944675-47-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||