Mistrzostwa Świata IBSF 2019

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa Świata IBSF 2019
2017 2020
Data

1–9 marca 2019

Gospodarz

Whistler

Organizator

IBSF

Liczba konkurencji

6

Zwycięzcy
Kobiety

Niemcy Tina Hermann

Mężczyźni

Łotwa Martins Dukurs

Dwójka kobiet

 Niemcy

Mariama Jamanka
Annika Drazek
Dwójka mężczyzn

 Niemcy

Francesco Friedrich
Thorsten Margis
Czwórka mężczyzn

 Niemcy

Francesco Friedrich
Candy Bauer
Martin Grothkopp
Thorsten Margis
Konkurencja
mieszana

 Niemcy

Christopher Grotheer
Anna Köhler
Lisa Gericke
Sophia Griebel
Johannes Lochner
Marc Rademacher

Mistrzostwa Świata IBSF 2019 (ang. BMW IBSF Bobsleigh + Skeleton World Championships 2019) – 63. zawody o tytuły mistrzów świata w skeletonie i bobslejach, które zostały rozegrane w dniach 1–9 marca 2019 roku w kanadyjskim Whistler. Łącznie odbyło się 6 konkurencji:

  • zawody kobiet i mężczyzn w skeletonie,
  • zawody dwójek kobiet, dwójek oraz czwórek mężczyzn w bobslejach,
  • konkurencja mieszana (bobslejowo-skeletonowa).

W klasyfikacji medalowej mistrzostw zwyciężyła reprezentacja Niemiec, której zawodnicy triumfowali w 5 z 6 konkurencji oraz łącznie zdobyli 9 medali (z 18 możliwych). Najbardziej utytułowanymi zawodnikami mistrzostw zostali dwaj Niemcy: Francesco Friedrich oraz Thorsten Margis, którzy zdobyli po dwa złote medale.

Wybór gospodarza[edytuj | edytuj kod]

Mapa toru w Whistler, obiektu zmagań zawodników

Kanadyjskie Whistler zostało wybrane na gospodarza mistrzostw podczas kongresu IBSF w belgijskiej Gandawie w 2015 roku. Pozostałymi kandydatami do organizacji imprezy były: niemiecki Altenberg oraz szwajcarskie Sankt Moritz. W pierwszej rundzie głosowania wyeliminowane zostało Sankt Moritz, natomiast w drugiej rundzie Whistler wygrało z Altenbergiem stosunkiem głosów 20:19[1].

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Zawody zostały rozegrane na torze Whistler Sliding Centre. Były to pierwsze mistrzostwa świata w historii rozgrywane na torze w Whistler. Tor ten był areną zmagań bobsleistów, skeletonistów oraz saneczkarzy podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010. Tor o długości 1700 metrów, czas mierzony jest na odcinku 1450,40 metrów. Średnie nachylenie toru wynosi 9%, z kolei maksymalne sięga 20%. Na torze łącznie znajduje się 16 zakrętów[2].

Zawodnicy przed rozpoczęciem rywalizacji musieli opłacić wpisowe. Kwoty wpisowego kształtowały się na następującym poziomie:

  • € 20 za każdego bobsleistę w każdej z konkurencji,
  • € 25 za każdego skeletonistę w każdej z konkurencji[3].

Nad poprawnością przeprowadzenia zawodów z ramienia przedstawicieli toru czuwali:

  • Shaulyn van Baaren – dyrektor zawodów,
  • Robb Zirnhelt – szef toru,
  • Chris Dornan – przedstawiciel medialny[4].

Z kolei z ramienia IBSF najważniejszymi oficjelami byli:

  • Szwajcar Jos Mattli – główny delegat techniczny mistrzostw,
  • Austriak Michael Grünberger – delegat techniczny odpowiedzialny za rywalizację skeletonistów,
  • Amerykanin Tony Carlino – delegat techniczny odpowiedzialny za tor[4].

Sponsorem tytularnym zawodów była firma BMW. Głównymi sponsorami mistrzostw były firmy Bauhaus oraz Liqui Moly. Oficjalnym partnerem odpowiedzialnym za pomiar czasu w zawodach była firma Omega[5].

Zgodnie z zasadami IBSF, każda z konkurencji podczas mistrzostw świata składa się z czterech ślizgów. W przypadku konkurencji skeletonu i bobslejów na ostateczny rezultat składa się suma czasów przejazdu w każdym z czterech ślizgów. Do finałowego 4. ślizgu kwalifikowało się 20 najlepszych zawodników/drużyn po 3. ślizgu[6]. W przypadku konkurencji mieszanej (skeletonowo-bobslejowej), na wynik drużyny składa się suma czasów przejazdu czterech ślizgów, w których w każdym ze ślizgów reprezentowana była inna konkurencja. Były to:

  • skeleton mężczyzn,
  • bobslejowa dwójka kobiet,
  • skeleton kobiet,
  • bobslejowa dwójka mężczyzn[7].

Terminarz[edytuj | edytuj kod]

Dyscyplina Konkurencja Data i godzina[5]
Skeleton 1. i 2. ślizg mężczyzn 7 marca, 9:00 (UTC-08:00)
1. i 2. ślizg kobiet 7 marca, 12:30 (UTC-08:00)
3. i 4. ślizg mężczyzn 8 marca, 9:00 (UTC-08:00)
3. i 4. ślizg kobiet 8 marca, 12:30 (UTC-08:00)
Bobsleje 1. i 2. ślizg dwójek mężczyzn 1 marca, 17:00 (UTC-08:00)
1. i 2. ślizg dwójek kobiet 2 marca, 11:30 (UTC-08:00)
3. i 4. ślizg dwójek mężczyzn 2 marca, 17:00 (UTC-08:00)
3. i 4. ślizg dwójek kobiet 3 marca, 11:30 (UTC-08:00)
1. i 2. ślizg czwórek mężczyzn 8 marca, 17:00 (UTC-08:00)
3. i 4. ślizg czwórek mężczyzn 9 marca, 17:00 (UTC-08:00)
Skeleton
+
bobsleje 		Konkurencja mieszana 3 marca, 16:00 (UTC-08:00)

Przed mistrzostwami[edytuj | edytuj kod]

Tydzień przed rozpoczęciem mistrzostw zakończyła się rywalizacja w bobslejowym Pucharze Świata w sezonie 2018/2019. W klasyfikacji dwójek kobiet zwyciężyła Niemka Mariama Jamanka, która wygrała 4 z 8 konkursów w sezonie. Podium uzupełniły: kolejna Niemka Stephanie Schneider oraz Amerykanka Elana Meyers-Taylor, które wygrały po 2 konkursy w sezonie[8]. W rywalizacji dwójek mężczyzn triumfował Niemiec Francesco Friedrich, który zwyciężył we wszystkich 8 konkursach w sezonie. Na podium również stanęli Łotysz Oskars Ķibermanis oraz Niemiec Nico Walther[9]. W rywalizacji czwórek mężczyzn również najlepszy okazał się Friedrich, który wygrał 5 z 8 konkursów w sezonie. Podobnie jak w rywalizacji dwójek, na drugim stopniu podium stanął Ķibermanis, a podium uzupełnił Niemiec Johannes Lochner. W sezonie po jednym konkursie czwórek wygrali: Walther, Lochner oraz Kanadyjczyk Justin Kripps[10]. Będąc najlepszym w klasyfikacjach dwójek oraz czwórek, Friedrich triumfował również w klasyfikacji kombinacji, która łączy klasyfikację dwójek i czwórek mężczyzn[11].

W styczniu 2019 roku rozegrane zostały mistrzostwa Europy w Königssee. W rywalizacji dwójek kobiet oraz mężczyzn zwyciężały drużyny pilotowane przez triumfatorów klasyfikacji Pucharu Świata, a więc kolejno przez Jamankę oraz Friedricha[12][13]. Z kolei w rywalizacji czwórek mężczyzn zwyciężyła drużyna niemiecka pilotowana przez Lochnera[14].

Obrońcami tytułów z mistrzostw sprzed 2 lat byli następujący piloci: w rywalizacji dwójek kobiet Meyers-Taylor[15], w rywalizacji dwójek mężczyzn Friedrich[16] oraz w rywalizacji czwórek Friedrich i Lochner, którzy ex aequo zajęli pierwsze miejsce[17].

Na starcie stanęli wszyscy piloci, którzy byli aktualnymi posiadaczami tytułów z: mistrzostw świata z 2017, mistrzostw Europy z 2019, klasyfikacji Pucharów Świata w sezonie 2018/2019 oraz igrzysk olimpijskich z 2018[18][19][20].

W rywalizacji skeletonistów, podobnie jak w rywalizacji bobsleistów, zmagania w Pucharze Świata w sezonie 2018/2019 zakończyły się tydzień przez rozpoczęciem mistrzostw. Zarówno w klasyfikacji kobiet, jak i mężczyzn, triumfowali Rosjanie. Kolejno byli to Jelena Nikitina, która zwyciężyła w 3 z 8 konkursów w sezonie[21], oraz Aleksandr Trietjakow, który wygrał 4 z 8 konkursów[22]. Podium w klasyfikacji kobiet uzupełniły Niemka Tina Hermann, która wygrała 1 konkurs w sezonie, oraz Kanadyjka Mirela Rahneva, która wygrała 2 konkursy[21]. Pozostałe 2 z 8 konkursów wygrała kolejna Niemka Jacqueline Lölling[21]. W rywalizacji mężczyzn na podium stanęli również: Koreańczyk Yun Sung-bin, który zwyciężył w 2 konkursach, oraz Łotysz Martins Dukurs, który wygrał 1 konkurs[22]. W jednym z konkursów triumfował również Rosjanin Nikita Triegubow[22].

W styczniu 2019 roku rozegrane zostały mistrzostwa Europy w Igls. W rywalizacji kobiet tytuł mistrzyni Europy zdobyła Austriaczka Janine Flock[23]. W zawodach mężczyzn zwyciężył Martins Dukurs[24].

Obrońcami tytułów z mistrzostw świata w 2017 roku byli: w rywalizacji kobiet Jacqueline Lölling[25] oraz w rywalizacji mężczyzn Martins Dukurs[26]. Na starcie mistrzostw w 2019 roku stanęli: obrońcy tytułów z 2017 roku, aktualni mistrzowie Europy z 2019 roku, aktualni zwycięzcy klasyfikacji Pucharu Świata z sezonu 2018/2019 oraz mistrz olimpijski z 2018 roku[27][28]. Z kolei triumfatorka kobiecej rywalizacji w skeletonie na IO 2018, Elizabeth Yarnold nie zjawiła się na starcie, ponieważ po igrzyskach zakończyła sportową karierę[29].

Przebieg mistrzostw[edytuj | edytuj kod]

W ciągu pierwszych trzech dni mistrzostw rozegrane zostały 3 konkurencje: bobslejowe dwójki kobiet i mężczyzn oraz konkurencja mieszana. Drugiego dnia mistrzostw rozdany został pierwszy komplet medali. W rywalizacji bobslejowych dwójek mężczyzn triumfowali Niemcy w składzie: Francesco Friedrich oraz Thorsten Margis. Friedrich jako drugi pilot w historii bobslejów zdobył 5 złotych medali z rzędu w konkurencji dwójek mężczyzn. Jako pierwszy dokonał tego Włoch Eugenio Monti w latach 1957–1961[30]. Podium uzupełnili Kanadyjczycy Justin Kripps i Cameron Stones oraz Niemcy Nico Walther i Paul Krenz. W trakcie rywalizacji został ustanowiony nowy rekord toru. W pierwszym ślizgu Kripps ze Stonesem osiągnęli wynik 50,96 s, który został uznany za nowy rekord w konkurencji męskich dwójek[31]. W drugim ślizgu Kanadyjczycy w składzie Nicholas Poloniato oraz Benjamin Coakwell ulegli wypadkowi[31]. Ostatecznie zawodnicy przekroczyli w sposób regulaminowy linię mety i zostali sklasyfikowani[19].

Trzeciego dnia mistrzostw rozstrzygnięcia zapadły w bobslejowych dwójkach kobiet oraz w konkurencji mieszanej. W rywalizacji pań złoty medal zdobyła drużyna z Niemiec, która wystąpiła w składzie Mariama Jamanka oraz Annika Drazek. Podium uzupełniły: druga z drużyn niemieckich w składzie Stephanie Schneider i Ann-Christin Strack oraz Kanadyjki Christine de Bruin i Kristen Bujnowski. W trakcie rywalizacji kilkukrotnie poprawiony został rekord toru. W pierwszym dniu rywalizacji najlepszy czas osiągnęła drużyna ze Stanów Zjednoczonych. Amerykanki w składzie Elana Meyers-Taylor oraz Lake Kwaza w pierwszym ślizgu rywalizacji osiągnęły czas 52,48 s[32]. Kolejnego dnia rekord został poprawiony przez drużynę niemiecką. Niemki w składzie Jamanka oraz Drazek podczas trzeciego ślizgu rywalizacji osiągnęły czas 52,01 s[33]. Wynik ten do końca zawodów nie został już poprawiony. Z powodu kraks 5 z 19 drużyn nie ukończyło rywalizacji. Między innymi upadku doznała drużyna amerykańska, zajmująca po pierwszym dniu rywalizacji drugie miejsce, pilotowana przez obrończynię tytułu Meyers-Taylor[33]. Amerykanka podczas trzeciego ślizgu nie utrzymała bobsleja na płozach w 13. zakręcie toru. Pomimo przekroczenia mety w sposób zgodny z zasadami, Amerykanki nie wystartowały w czwartym ślizgu[18].

W konkurencji mieszanej złoty medal zdobyli reprezentanci Niemiec. Zwycięska drużyna jechała w składzie: Christopher Grotheer, Anna Köhler i Lisa Gericke, Sophia Griebel oraz Johannes Lochner i Marc Rademacher. Podium uzupełniły drużyny z Kanady oraz Stanów Zjednoczonych[34].

Podczas kolejnych trzech dni nie była toczona rywalizacja o medale. Pozostałe konkurencje, czyli rywalizacja w skeletonie oraz w bobslejowych czwórkach mężczyzn, zostały rozstrzygnięte podczas ostatnich trzech dni mistrzostw[5].

Przedostatniego dnia mistrzostw decydujące rozstrzygnięcia zapadały w rywalizacji w skeletonie. Czwarty tytuł z rzędu oraz szósty w karierze wywalczył Łotysz Martins Dukurs[35]. Łotysz okazał się bezkonkurencyjny dla rywali, osiągając najlepsze czasy w każdym z czterech ślizgów. Podium uzupełnili medaliści igrzysk w Pjongczangu. Na drugim jego stopniu stanął aktualny wicemistrz olimpijski, Rosjanin Nikita Triegubow, z kolei brązowy medal wywalczył aktualny mistrz olimpijski, Koreańczyk Yun Sung-bin[35]. Dukurs podczas rywalizacji ustanowił nowy rekord startu jak i toru. Osiągnięty przez niego w drugim ślizgu rywalizacji rezultat 51,91 s został nowym rekordem toru[36][35]. Z kolei w czwartym ślizgu, rezultat 4,47 s zanotowany na pierwszym pomiarze czasu został rekordem startu[35].

W rywalizacji skeletonistek medale między sobą rozdzieliły reprezentantki Niemiec. Złoty medal i drugi w karierze tytuł w rywalizacji indywidualnej wywalczyła Tina Hermann. Niemka, która również zdobyła srebrny medal na mistrzostwach świata w Königssee, zrównała się osiągnięciami jako najbardziej utytułowanej skeletonistki w rywalizacji indywidualnej, ze Szwajcarką Mayą Pedersen[37]. Podium uzupełniły: obrończyni mistrzowskiego tytułu Jacqueline Lölling oraz złota medalistka z konkurencji mieszanej, Sophia Griebel. W trakcie rywalizacji dwukrotnie został poprawiony rekord toru. Pierwszego dnia rywalizacji dokonała tego Hermann, która w pierwszym ślizgu zanotowała rezultat 53,17 s[38]. Podczas drugiego dnia rekord został ponownie poprawiony, tym razem przez Lölling, która w czwartym ślizgu zanotowała na mecie czas 53,10 s[37].

Ostatnią zakończoną na mistrzostwach konkurencją były bobslejowe czwórki mężczyzn. Złoty medal zdobyli Niemcy, pilotowani przez broniącego tytułu Francesco Friedricha[39]. Partnerowali mu Candy Bauer, Martin Grothkopp oraz Thorsten Margis. Friedrich oraz Margis, którzy byli najlepsi również w dwójkach, zdobyli drugie złote medale podczas mistrzostw w Whistler. Drudzy na mecie zameldowali się prowadzący po pierwszym dniu rywalizacji Łotysze w składzie: Oskars Ķibermanis, Matīss Miknis, Arvis Vilkaste oraz Jānis Strenga[40]. Podium uzupełnili Kanadyjczycy: Justin Kripps, Ryan Sommer, Cameron Stones oraz Benjamin Coakwell. Dla Krippsa i Stonesa, po zdobyciu srebra w dwójkach, trzecie miejsce w rywalizacji czwórek oznaczało drugie zdobyte medale na mistrzostwach. Podczas pierwszego dnia rywalizacji ustanowione zostały rekordy toru oraz startu. Podczas pierwszego ślizgu Łotysze pilotowani przez Ķibermanisa osiągnęli rezultat 50,05 s, który został uznany za nowy rekord toru. Ta sama drużyna w drugim ślizgu, na pierwszym pomiarze czasu, zanotowała czas 4,69 s, co zostało nowy rekordem startu toru w Whistler[40].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Skeleton[edytuj | edytuj kod]

Kobiety[edytuj | edytuj kod]

Tina Hermann – złota medalistka w rywalizacji skeletonistek
Pozycja Zawodniczka Państwo Ślizg 1 Ślizg 2 Ślizg 3 Ślizg 4 Wynik[27] Strata
1. Tina Hermann  Niemcy 53,17 53,48 53,27 53,11 3:33,03
2. Jacqueline Lölling  Niemcy 53,42 53,58 53,31 53,10 3:33,41 +0,38
3. Sophia Griebel  Niemcy 53,83 53,64 53,38 53,35 3:34,20 +1,17
4. Anna Fernstädtová  Czechy 53,96 53,70 53,52 53,62 3:34,80 +1,77
5. Jelena Nikitina  Rosja 53,93 53,81 53,66 53,66 3:35,06 +2,03
6. Marina Gilardoni  Szwajcaria 54,20 53,92 53,45 53,81 3:35,38 +2,35
7. Julija Kanakina  Rosja 54,14 53,95 53,77 53,54 3:35,40 +2,37
8. Savannah Graybill  Stany Zjednoczone 54,06 54,03 53,85 53,69 3:35,63 +2,60
9. Janine Flock  Austria 54,10 53,97 53,63 54,01 3:35,71 +2,68
10. Elisabeth Maier  Kanada 54,24 53,91 53,82 53,86 3:35,83 +2,80
11. Kendall Wesenberg  Stany Zjednoczone 54,09 54,34 53,81 53,88 3:36,12 +3,09
12. Mirela Rahneva  Kanada 54,12 54,51 54,02 53,85 3:36,50 +3,47
13. Kimberley Bos  Holandia 54,46 54,51 54,39 53,88 3:37,24 +4,21
14. Renata Chuzina  Rosja 54,08 54,81 54,36 54,02 3:37,24 +4,24
15. Madelaine Smith  Wielka Brytania 54,63 54,23 54,28 54,25 3:37,39 +4,36
16. Ashleigh Fay Pittaway  Wielka Brytania 54,47 54,44 54,44 54,09 3:37,44 +4,41
17. Madison Charney  Kanada 54,71 54,30 54,13 54,57 3:37,71 +4,68
18. Megan Henry  Stany Zjednoczone 54,82 54,29 54,39 54,43 3:37,93 +4,90
19. Kellie Delka  Portoryko 54,71 54,75 54,96 54,73 3:39,15 +6,12
20. Kim Meylemans  Belgia 55,06 54,93 54,46 54,74 3:39,19 +6,16
21. Leslie Stratton  Szwecja 55,03 55,00 55,04 NQ 2:45,07 –
22. Lin Huiyang  Chiny 55,20 55,25 54,93 2:45,38
23. Valentina Margaglio  Włochy 55,34 55,50 55,00 2:45,84
24. Katie Tannenbaum  Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych 56,82 55,65 55,40 2:47,87
25. Nicole Rocha Silveira  Brazylia 56,04 56,09 55,91 2:48,04
26. Georgina Cohen  Izrael 57,00 58,38 57,20 2:52,58

Mężczyźni[edytuj | edytuj kod]

Martins Dukurs – złoty medalista w rywalizacji skeletonistów
Pozycja Zawodnik Państwo Ślizg 1 Ślizg 2 Ślizg 3 Ślizg 4 Wynik[28] Strata
1. Martins Dukurs  Łotwa 52,15 51,91 51,92 52,13 3:28,11
2. Nikita Triegubow  Rosja 52,26 52,17 52,04 52,15 3:28,62 +0,51
3. Yun Sung-bin  Korea Południowa 52,34 52,49 52,01 52,15 3:28,99 +0,88
4. Christopher Grotheer  Niemcy 52,22 52,51 52,14 52,22 3:29,09 +0,98
5. Tomass Dukurs  Łotwa 52,36 52,18 52,23 52,34 3:29,11 +1,00
6. Aleksandr Trietjakow  Rosja 52,47 52,12 52,36 52,29 3:29,24 +1,13
7. Alexander Gassner  Niemcy 52,48 52,70 52,33 52,68 3:30,19 +2,08
8. Austin Florian  Stany Zjednoczone 52,64 52,85 52,17 52,56 3:30,22 +2,11
9. Jung Seunggi  Korea Południowa 52,78 52,68 52,32 52,54 3:30,32 +2,21
10. Axel Jungk  Niemcy 52,78 52,84 52,31 52,46 3:30,39 +2,28
11. Dave Greszczyszyn  Kanada 53,09 52,75 52,16 52,41 3:30,41 +2,30
12. Marcus Wyatt  Wielka Brytania 52,86 52,89 52,40 52,50 3:30,65 +2,54
13. Felix Keisinger  Niemcy 52,74 52,80 52,67 52,67 3:30,88 +2,77
14. Władysław Hieraskiewicz  Ukraina 52,94 52,81 52,49 52,91 3:31,15 +3,04
Kim Jisoo  Korea Południowa 52,87 52,83 52,56 52,89
16. Greg West  Stany Zjednoczone 53,11 52,74 52,78 52,73 3:31,36 +3,25
17. Geng Wenqiang  Chiny 53,04 52,61 52,51 53,21 3:31,27 +3,26
18. Florian Auer  Austria 52,88 52,95 52,92 52,76 3:31,51 +3,40
19. Kyle Brown  Stany Zjednoczone 53,21 52,85 53,00 52,70 3:31,76 +3,65
20. Yan Wengang  Chiny 53,16 52,86 52,85 53,19 3:32,06 +2,28
21. Jerry Rice  Wielka Brytania 53,16 52,86 52,85 NQ 2:39,77 –
22. Brendan Doyle  Irlandia 53,48 53,22 53,11 2:39,81
23. Mark Lynch  Kanada 53,41 53,23 53,25 2:39,89
24. Władisław Marczenkow  Rosja 53,25 53,38 53,41 2:40,04
25. Joseph Luke Cecchini  Włochy 53,57 53,56 53,13 2:40,26
26. Nicholas Timmings  Australia 53,99 53,65 53,59 2:42,23
27. Jack Thomas  Wielka Brytania 53,55 53,71 54,09 2:41,35
28. Ronald Auderset  Szwajcaria 53,74 54,23 53,43 2:41,40
29. Alexander Henning Hanssen  Norwegia 53,89 54,12 53,61 2:41,62
30. Joel Seligstein  Izrael 54,18 53,81 54,17 2:42,16
31. Jeff Bauer  Luksemburg 54,95 54,50 54,73 2:44,18
32. Bram Zeegers  Holandia 55,82 56,18 56,66 2:48,66
33. Joe Della Santina  Nowa Zelandia 57,54 58,09 57,34 2:52,97
DNF Todd Rodriguez Pfalzgraf  Portoryko 57,94 1:04,72 DNS DNF
DNF Reynaldo Arturo Sosa  Meksyk 58,87 59,16 DNS DNF
DNS Ander Mirambell  Hiszpania DNS

Bobsleje[edytuj | edytuj kod]

Dwójki kobiet[edytuj | edytuj kod]

Mariama Jamanka – pilot zwycięskiej drużyny w rywalizacji dwójek kobiet
Pozycja Zawodniczki Państwo Ślizg 1 Ślizg 2 Ślizg 3 Ślizg 4 Wynik[18] Strata
1. Mariama Jamanka
Annika Drazek 		 Niemcy 52,58 52,64 52,01 52,85 3:30,08
2. Stephanie Schneider
Ann-Christin Strack 		 Niemcy 52,84 52,85 52,78 52,67 3:31,14 +1,06
3. Christine de Bruin
Kristen Bujnowski 		 Kanada 52,91 53,12 52,57 52,65 3:31,25 +1,17
4. Katrin Beierl
J. J. O. D. Onasanya 		 Austria 53,07 53,13 52,43 52,83 3:31,46 +1,38
5. Brittany Reinbolt
Lauren Gibbs 		 Stany Zjednoczone 53,04 53,02 52,61 52,98 3:31,65 +1,57
6. Nadieżda Siergiejewa
Julija Biełomiestnych 		 Rosja 53,11 53,31 52,94 52,75 3:32,11 +2,03
7. Anna Köhler
Leonie Fiebig 		 Niemcy 53,03 53,26 52,81 53,31 3:32,41 +2,33
8. An Vannieuwenhuyse
Sara Aerts 		 Belgia 53,22 53,31 53,04 53,01 3:32,58 +2,50
9. Nicole Vogt
Nicole Brungardt 		 Stany Zjednoczone 53,23 53,38 53,53 52,73 3:32,87 +2,79
10. Huai Mingming
Wang Yameng 		 Chiny 53,05 53,48 53,12 53,60 3:33,25 +3,17
11. Alysia Rissling
Cynthia Serwaah 		 Kanada 53,08 53,27 53,53 53,42 3:33,30 +3,22
12. Mica McNeill
Montell Douglas 		 Wielka Brytania 53,37 53,38 53,35 53,75 3:33,85 +3,77
13. Ying Qing
Tan Yinghui 		 Chiny 53,46 53,76 53,21 53,55 3:33,98 +3,90
14. Kori Hol
Melissa Lotholz 		 Kanada 53,68 53,65 53,59 53,27 3:34,19 +4,11
DNF Elana Meyers-Taylor
Lake Kwaza 		 Stany Zjednoczone 52,48 52,87 56,13 DNS DNF
DNF Lubow Czernych
Julija Szokszujewa 		 Rosja 53,42 53,38 56,51 DNS DNF
DNF Martina Fontanive
Irina Strebel 		 Szwajcaria 54,03 1:06,28 DNS DNF
DNF Alena Osipienko
Anna Parfenowa 		 Rosja 53,49 1:09,34 DNS DNF
DNF Andreea Grecu
Teodora Andreea Vlad 		 Rumunia 55,61 DNS DNF

Dwójki mężczyzn[edytuj | edytuj kod]

Francesco Friedrich – dwukrotny złoty medalista mistrzostw
Nico Walther – brązowy medalista w rywalizacji dwójek mężczyzn
Pozycja Zawodnicy Państwo Ślizg 1 Ślizg 2 Ślizg 3 Ślizg 4 Wynik[19] Strata
1. Francesco Friedrich
Thorsten Margis 		 Niemcy 51,03 51,28 51,21 51,02 3:24,54
2. Justin Kripps
Cameron Stones 		 Kanada 50,96 51,47 51,36 51,34 3:25,13 +0,59
3. Nico Walther
Paul Krenz 		 Niemcy 51,16 51,44 51,34 51,49 3:25,43 +0,89
4. Chris Spring
Neville Wright 		 Kanada 51,35 51,51 51,35 51,47 3:25,68 +1,14
Brad Hall
Nick Gleeson 		 Wielka Brytania 51,24 51,46 51,52 51,46
6. Oskars Ķibermanis
Matīss Miknis 		 Łotwa 51,22 51,52 51,58 51,46 3:25,78 +1,24
7. Won Yun-jong
Kim Jinsu 		 Korea Południowa 51,31 51,55 51,48 51,47 3:25,81 +1,27
8. Johannes Lochner
Christopher Weber 		 Niemcy 51,42 51,65 51,47 51,51 3:26,05 +1,51
9. Rudy Rinaldi
Boris Vain 		 Monako 51,46 51,68 51,33 51,59 3:26,06 +1,52
10. Maksym Andrianow
Ilja Małych 		 Rosja 51,46 51,68 51,48 51,47 3:26,09 +1,55
11. Markus Treichl
Markus Glück 		 Austria 51,57 51,78 51,75 51,36 3:26,73 +2,19
12. Benjamin Maier
Markus Sammer 		 Austria 51,65 51,81 51,67 51,74 3:26,87 +2,33
13. Michael Vogt
Sandro Michel 		 Szwajcaria 51,53 51,81 51,67 51,74 3:26,89 +2,35
14. Mateusz Luty
Krzysztof Tylkowski 		 Polska 51,58 51,89 51,72 51,79 3:26,98 +2,44
15. Dominik Dvořák
Jakub Nosek 		 Czechy 51,56 51,88 51,94 51,86 3:27,24 +2,70
16. Codie Bascue
Joshua Williamson 		 Stany Zjednoczone 51,57 51,89 51,94 51,99 3:27,39 +2,85
Ivo de Bruin
Dennis Veenker 		 Holandia 51,74 52,00 51,84 51,81
18. Suk Young-jin
Jang Kikun 		 Korea Południowa 51,67 52,02 52,15 52,12 3:27,96 +3,42
19. Hunter Church
Chris Kinney 		 Stany Zjednoczone 51,85 51,98 52,14 52,21 3:28,18 +3,64
20. Shao Yijun
Liu Wei 		 Chiny 51,95 52,06 51,93 52,31 3:28,25 +3,71
21. Ralfs Bērziņš
Dāvis Spriņģis 		 Łotwa 51,92 51,95 52,13 NQ 2:36,00 –
22. Mihai Cristian Tentea
Ciprian Nicolae Daroczi 		 Rumunia 51,99 52,16 52,02 2:36,17
23. Sun Kaizhi
Ma Jianliang 		 Chiny 52,19 52,34 52,05 2:36,58
24. Aleksandr Bredichin
Roman Koszelew 		 Rosja 52,13 52,39 52,17 2:36,69
25. Timo Rohner
Adrian Fässler 		 Szwajcaria 51,94 52,41 52,44 2:36,79
26. Patrick Baumgartner
Alex Verginer 		 Włochy 52,32 52,55 52,54 2:37,41
27. Geoffrey Gadbois
Adrian Adams 		 Stany Zjednoczone 51,87 52,13 54,75 2:38,75
28. Dražen Silić
Aleksandar Krajisnik 		 Chorwacja 52,78 52,96 53,27 2:39,01
29. Dave Nicholls
Ilya Malikin 		 Izrael 54,83 55,04 55,20 2:45,07
30. Nick Poloniato
Benjamin Coakwell
Keefer Joyce[a] 		 Kanada 51,46 1:07,55 51,98 2:36,00
DSQ[b] Lamin Deen
Toby Olubi 		 Wielka Brytania DSQ

Czwórki mężczyzn[edytuj | edytuj kod]

Oskars Ķibermanis – pilot srebrnej drużyny w czwórkach
Justin Kripps (pierwszy z lewej) – srebrny i brązowy medalista mistrzostw
Thorsten Margis – dwukrotny złoty medalista mistrzostw
Pozycja Zawodnicy Państwo Ślizg 1 Ślizg 2 Ślizg 3 Ślizg 4 Wynik[20] Strata
1. Francesco Friedrich
Candy Bauer
Martin Grothkopp
Thorsten Margis 		 Niemcy 50,16 50,57 50,14 50,46 3:21,33
2. Oskars Ķibermanis
Matīss Miknis
Arvis Vilkaste
Jānis Strenga 		 Łotwa 50,05 50,64 50,28 50,65 3:21,62 +0,29
3. Justin Kripps
Ryan Sommer
Cameron Stones
Benjamin Coakwell 		 Kanada 50,13 50,67 50,32 50,66 3:21,78 +0,45
4. Maksym Andrianow
Aleksiej Zajcew
Wasilij Kondratienko
Rusłan Samitow 		 Rosja 50,17 50,82 50,42 50,68 3:22,09 +0,76
5. Michael Vogt
Alain Knuser
Simon Friedli
Sandro Michel 		 Szwajcaria 50,31 50,76 50,46 50,74 3:22,27 +0,94
6. Benjamin Maier
Kilian Walch
Markus Sammer
Danut Ion Moldovan 		 Austria 50,20 50,75 50,57 50,80 3:22,32 +0,99
7. Won Yun-jong
Jinsu Kim
Lee Gyeong-min
Oh Jea-han 		 Korea Południowa 50,52 50,89 50,70 50,68 3:22,79 +1,46
8. Nico Walther
Paul Krenz
Alexander Rödiger
Philipp Wobeto 		 Niemcy 50,44 50,86 50,73 50,85 3:22,88 +1,55
9. Johannes Lochner
Florian Bauer
Christopher Weber
Christian Rasp 		 Niemcy 50,71 50,84 50,78 50,70 3:23,03 +1,70
10. Chris Spring
William Auclair
Dexter Janke
Neville Wright 		 Kanada 50,63 51,00 50,67 51,03 3:23,33 +2,00
11. Codie Bascue
James Reed
Chris Kinney
Joshua Williamson 		 Stany Zjednoczone 50,73 50,86 50,80 51,05 3:23,44 +2,11
12. Aleksandr Bredichin
Andriej Lylow
Roman Koszelew
Ilja Małych 		 Rosja 50,65 51,03 50,88 50,89 3:23,45 +2,12
13. Brad Hall
Joel Fearon
Ben Simons
Nick Gleeson 		 Wielka Brytania 50,64 51,03 50,98 51,01 3:23,66 +2,33
14. Shao Yijun
Ma Jianliang
Liu Wei
Shi Hao 		 Chiny 50,88 50,97 50,97 51,15 3:23,97 +2,64
15. Lamin Deen
Tremayne Gilling
Ryan Letts
Toby Olubi 		 Wielka Brytania 50,91 50,97 51,01 51,16 3:24,05 +2,72
16. Hunter Church
Kyle Wilcox
Blaine McConnell
Kyler Allison 		 Stany Zjednoczone 50,91 51,10 50,93 51,13 3:24,07 +2,74
17. Suk Young-jin
Dong Hyun-Kim
Bae Woojin
Kim Kyung-hyun 		 Korea Południowa 51,27 51,13 51,12 51,16 3:24,68 +3,35
18. Patrick Baumgartner
Alexi Atchori Essoh
Costantino Ughi
Mattia Variola 		 Włochy 51,21 51,27 51,07 51,16 3:24,71 +3,38
19. Pius Meyerhans
Yann Moulinier
Michael Kuonen
Cyril Bieri 		 Szwajcaria 51,15 51,43 51,10 51,14 3:24,72 +3,49
20. Sun Kaizhi
Wu Zhitao
Wang Jiaqi
Wu Qingze 		 Chiny 50,87 51,57 51,27 51,52 3:25,23 +3,90
21. Dominik Dvořák
Jakub Nosek
Jan Šindelář
Dominik Suchý
Adam Dobes[a] 		 Czechy 50,56 52,29 50,99 NQ 2:33,84 –
22. Nick Poloniato
Keefer Joyce
Fabio Goncalves Silva
Patrick Norton 		 Kanada 51,32 51,71 51,20 2:34,23
DNF Ivo de Bruin
Dennis Veenker
Joost Dumas
Janko Franjic 		 Holandia 1:01,09 DNS DNF

Konkurencja mieszana[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnicy Państwo SK–M BOB–2K SK–K BOB–2M Wynik[41] Strata
1. Christopher Grotheer
Anna Köhler/Lisa Gericke
Sophia Griebel
Johannes Lochner/Marc Rademacher 		 Niemcy 53,37 53,16 54,06 51,26 3:31,85
2. Dave Greszczyszyn
Christine de Bruin/Kristen Bujnowski
Mirela Rahneva
Nick Poloniato/Keefer Joyce 		 Kanada 53,02 52,92 54,45 51,61 3:32,00 +0,15
3. Greg West
Brittany Reinbolt/Jessica Davis
Savannah Graybill
Geoff Gadbois/Kristopher Horn 		 Stany Zjednoczone 53,46 52,67 54,15 52,21 3:32,49 +0,64
4. Austin Florian
Nicole Vogt/Sylvia Hoffman
Kendall Wesenberg
Hunter Church/Blaine McConnell 		 Stany Zjednoczone 53,27 53,48 54,19 51,94 3:32,88 +1,03
5. Wielka Brytania Marcus Wyatt
Austria Katrin Beierl/Valerie Kleiser
Wielka Brytania Laura Deas
Austria Markus Treichl/Sebastian Mitterer 		 Wielka Brytania
 Austria 		53,74 53,07 54,68 51,70 3:33,19 +1,34
6. Irlandia Brendan Doyle
Kanada Kori Hol/Catherine Medeiros
Kanada Madison Charney
Włochy Patrick Baumgartner/Mattia Variola 		 Kanada
 Irlandia
 Włochy 		53,60 55,91 55,46 51,97 3:36,94 +5,09
7. Mark Lynch
Alysia Rissling/Bianca Ribi
Elisabeth Maier
Taylor Austin/William Auclair 		 Kanada 53,49 57,56 54,50 51,53 3:37,08 +5,23
8. Nikita Triegubow
Nadieżda Siergiejewa/Julija Biełomiestnych
Jelena Nikitina
Maksym Andrianow/Ilja Małych 		 Rosja 52,92 59,27 54,81 51,41 3:38,41 +6,56
DNF Axel Jungk
Mariama Jamanka/Franziska Bertels
Tina Hermann
Nico Walther/Philipp Wobeto 		 Niemcy 53,13 56,50 53,68 DNS DNF

Tabela medalowa[edytuj | edytuj kod]

# Reprezentacja złoto
Złoto 		srebro
Srebro 		brąz
Brąz 		Razem
1.  Niemcy 5 2 2 9
2.  Łotwa 1 1 0 2
3.  Kanada 0 2 2 4
4.  Rosja 0 1 0 1
5.  Stany Zjednoczone 0 0 1 1
 Korea Południowa 0 0 1 1

Klasyfikacja indywidualna medalistów[edytuj | edytuj kod]

# Zawodnik złoto
Złoto 		srebro
Srebro 		brąz
Brąz 		Razem
1. Niemcy Francesco Friedrich 2 0 0 2
Niemcy Thorsten Margis 2 0 0 2
3. Niemcy Sophia Griebel 1 0 1 2
4. Niemcy Tina Hermann 1 0 0 1
Łotwa Martins Dukurs 1 0 0 1
Niemcy Mariama Jamanka 1 0 0 1
Niemcy Annika Drazek 1 0 0 1
Niemcy Candy Bauer 1 0 0 1
Niemcy Martin Grothkopp 1 0 0 1
Niemcy Christopher Grotheer 1 0 0 1
Niemcy Anna Köhler 1 0 0 1
Niemcy Lisa Gericke 1 0 0 1
Niemcy Johannes Lochner 1 0 0 1
Niemcy Marc Rademacher 1 0 0 1
15. Kanada Christine de Bruin 0 1 1 2
Kanada Kristen Bujnowski 0 1 1 2
Kanada Justin Kripps 0 1 1 2
Kanada Cameron Stones 0 1 1 2
19. Niemcy Jacqueline Lölling 0 1 0 1
Rosja Nikita Triegubow 0 1 0 1
Niemcy Stephanie Schneider 0 1 0 1
Niemcy Ann-Christin Strack 0 1 0 1
Łotwa Oskars Ķibermanis 0 1 0 1
Łotwa Matīss Miknis 0 1 0 1
Łotwa Arvis Vilkaste 0 1 0 1
Łotwa Jānis Strenga 0 1 0 1
Kanada Dave Greszczyszyn 0 1 0 1
Kanada Mirela Rahneva 0 1 0 1
Kanada Nick Poloniato 0 1 0 1
Kanada Keefer Joyce 0 1 0 1
31. Korea Południowa Yun Sung-bin 0 0 1 1
Niemcy Nico Walther 0 0 1 1
Niemcy Paul Krenz 0 0 1 1
Kanada Ryan Sommer 0 0 1 1
Kanada Benjamin Coakwell 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Greg West 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Brittany Reinbolt 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Jessica Davis 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Savannah Graybill 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Geoff Gadbois 0 0 1 1
Stany Zjednoczone Kristopher Horn 0 0 1 1

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rozpychający drużyny został zmieniony w trakcie rywalizacji.
  2. ↑ Przekroczenie dopuszczalnej wagi bobsleja wraz z zawodnikami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Whistler wins 2019 sledding worlds host bid in a close vote. Vancouver Sun, 2015-06-02. [dostęp 2019-03-02]. (ang.).
  2. ↑ Whistler track info. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
  3. ↑ Invitation Whistler World Championships 2019. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. s. 3. [dostęp 2019-04-26]. (ang.).
  4. ↑ a b Invitation Whistler World Championships 2019. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. s. 2. [dostęp 2019-04-26]. (ang.).
  5. ↑ a b c Invitation Whistler World Championships 2019. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
  6. ↑ International Bobsleigh Rules. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. s. 22. [dostęp 2019-04-08]. (ang.).
  7. ↑ International Bobsleigh Rules. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. s. 9. [dostęp 2019-04-26]. (ang.).
  8. ↑ World Cup 2018/2019 2-woman bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  9. ↑ World Cup 2018/2019 2-man bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  10. ↑ World Cup 2018/2019 4-man bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  11. ↑ World Cup 2018/2019 combined bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  12. ↑ BMW IBSF European Championships Bob & Skeleton Koenigssee – Women's Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  13. ↑ BMW IBSF European Championships Bob & Skeleton Koenigssee – 2-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  14. ↑ BMW IBSF European Championships Bob & Skeleton Koenigssee – 4-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  15. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2017 Königssee – Women's Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  16. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2017 Königssee – 2-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  17. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2017 Königssee – 4-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  18. ↑ a b c BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – Women's Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  19. ↑ a b c BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – 2-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  20. ↑ a b BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – 4-man Bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  21. ↑ a b c World Cup 2018/2019 women's skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  22. ↑ a b c World Cup 2018/2019 men's skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  23. ↑ BMW IBSF European Championships Skeleton Innsbruck / Igls – Women's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  24. ↑ BMW IBSF European Championships Skeleton Innsbruck / Igls – Men's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  25. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2017 Königssee – Women's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  26. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2017 Königssee – Men's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  27. ↑ a b BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – Women's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  28. ↑ a b BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – Men's Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).
  29. ↑ Lizzy Yarnold quits skeleton after living the Olympic ice queen dream. theguardian.com. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  30. ↑ With fifth World Championship title, Olympic Champion Friedrich equals Monti's record. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-03. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  31. ↑ a b Olympic duel for World Championship medals at halfway point in 2-man bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-02. [dostęp 2019-03-03]. (ang.).
  32. ↑ Women’s Olympic Bobsleigh Champion Jamanka on track to World Championships gold. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-02. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  33. ↑ a b Olympic Champion Jamanka completes set of titles with World Championship gold. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-03. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  34. ↑ Team Germany takes gold at the BMW IBSF World Championships Bobsleigh + Skeleton. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-04. [dostęp 2019-03-04]. (ang.).
  35. ↑ a b c d Skeleton athlete Martins Dukurs wins sixth World Championship title in Whistler. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-08. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  36. ↑ Defending Skeleton World Champion Martins Dukurs on track to win gold at mid-way point in Whistler. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-07. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  37. ↑ a b Tina Hermann wins World Championship gold in the women’s skeleton in Whistler. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  38. ↑ Hermann heading for gold in women’s skeleton half way through World Championships. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-08. [dostęp 2019-03-09]. (ang.).
  39. ↑ Olympic Champion Friedrich defends World Championship gold in 4-man bobsleigh. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-10. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  40. ↑ a b Kibermanis sets start and track record in Whistler on his way to 4man bobsleigh gold. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu, 2019-03-09. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  41. ↑ BMW IBSF World Championships Bob & Skeleton 2019 Whistler – TEAM – COMPETITION. Międzynarodowa Federacja Bobslei i Skeletonu. [dostęp 2019-04-10]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

←2017/2018 Sezon 2018/2019 w sportach zimowych 2019/2020→
Biathlon
Biegi narciarskie
Bobsleje
Curling
Hokej na lodzie
Kombinacja norweska
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo szybkie
Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo dowolne
Narciarstwo szybkie
Saneczkarstwo
Saneczkarstwo (tory naturalne)
Short track
Skeleton
Skoki narciarskie
Snowboarding
Mistrzostwa świata w bobslejach i skeletonie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_IBSF_2019&oldid=66674277”