Przejdź do zawartości

Kronika wypadków miłosnych (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kronika wypadków miłosnych
Gatunek

dramat obyczajowy
psychologiczny

Rok produkcji

1986

Data premiery

24 listopada 1986

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

114 minut

Reżyseria

Andrzej Wajda

Scenariusz

Tadeusz Konwicki
Andrzej Wajda (współpraca)

Główne role

Paulina Młynarska
Piotr Wawrzyńczak

Muzyka

Wojciech Kilar

Zdjęcia

Edward Kłosiński

Kostiumy

Maria Wiłun

Kronika wypadków miłosnych − polski dramat obyczajowy z 1986 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, zrealizowany na podstawie scenariusza Tadeusza Konwickiego, opartego na jego własnej powieści pod tym samym tytułem.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Miejscem akcji jest Wilno i jego okolice (bohater dojeżdża koleją do szkoły), zaś czas to przeddzień wybuchu II wojny światowej. Film opowiada w poetycki i nostalgiczny sposób historię wchodzenia w dorosłość grupy młodych ludzi. Głównym wątkiem jest miłość maturzystów Witka i Aliny.

Jest wiosna 1939 roku. Witek zakochuje się w córce polskiego oficera, Alinie. Dziewczyna z trudem akceptuje miłość chłopca, ale w końcu zgadza się na randkę. Razem planują ucieczkę po maturze. Umawiają się po ogłoszeniu wyników egzaminów. Niestety, Witek nie zdał matury. Wkrótce dowiaduje się, że Alina wyjeżdża za granicę. Dziewczyna jednak przychodzi na ostatnie spotkanie w białej, „ślubnej” sukience. Nasyceni sobą zasypiają nad brzegiem rzeki. Budzi ich wycie syren alarmowych zwiastujących wybuch wojny.

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Film kręcono w Przemyślu (m.in. obecna ul. Zamkowa, pl. Legionów, dworzec kolejowy), który imitował przedwojenne Wilno. Scena nabożeństwa w cerkwi została nagrana w Siemiatyczach, w tamtejszej cerkwi prawosławnej. Film kręcono też w Drohiczynie (Góra Zamkowa, cmentarz)[1] oraz w Lublinie (ul. Noworybna)[2]. Przemarsz 13. Pułku Ułanów Wileńskich zrealizowano w okolicy miejscowości Bogusławice, korzystając z koni z tamtejszego Stada Ogierów[3]. Pozostałe wykorzystane przez filmowców lokacje to: Kazimierz Dolny, Obory (skarpa wiślana w pobliżu Domu Pracy Twórczej), warszawski Anin (dom przy ul. Trawiastej), Cieksyn (stacja kolejowa) i Dęblin (most kolejowy)[4].

Muzykę do filmu skomponował Wojciech Kilar. Oprócz tego w obrazie pojawiają się dwa polskie tangaTo ostatnia niedziela oraz Jesienne róże. Oba utwory mają aranżację stylizowaną na czasy przedwojenne, a wykonuje je Zbigniew Wodecki. W jednej ze scen, z udziałem Tadeusza Konwickiego, słychać także utwór zespołu TSA Heavy metal świat pochodzący z płyty Heavy Metal World (1984).

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

Grająca główną rolę Paulina Młynarska podczas kręcenia zdjęć miała 14 lat; twierdzi, że aby nagrać sceny erotyczne z jej udziałem, była odurzana środkami uspokajającymi i alkoholem. Odpowiedzialnością za to obarcza Wajdę[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Miejsca w Polsce, gdzie kręcono popularne filmy. 1001miejsc [dostęp 2016-11-08]
  2. Turyści zajrzą w zakątki, w których kręcono filmy www.dziennikwshodni.pl [dostęp 2016-11-08]
  3. Kronika wypadków miłosnych. Wajda.pl. [dostęp 2018-05-22].
  4. Kronika wypadków miłosnych. Filmpolski.pl. [dostęp 2023-03-01]. (pol.).
  5. Paulina Młynarska: zostałam wykorzystana przez człowieka, który stanowił gigantyczny autorytet. Miałam 14 lat [online], DEON.pl, 15 maja 2019 [dostęp 2019-05-17] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]