Mikołaj II opawski
 |
Ten artykuł od 2014-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| |
 Herb Mikołaja II według Herbarza Geldrii | |
| książę opawski | |
| Okres |
od 1318 |
|---|---|
| Poprzednik |
wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego |
| Następca |
połączenie księstwa z księstwem raciborskim |
| książę opawsko-raciborski | |
| Okres |
od 1337 |
| Poprzednik |
połączenie księstw |
| Następca | |
| książę prudnicki | |
| Okres |
od 1318 |
| Poprzednik |
wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego |
| Następca | |
| książę prudnicki ponownie | |
| Okres |
od 1361 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Bolesław II niemodliński |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1288 |
| Data śmierci |
8 grudnia 1365 |
| Ojciec | |
| Matka |
Adelajda |
| Rodzeństwo | |
| Małżeństwo |
Anna raciborska |
| Dzieci |
Jan I raciborski |
| Małżeństwo |
Jadwiga |
| Dzieci | |
| Małżeństwo |
Juta |
| Dzieci | |
Mikołaj II opawski (Przemyślida) (ur. ok. 1288, zm. 8 grudnia 1365) – od 1318 książę opawski, od 1337 raciborski, 1318-1336 i od 1361 prudnicki[1][2].
Mikołaj II był najstarszym synem księcia Mikołaja I pochodzącego z bocznej linii dynastii Przemyślidów i Adelajdy, siostrzenicy króla Niemiec Rudolfa Habsburga lub Justyny Habsburżanki.
W roku 1312 Mikołaj II uczestniczył w buncie na Morawach przeciwko władzy Jana Luksemburskiego. Wkrótce jednak zdecydował się na lojalizm i stał się bliskim doradcą króla w sprawach Śląska, dzięki czemu otrzymał w 1318, jako dziedziczne lenno, Śląsk Opawski z miastami Opawą, Głubczycami, Bruntalem i Karniowem.
Dobra współpraca z suwerenem zaowocowała w 1337, kiedy bezpotomnie zmarł szwagier Mikołaja książę raciborski Leszek – Jan Luksemburski zdecydował się wtedy przekazać opróżnione lenno właśnie księciu opawskiemu. Czasowo Mikołaj musiał jedynie oddać okręg prudnicki innemu pretendentowi do spadku Bolkowi niemodlińskiemu. Współpracując z miejscową elitą raciborską pozostawił w swoim otoczeniu doradców zmarłego Leszka. Otaczał szczególną opieką klasztor dominikanek św. Ducha w Raciborzu i dominikanów św. Wacława w Opawie. W 1358 aktywnie włączył się w przyjęcie chrztu przez książąt litewskich[3]. Z czasów panowania Mikołaja II, pochodzą pierwsze wzmianki o wielu miejscowościach na ziemi raciborskiej i opawskiej, m.in. o Kileszowicach. Ziemia prudnicka wróciła zresztą do Mikołaja w 1361 dzięki małżeństwu z księżniczką niemodlińską.
Mikołaj przez cały okres po 1318 utrzymywał bliskie kontakty z dworem czeskim, ściśle współpracując najpierw z królem Janem, potem z Karolem IV. Wielokrotnie przez Luksemburgów był posyłany w misjach dyplomatycznych do Polski, na Litwę, Niemiec, czy Rzymu.
Mikołaj II był trzykrotnie żonaty. Pierwszą żoną była poślubiona ok. 1318 Anna raciborska (zm. ok. 1340), z którą doczekał się sześciorga potomstwa (byli to Jan, Eufemia wydana za Siemowita III mazowieckiego, Elżbieta dominikanka w Raciborzu, Anna wydana za Burcharda, hr. Hardeck, wreszcie Małgorzata opawska, późniejsza żona margrabiego morawskiego z rodu Luksemburgów Jana Henryka). Po raz drugi Mikołaj ożenił się ok. 1358 z Jadwigą (zm. 1359), córką Konrada I oleśnickiego, z którą miał jednego syna (był to Mikołaj III). Wreszcie po raz trzeci książę opawski ożenił się ok. 1360, tym razem z Jutą (zm. 1379), córką Bolesława niemodlińskiego. Dzięki trzeciemu małżeństwu władca doczekał się dwóch synów i córki (byli to: Wacław, Przemek i Anna, wydana za Piotra ze Szternberka).
Mikołaj II opawski zmarł 8 grudnia 1365 i zapewne został pochowany w którymś z kościołów opawskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paweł Gołdyn, Miasta polskie w średniowieczu i czasach nowożytnych, Kraków 2008, ISBN 978-83-61033-17-2 [dostęp 2020-01-08].
- ↑ Przemyślidzi linia morawsko-śląska. Książęta opawscy, raciborscy, karniowscy, rybniccy i głubczyccy, www.s1354735-90700.home-whs.pl [dostęp 2020-01-08].
- ↑ Martin Čapský: Historia Górnego Śląska. Polityka, gospodarka i kultura europejskiego regionu. Dom Współpracy Polsko-Niemieckiej, 2011, s. 122. ISBN 978-83-60470-41-1.