Urodził się w miejscowości Ytre Rendal, w regionie Hedmark. Pierwotnie trenował skoki narciarskie, jednak po tym jak przeniósł się do Oslo w 1931 roku postanowił skupić się na biegach oraz kombinacji norweskiej. Już w 1932 roku odniósł swój pierwszy sukces wygrywając zawody w kombinacji w Holmenkollen. Pokonał tam między innymi mistrza olimpijskiego z igrzysk w Lake PlacidJohana Grøttumsbråtena.
Igrzyska olimpijskie w Garmisch-Partenkirchen były pierwszymi i zarazem ostatnimi w jego karierze. Triumfował tam w zawodach kombinacji norweskiej, wyprzedzając dwóch swoich rodaków: Olafa Hoffsbakkena i Sverre Brodahla. Ponadto wspólnie z Olafem Hoffsbakkenem, Sverre Brodahlem i Bjarne Iversenem wywalczył srebrny medal w sztafecie biegowej 4x10 km. Na tych samych igrzyskach zdobył także srebrny medal w biegu na 18 km techniką klasyczną, ulegając jedynie Erikowi Larssonowi ze Szwecji. Wobec tego Hagen zdobył medale we wszystkich konkurencjach, w których wziął udział.
W 1934 roku wystartował na mistrzostwach świata w Sollefteå, gdzie zajął pierwsze miejsce w kombinacji przed swoimi rodakami Sverre Kolterudem i Hansem Vinjarengenem. Na tych mistrzostwach był też szósty w biegu na 18 km oraz czwarty w sztafecie biegowej. Rok później, podczas mistrzostw świata w Wysokich Tatrach, obronił tytuł mistrza świata w kombinacji norweskiej. Ponadto wraz ze Sverre Brodahlem, Bjarne Iversenem i Olafem Hoffsbakkenem wywalczył srebrny medal w sztafecie, a indywidualnie zajął drugie miejsce w biegu na 18 km, w którym lepszy okazał się jedynie reprezentant FinlandiiKlaes Karppinen.