Ö: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Interpunkcja i typografia. |
|||
Linia 9: | Linia 9: | ||
W języku szwedzkim, fińskim i islandzkim jest ostatnią literą alfabetu. |
W języku szwedzkim, fińskim i islandzkim jest ostatnią literą alfabetu. |
||
W piśmie ręcznym nieodróżniana od litery [[Ō]]. Powstała z litery [[Œ]]{{Fakt|data=2009-02}}. |
W piśmie ręcznym nieodróżniana od litery [[Ō]]{{Fakt|data=2017-01}}. Powstała z litery [[Œ]]{{Fakt|data=2009-02}}. |
||
== Zobacz też == |
== Zobacz też == |
Wersja z 08:31, 6 sty 2017
Ö ö
Ö, Öö (O Diaereza) lub (O umlaut) – litera alfabetu łacińskiego używana między innymi w językach niemieckim, wilamowickim, szwedzkim, islandzkim, fińskim, węgierskim, estońskim, tureckim, azerskim i wielu alfabetach fonetycznych.
Oznacza zwykle samogłoskę średnią przednią zaokrągloną, taką jak [ø] lub [œ].
W językach, w których nie ma tej litery w regularnym alfabecie (m.in. w polskim), niemiecki znak ö zastępuje się często dwuznakiem „oe”.
W języku szwedzkim, fińskim i islandzkim jest ostatnią literą alfabetu.
W piśmie ręcznym nieodróżniana od litery Ō[potrzebny przypis]. Powstała z litery Œ[potrzebny przypis].