Przejdź do zawartości

BTR-50

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BTR-50
Ilustracja
BTR-50PK uzbrojony w karabin maszynowy FN MAG, muzeum Jad la-Szirjon
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

transporter opancerzony

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2 + 20

Historia
Produkcja

1954 – lata 70. XX wieku

Dane techniczne
Silnik

6- cylindrowy silnik wysokoprężny
o mocy 240 KM

Poj. zb. paliwa

400 l

Pancerz

8–10 mm (przód)
6–9 mm (boki i tył)

Długość

7,08 m

Szerokość

3,14 m

Wysokość

1,97 m

Prześwit

0,37 m

Masa

bojowa: 14 200 kg

Moc jedn.

19,9 KM/t

Nacisk jedn.

0,51 kg/cm²

Osiągi
Prędkość

44 km/h
w wodzie: 11 km/h

Zasięg pojazdu

400

Pokonywanie przeszkód
Rowy (szer.)

2,8 m

Ściany (wys.)

1,1 m

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 x km SGMB kalibru 7,62 mm
Użytkownicy

Aktualni – kolor niebieski

Byli – kolor czerwony

Rzuty
Rzuty

BTR-50 – radziecki gąsienicowy transporter opancerzony.

BTR-50 został zaprojektowany na początku lat 50. W celu przyspieszenia prac projektowych budowę pojazdu oparto na podwoziu czołgu lekkiego PT-76. W przedniej części podwyższonego kadłuba umieszczono miejsca dowódcy i kierowcy, a za nimi otwarty przedział transportowy.

Pierwsze egzemplarze seryjne BTR-50 zostały przekazane Armii Radzieckiej w 1954 roku. W następnych latach BTR-50 były podstawowymi wozami radzieckich brygad zmechanizowanych. Każda z nich składała się z trzech batalionów (30 transporterów i jeden wóz dowodzenia w każdym).

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • BTR-50P (1952) – pierwsza wersja seryjna, z odkrytym przedziałem bojowym.
  • BTR-50PA (1954) – wersja uzbrojona w wkm KPW.
  • BTR-50PK (1958) – wersja z zamkniętym przedziałem desantu, uzbrojona w karabin maszynowy SGMB.
  • BTR-50PU (1959) – nieuzbrojony wóz dowodzenia; załoga zmniejszona do 10 ludzi.
BTR-50PU, muzeum Batey ha-Osef
  • BTR-50PUM-1 (1972) – zmodernizowany wóz dowodzenia; załoga zmniejszona do 8 ludzi.
  • BTR-50PK(B) – wóz pomocy technicznej.
  • OT-62 TOPAS – głęboko zmodernizowany BTR-50 produkowany w Czechosłowacji i przebudowywany potem w Polsce.
TOPAS, muzeum Jad la-Szirjon
  • Typ 77 – zmodernizowana wersja BTR-50, produkowana w ChRL

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]