BRDM-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BRDM-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Arzamaska Fabryka Maszyn

Typ pojazdu

opancerzony transporter rozpoznawczy

Trakcja

kołowa (4x4)

Załoga

4

Historia
Produkcja

1963–1989

Dane techniczne
Silnik

gaźnikowy 4-suwowy, widlasty, 8-cylindrowy GAZ-41
o mocy 140 KM

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

290 l

Pancerz

spawany z płyt walcowanych

Długość

5,75 m

Szerokość

2,35 m

Wysokość

2,31 m

Prześwit

0,43 m

Masa

6,6 t
bojowa: 7 t

Moc jedn.

20 KM/t

Osiągi
Prędkość

100 km/h
w wodzie: 9-10 km/h

Zasięg pojazdu

750 km

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

122 cm

Ściany (wys.)

40 cm

Kąt podjazdu

30

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 wkm KPWT kal. 14,5 mm, 1 km PKT kal. 7,62 mm

BRDM-2 (ros. Бронированная Разведывательно-Дозорная Машина, Bronirowannaja Razwiedywatielno-Dozornaja Maszynaopancerzony pojazd rozpoznawczo-patrolowy) – opancerzony samochód rozpoznawczy. Został zaprojektowany w Związku Radzieckim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Samochód BRDM-2 został opracowany w Biurze Konstrukcyjnym Fabryki Samochodów GAZ w 1962 r. Jego produkcję seryjną uruchomiono w 1963 r. Po raz pierwszy zaprezentowano go publicznie w 1966 r. Był używany w ponad 45 krajach.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

BRDM-2 posiada ulepszone właściwości pławne i lepsze uzbrojenie niż swój poprzednik BRDM-1. Przedział załogi umieszczono z przodu, a napędowy z tyłu. Silnik również ma większą moc niż w BRDM-1 (140 KM V-8 zamiast 90 konnego 6-cylindrowego silnika). Załoga składa się z czterech osób: dowódca, kierowca, zwiadowca i celowniczy. Uzbrojenie jest takie samo jak w transporterze opancerzonym BTR-60: karabin maszynowy KPWT 14,5 mm oraz karabin maszynowy PKT 7,62 mm. Z zewnątrz różni się od pierwszego BRDM-a większym kadłubem. W podstawowej wersji ma zamontowaną stożkowatą wieżyczkę w centralnej części. W przedniej części posiada dwa włazy. BRDM-2 posiada reflektor podczerwieni, podczerwone światła drogowe oraz filtr NBC. Pojazd posiada dwie pary kół i centralny system regulacji ciśnienia, przydatny do poruszania się w każdym terenie, a także dodatkowe koła w środkowej części kadłuba, ułatwiające pokonywanie rowów i nasypów. Posiada również pędnik wodnoodrzutowy do poruszania się w wodzie. Opancerzenie zabezpiecza przed ostrzałem z broni ręcznej. Odłamki artyleryjskie i pociski karabinów maszynowych mogą penetrować pancerz. Opony nie są zabezpieczone przed przebiciem i są podatne na uszkodzenia.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

Uszkodzony ukraiński BRDM-2 w czasie obrony miasta Konotop podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę w 2022
  • BRDM-2RS - wóz rozpoznania skażeń chemicznych i promieniotwórczych z załogą trzyosobową: dowódca, kierowca, zwiadowca.
  • BRDM-2U - wóz dowódczo-sztabowy. Pozbawiony wieży i uzbrojenia. Wyposażony w większą liczbę środków łączności.
  • BRDM-2R5 z radiostacją umożliwiającą sprawną łączność dowódcy kompanii oraz dowódcom plutonów
  • BRDM-2 z sześcioprowadnicową wyrzutnią (9P122 albo 9P133) przeciwpancernych pocisków kierowanych 9M14 Malutka.
  • BRDM-2 z wyrzutnią ppk 9M17 Falanga.
  • BRDM-2 z wyrzutnią ppk 9M17M Skorpion
  • BRDM-2 z wyrzutnią ppk 9M113 Konkurs
  • BRDM-2 z rakietowym systemem przeciwlotniczym 9K31 Strieła-1.
  • BRDM-2 M96/M97 - polskie odmiany pojazdu BRDM-2

W muzeach[edytuj | edytuj kod]

Pojazdy BRDM-2 są eksponowane w następujących muzeach:

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

Niebieski - aktualni; czerwony - byli

Aktualni użytkownicy[potrzebny przypis]

Byli użytkownicy

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz Magnuski, Opancerzony samochód rozpoznawczy BRDM, Wyd. MON, Warszawa 1975.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]