Język pite
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar |  Szwecja†  Norwegia
| |
| Liczba mówiących | 30 (2015) | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki uralskie *Języki lapońskie **zachodnie ***północne ****pite | |
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-3↗ | sje | |
| IETF | sje | |
| Glottolog | pite1240 | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata
| ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język pite (nazwa własna: bidumsáme giella, bisumsáme giella) — wymierający język lapoński z grupy północno-zachodniej. Obecnie jest jeszcze spotykany w centralnej części szwedzkiej Laponii, a dokładnie na południu regionu Norrbotten, t.j. na terenie gmin Arjeplog i Arvidsjaur, wzdłuż rzeki Pite (stąd nazwa języka), natomiast populacja norweska wymarła (niegdyś żyła pomiędzy Saltenfjord a Ranenfjord).
Spis treści
Samogłoski[edytuj | edytuj kod]
| przednie | tylne | |
|---|---|---|
| wysokie | i | u |
| półprzymknięte | e | o |
| półotwarte | ɛ | ɔ |
| niskie | a aː |
Oprócz ośmiu samogłosek podanych w powyższej tabeli pite ma także dwugłoskę [u̯a].
Spółgłoski[edytuj | edytuj kod]
| dwuwargowe | wargowo- -zębowe |
dziąsłowe | zadziąsłowe | środkowo- językowe |
tylko- językowe |
kratniowe | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| zwarte | p ʰp pː ʰpː | t ʰt tː ʰtː | k ʰk kː ʰkː | ||||
| zwarto-szczelinowe | ʦ ʰʦ ʦː ʰʦː | ʧ ʰʧ ʧː ʰʧː | |||||
| szczelinowe | f fː v vː | s sː | ʃ ʃː | h | |||
| nosowe | m mː | n nː | ɲ ɲː | ŋ ŋː | |||
| drżące | r rː | ||||||
| płynne | l lː | ||||||
| półsamogłoski | j jː |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Wilbur: A grammar of Pite Saami. Berlin: 2015. ISBN 978-3-944675-47-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
