Eliasz (Bykow)
| Nikołaj Bykow Николай Быков | |
| Biskup bałachniński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1954 |
| Biskup bałachniński | |
| Okres sprawowania |
od 2013 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
20 czerwca 1985 |
| Diakonat |
3 lipca 1985 |
| Prezbiterat |
28 sierpnia 1986 |
| Chirotonia biskupia |
1 sierpnia 2010 |
| Data konsekracji |
1 sierpnia 2010 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy |
Warsonofiusz (Sudakow), Mikołaj (Chatzinikolau), Walenty (Miszczuk), Barnaba (Kiedrow), Jerzy (Daniłow), Anastazy (Mietkin), Nikon (Wasiukow), Jan (Timofiejew), Beniamin (Zaricki), Longin (Korczagin), Sergiusz (Czaszyn) | ||||||
| |||||||
Eliasz, imię świeckie Nikołaj Bykow (ur. 3 kwietnia 1954 w Czernorecziu) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły średniej i odbyciu służby wojskowej pracował przez rok jako ślusarz. 20 lipca 1980 został wyświęcony na diakona przez metropolitę mińskiego i słuckiego Filareta. 12 października 1980 ten sam duchowny udzielił mu święceń kapłańskich (jako duchownemu żonatemu). Pracował w parafii św. Antoniego w Kossowie. W sierpniu 1982 został przeniesiony do eparchii gorkowskiej, gdzie służył w różnych parafiach w Gorkim, Wysokowie i Kstowie.
26 czerwca 2010, będąc już wdowcem, otrzymał nominację na biskupa jakuckiego i leńskiego. 29 czerwca tego samego roku złożył wieczyste śluby zakonne przed metropolitą sarańskim i mordowskim Warsonofiuszem (Sudakowem), przyjmując imię Eliasz. Następnego dnia otrzymał godność archimandryty. 1 sierpnia 2010 w soborze Trójcy Świętej w monasterze Trójcy Świętej i św. Serafina z Sarowa w Diwiejewie miała miejsce jego chirotonia na biskupa jakuckiego i leńskiego.
30 maja 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go do eparchii sarańskiej i mordowskiej jako jej wikariusza z tytułem biskupa ruzajewskiego[1]. Dwa lata później został biskupem pomocniczym eparchii niżnonowogrodzkiej z tytułem biskupa bałachnińskiego[2].