Michał Ambroży Kochanowski
Korwin | |
Rodzina | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Róża Kowalska |
Żona |
Józefa Wasilewska |
Dzieci |
Bonawentura Kochanowski |
Odznaczenia | |
Michał Ambroży Kochanowski herbu Korwin (ur. 1757 w Sandomierzu, zm. 18 lutego 1832 w Warszawie) – poseł na Sejm Czteroletni, członek władz insurekcji kościuszkowskiej, senator-kasztelan i senator-wojewoda Królestwa Polskiego, radca stanu w Radzie Stanu Księstwa Warszawskiego w 1812 roku[1], członek Izby Najwyższej Wojennej i Administracji Publicznej w 1806 roku[2], prezes Izby Administracji Publicznej departamentu warszawskiego w 1808 roku[3], szambelan Stanisława Augusta od 1778.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W latach 1767–1775 kształcił się w Szkole Rycerskiej. Po I rozbiorze Polski podjął nieudaną próbę zasztyletowania marszałka Sejmu Rozbiorowego Adama Ponińskiego. Jako major inżynierów brał udział w wytyczaniu nowej granicy pomiędzy Rzecząpospolitą i Prusami (1774–1782) i pomiędzy Rzecząpospolitą i Rosją (1780–1785). Od 1786 był podwojewodzim radomskim. Był posłem na Sejm Czteroletni z województwa sandomierskiego w 1788 roku[4]. 29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie na Ratuszu Miasta Warszawy[5]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[6]. Zwolennik Konstytucji 3 maja, był jednym z założycieli Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. W 1791 odznaczony Orderem Świętego Stanisława.
W 1794 złożył akces do powstania i wszedł do Rady Zastępczej Tymczasowej, obejmując posadę w Wydziale Dyplomatycznym. W Radzie Najwyższej Narodowej został zastępcą radcy, pełnił obowiązki przewodniczącego jej Wydziału Bezpieczeństwa. Jako nadzorujący działania Deputacji Indagacyjnej, badał m.in. materiały zdobyte w czasie insurekcji warszawskiej w ambasadzie rosyjskiej. Kontrolował ponadto Dyrekcję Poczty i więzienia warszawskie. Trzykrotnie prezydował RNN, w tym w czasie szturmu Pragi w dniach 29 października-5 listopada 1794.
Po upadku insurekcji nawiązał kontakt z agencją paryską Franciszka Barssa. W 1797 aresztowany przez policję austriacką w Pradze. Komisja Rządząca 29 września 1807 powierzyła mu stanowisko prezesa Komisji Żywności. 17 sierpnia 1808 mianowany radcą stanu z prawem głosu w Radzie Ministrów Księstwa Warszawskiego. W 1809 w czasie austriackiej okupacji Warszawy ponownie uwięziony. 19 września 1812 odznaczony Orderem Orła Białego. Sprawował tymczasowo urząd ministra spraw wewnętrznych, po nagłej śmierci Jana Łuszczewskiego. W styczniu 1813 mianowany komisarzem do zaopatrzenia armii austriackiej. Na życzenie króla Saksonii Fryderyka Augusta I pozostał w okupowanej przez Rosjan Warszawie, gdzie został członkiem Komisji Centralnej.
W Królestwie Kongresowym mianowany w 1817 senatorem-kasztelanem. Od 28 maja 1831 senator-wojewoda[7]. Wziął udział w sądzie sejmowym, gdzie był zwolennikiem łagodnego wymiaru kary dla podejrzanych o działalność niepodległościową. Po wybuchu powstania listopadowego wszedł w skład Rady Administracyjnej, na krótko został członkiem Rządu Tymczasowego. 25 stycznia 1831 podpisał uchwałę sejmu o detronizacji Mikołaja I. 28 maja wybrany wojewodą. Od 2 lipca prezydował w Senacie, w zastępstwie nieobecnego marszałka.
Był wolnomularzem, mistrzem obrzędów Wielkiego Wschodu Polski (1811–1812), członkiem honorowym loży Świątynia Izis, członkiem najwyższej Loży Kapitularnej (1820).
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kalendarzyk Polityczny Piiarski Na Rok Przestępny 1812, Warszawa 1812, s. 77.
- ↑ Barbara Grochulska, Księstwo Warszawskie, Warszawa 1966, s. 52.
- ↑ Kalendarzyk Polityczny, Chronologiczny i Historyczny na Rok Panski 1808. Z niektoremi dodatkami i Magistraturami kraiowemi, Warszawa, s. 85.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 316.
- ↑ Leon Potocki, Wincenty Wilczek i pięciu jego synów, dwa tomy w jednym, Poznań 1859, s. 143.
- ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
- ↑ Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 478.
- Członkowie Izb Administracyjnych Księstwa Warszawskiego
- Członkowie Izby Najwyższej Wojennej i Administracji Publicznej
- Członkowie Rady Ministrów Księstwa Warszawskiego
- Członkowie Rady Najwyższej Narodowej
- Członkowie Rady Stanu Księstwa Warszawskiego
- Członkowie Rady Zastępczej Tymczasowej
- Członkowie rządów powstańczych (powstanie listopadowe)
- Członkowie Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej
- Kochanowscy herbu Korwin
- Ludzie urodzeni w Sandomierzu
- Odznaczeni Orderem Orła Białego (Księstwo Warszawskie)
- Odznaczeni Orderem Świętego Stanisława (I Rzeczpospolita)
- Prezesi Senatu w czasie powstania listopadowego
- Radcy stanu Rady Stanu Księstwa Warszawskiego
- Senatorowie-kasztelanowie Królestwa Kongresowego
- Polscy wolnomularze (Królestwo Kongresowe)
- Polscy wolnomularze (Księstwo Warszawskie)
- Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (województwo sandomierskie)
- Posłowie Sejmu Czteroletniego (1788–1792)
- Sygnatariusze asekuracji 2 maja 1791
- Sygnatariusze aktu detronizacji Mikołaja I Romanowa (1831)
- Szlachta przyjmująca prawo miejskie w I Rzeczypospolitej
- Urodzeni w 1757
- Zmarli w 1832