Korneliusz (Jakobs): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Usunięto kategorię "Estońscy duchowni"; Dodano kategorię "Estońscy duchowni prawosławni" za pomocą HotCat |
drobne techniczne |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
}} |
}} |
||
'''Korneliusz''', imię świeckie: Wiaczesław Jakobs (ur. 19 czerwca 1924 w [[Tallinn]]ie) – zwierzchnik [[Estoński Kościół Prawosławny|Estońskiego Kościoła Prawosławnego]]. |
'''Korneliusz''', imię świeckie: '''Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs''', (ur. 19 czerwca 1924 w [[Tallinn]]ie) – zwierzchnik [[Estoński Kościół Prawosławny|Estońskiego Kościoła Prawosławnego]]. |
||
Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie [[wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]]. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w [[cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie|cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie]]. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii [[Paweł (Dmitrowski)]] wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, [[Izydor (Bogojawleński)]], udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w [[Haaapsalu]]. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w [[Petersburg|Leningradzie]] i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w [[Wołogda|Wołogdzie]] skazał go na 10 lat [[łagier|łagru]]. Karę odbywał w obozach w [[Mordowia|Mordowii]] (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych. |
Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie [[wojna domowa w Rosji|rosyjskiej wojny domowej]]. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w [[cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie|cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie]]. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii [[Paweł (Dmitrowski)]] wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, [[Izydor (Bogojawleński)]], udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w [[Haaapsalu]]. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w [[Petersburg|Leningradzie]] i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w [[Wołogda|Wołogdzie]] skazał go na 10 lat [[łagier|łagru]]. Karę odbywał w obozach w [[Mordowia|Mordowii]] (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych. |
||
Wersja z 23:50, 30 lis 2011
| Wiaczesław Jakobs | |
| metropolita talliński i całej Estonii | |
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
19 czerwca 1924 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| metropolita talliński i całej Estonii | |
| Okres sprawowania |
od 2000 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
21 sierpnia 1990 |
| Diakonat |
19 sierpnia 1945 |
| Prezbiterat |
8 lutego 1948 |
| Nominacja biskupia |
20 czerwca 1990 |
| Chirotonia biskupia |
15 września 1990 |
Korneliusz, imię świeckie: Wiaczesław Wasiljewicz Jakobs, (ur. 19 czerwca 1924 w Tallinnie) – zwierzchnik Estońskiego Kościoła Prawosławnego.
Urodził się w rodzinie oficera armii carskiej, który zbiegł na terytorium niepodległej Estonii w czasie rosyjskiej wojny domowej. Po ukończeniu w 1943 gimnazjum służył jako psalmista w cerkwi Narodzenia Matki Bożej w Tallinnie. 19 sierpnia 1945 arcybiskup talliński i całej Estonii Paweł (Dmitrowski) wyświęcił go na diakona, zaś 8 lutego 1948 jego następca, Izydor (Bogojawleński), udzielił mu święceń kapłańskich, kierując równocześnie do parafii św. Marii Magdaleny w Haaapsalu. W 1951 ks. Wiaczesław Jakobs zaocznie ukończył seminarium duchowne w Leningradzie i został przeniesiony do eparchii wołogodzkiej, gdzie służył do 1957. 27 lutego 1957 został aresztowany za prowadzenie "agitacji antyradzieckiej". Podstawą do aresztowania było przechowywanie przez duchownego książek o treści religijnej oraz prowadzenie rozmów o wierze. 16 maja 1957 sąd obwodowy w Wołogdzie skazał go na 10 lat łagru. Karę odbywał w obozach w Mordowii (Dubrawłag). Ostatecznie 12 września 1960 Sąd Najwyższy skrócił wyrok do pięciu lat; w tym samym miesiącu duchowny został zwolniony. W listopadzie 1960 wrócił do Estońskiej SRR i został proboszczem parafii św. Jana Chrziciela w Tallinnie. W 1988 został formalnie zrehabilitowany od postawionych mu zarzutów karnych.
20 czerwca 1990 otrzymał nominację na biskupa tallińskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W związku z tym 21 sierpnia tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze w Monasterze Pskowsko-Pieczerskim, zaś 6 września 1990 otrzymał godność archimandryty. Jego chirotonia biskupa odbyła się 15 września 1990 w soborze św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie z udziałem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II, metropolity Helsingforsu Tichona (Fiński Kościół Prawosławny), biskupa tambowskiego i miczurińskiego Eugeniusza, biskupa podolskiego Wiktora oraz biskupa nowogrodzkiego i staroruskiego Lwa. Biskupem ordynariuszem Tallinna i całej Estonii został po otrzymaniu przez Estoński Kościół Prawosławny statusu Cerkwi autonomicznej. Od 1995 nosi tytuł arcybiskupa, zaś od 6 listopada 2000 - metropolity.