Noto (Włochy)

Późnobarokowe miasto Noto^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
	; Chiesa di San Domenico
Państwo	Włochy
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, IV, V
Numer ref.	1024
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	2002; na 26. sesji
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Noto
	gmina
	Herb
Państwo	Włochy
Region autonomiczny	Sycylia
Prowincja	Syrakuzy
Kod ISTAT	089013
Powierzchnia	550 km²
Populacja (2008); • liczba ludności	; 23 548
• gęstość	43 os. os./km²
Numer kierunkowy	0931
Kod pocztowy	96017
	Położenie na mapie Sycylii Noto
	Położenie na mapie Włoch Noto
	36°53′N 15°05′E/36,883333 15,083333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Noto – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Sycylia, w prowincji Syrakuzy. Według danych z roku 2008 gminę zamieszkiwało 23 548 osób. Późnobarokowe centrum miasta jest wpisane na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Siedziba rzymskokatolickiej diecezji Noto.

W miejscowości jest stacja kolejowa Noto.

Historia

Pierwsza osada założona przez Sykulów i nosiła nazwę Netum lub Neetum. Ruiny starożytnego Netum (Noto Antica) znajdują się 8 km na północ od dzisiejszego miasta Noto. W traktacie po porażce z Republiką Rzymską Neetum jest wspomniane jako miasto podległe tyranowi Syrakuz Hieronowi II^[1].

W 1091 Roger I zajął miasto, które było ostatnim^[2] arabskim punktem oporu.

Po całkowitym zniszczeniu przez trzęsienie ziemi w 1693 roku – odbudowane w nowym miejscu od podstaw, ok. 12 km na południe od dotychczasowej lokalizacji.

Wskutek błędów konstrukcyjnych popełnionych podczas renowacji katedry – w 1996 r. zawalił się dach kościoła katedralnego. Z powodu późnej pory nocnej, w środku nikogo nie było i nikt nie ucierpiał.

Zdjęcia

Historyczne centrum miasta
Palazzo Ducezio
Kościół Karola Boromeusza
Katedra św. Mikołaja w Noto po odbudowie

Przypisy

↑ Christopher Gravett, Adam Hook: Dictionary Of Greek And Roman Geography. T. II. Londyn: Walton And Maberly & John Murray, 1857, s. 422.
↑ MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 353, ISBN 83-85719-85-7 .

Linki zewnętrzne

Źródło danych: Istituto Nazionale di Statistica

[1] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[2] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[3] Christopher Gravett, Adam Hook: Dictionary Of Greek And Roman Geography. T. II. Londyn: Walton And Maberly & John Murray, 1857, s. 422.

[4] MaciejM. Salamon MaciejM. (red.), Wielka Historia Świata, t. 4. Kształtowanie średniowiecza, Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005, s. 353, ISBN 83-85719-85-7 .

[:1-5] Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Hiszpanią, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią i Ukrainą

[a]

[b]

[1]

[2]

[A]