Przejdź do zawartości

Witiaź (transporter)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witiaź
Ilustracja
DT-30P1
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR
 Rosja

Typ pojazdu

transporter

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2

Historia
Prototypy

1971

Produkcja

1982-obecnie

Dane techniczne
Długość

13,75 m[1]

Szerokość

2,8 m

Wysokość

2,7 m

Masa

31 t (DT-10); 58 t (DT-80)

Dane operacyjne

Witiaź (ros. Витязь; pol. „rycerz”) – radziecki przegubowy transporter wojskowy z okresu zimnej wojny[2], produkowany seryjnie od roku 1982.[3]

Wstępne projekty transportera Witiaź powstały już na początku lat 70. W 1971 zaprojektowano dwa typy transporterów o nazwach DT-LP i DT-L. Na początku lat 80. ukończone zostały trzy modele w wersjach DT-10P, DT-20P i DT-30. Testowanie nowych pojazdów odbywało się głównie w trudnych warunkach na Syberii oraz Dalekim Wschodzie[4]. Obecnie transportery Witiaź służą w bazach na Antarktydzie i Arktyce. Transportery "Witiaź" poruszają się na dwóch zestawach gąsienic oraz posiadają wielopaliwowy, 12-cylindrowy silnik o mocy 710 KM. Dodatkowo konstrukcja gąsienicowa pozwala na kontynuowanie dalszej jazdy nawet po przerwaniu połowy trakcji gąsienicowej[5].

Użycie militarne

[edytuj | edytuj kod]

Transportery Witiaź obecnie używane są przez wojska Federacji Rosyjskiej głównie do transportu amunicji, wyposażenia wojskowego i instalacji systemów zbrojeniowych.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]