Wierzba śląska

Wierzba śląska
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	klad różowych
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	wierzba
Gatunek	wierzba śląska
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} Willd.; Sp. pl. 4(2):660. 1806
	[[wikispecies:{{{wikispecies}}}\|Systematyka w Wikispecies]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 29 mar 2015, była oparta na tej wersji.

Wierzba śląska (Salix silesiaca) – gatunek krzewu należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Europie, głównie w Karpatach^[2]. W Polsce występuje głównie w górach; w całych Karpatach i Sudetach. Na niżu rzadko, tylko na południu^[3].

Morfologia

Pokrój: Krzew z odstającymi gałęziami, osiągający zazwyczaj wysokość do 3 m (wyjątkowo do 4 m).
Pędy: Młode gałązki długie i grube, brunatnego koloru, za młodu owłosione, potem nagie. Starsze gałązki nagie i lśniące. Pąki nagie, tępo zakończone.
Liście: Jajowate, zaostrzone, o brzegach karbowano- piłkowanych, owłosione tylko na nerwach spodniej strony blaszki. Długość do 10 cm, szerokość do 5 cm. Po zasuszeniu nie czernieją. Ogonki liściowe krótkie, bez gruczołków. Charakterystyczną gatunkową cechą jest czerwony kolor młodych liści, u starszych liści zmieniający się na ciemnozielony. Liście posiadają dość duże przylistki.
Kwiaty: Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kwiatostan zwany kotką. Kotki duże i wydłużone, na szypułkach. W kotkach żeńskich przysadki są dwubarwne; górą czarnobrunatne, dołem jasnoczerwone. Słupki nagie z bardzo krótką szyjką, lub w ogóle bezszyjkowe. W kotkach męskich przysadki również dwubarwne i niezbyt gęsto owłosione w dolnej części, kwiaty posiadają 1 miodnik, nitki ich pręcików są wolne i nagie w nasadzie, pylniki żółte (tylko przy nitce pręcika czerwonawe).
Owoc: Niełupki z obfitym puchem kielichowym^[3]^[4].

Biologia i ekologia

Rozwój: roślina wieloletnia, fanerofit. Roślina owadopylna, kwitnie od kwietnia do lipca. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Siedlisko: występuje w górach i na pogórzu (rzadko), głównie nad potokami i w zaroślach. Górna granica jej zasięgu to piętro kosówki, gdzie obok porzeczki skalnej i górskiej formy jarzębiny jest jedną z roślin towarzyszących kosodrzewinie. Najwyżej w Tatrach położone miejsca gdzie występuje to okolice Wielkiego Hińczowego Stawu na Słowacji (1980 m n.p.m.).
Fitosocjologia: W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla SAll. Rhododendro-Vaccinienion^[5].
Genetyka: Liczba chromosomów 2n= 38^[6].
Zmienność: Tworzy mieszańce z: w. alpejską, w. dwubarwną, w. iwą, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. pięciopręcikową, w. purpurową, w. szarą, w. siwą, w. śniadą, w. uszatą, w. wawrzynkową^[6].

↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].
↑ ^a ^b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
↑ W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ ^a ^b Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[apweb-1] Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2009-12-10]. (ang.).

[2] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-01].

[Szafer-3] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[4] W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.

[5] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[A-6] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]