2K12 Kub

2K12 Kub SA-6 Gainful (Kod NATO) (ros. Выгодный)
Wyrzutnia rakiet systemu Kub z załadowanymi rakietami 3M9ME.
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Uljanowski Zakład Mechaniczny Zakłady Mechaniczne imienia Kalinina
Typ pojazdu	samobieżny system rakiet ziemia-powietrze
Trakcja	gąsienicowa
Historia
Prototypy	1958-1965
Produkcja	1967-1983
Egzemplarze	2000
Dane techniczne
Osiągi
Zasięg	{{{zasięg}}}
Dane operacyjne

2K12 Kub (w kodzie NATO SA-6 Gainful) – system kierowanych rakiet ziemia–powietrze opracowanych w ZSRR na początku lat 60., przeznaczony do obrony wojsk i obiektów przed środkami napadu powietrznego lecącymi z prędkością poddźwiękową i naddźwiękową na wysokości od 50 do 10000–14000 m i odległości od 3,5 do 24 km.

Zestaw (bateria rakiet) składa się z: stacji radiolokacyjnej wykrywania i naprowadzania SURN 1S91M1(SSWN), poczwórnej wyrzutni SPU 2P25M1(SW) rakiet kierowanych 3M9ME lub 3M9M3E (PRK), dwóch samochodów transportowo-załadowczych (STZ), systemu zautomatyzowanego kierowania ogniem K-1 i wyposażenia dodatkowego.

Historia

Prace nad zestawem rozpoczęto w 1959 roku w biurze konstrukcyjnym OKB-134 GKAT kierowanym wówczas przez Iwana Toropowa. Głównymi konstruktorami projektu byli A. Jaśkin i W. Tichomirow. Problemy z nowym silnikiem strumieniowym na stały materiał pędny, spowodowały, że próby pocisków na wyrzutni rozpoczęto dopiero w 1961 roku. Nadal jednak niedopracowany napęd powodował, że pociski wybuchały na wyrzutni a w pełni funkcjonalny pocisk udało się dopracować dopiero w 1965 roku. W 1966 roku zestaw przyjęto na uzbrojenie i rozpoczęła się jego produkcja seryjna w Uljanowskich Zakładach Mechanicznych oraz Zakładach Mechanicznych imienia Kalinina. Pierwsza publiczna prezentacja zestawu miała miejsce podczas defilady z okazji kolejnej rocznicy wybuchu rewolucji w Moskwie 7 listopada 1967 roku. W roku 1977 zaobserwowano nowsze wersje systemu Kub, w tym współpracujące z czteroprowadnicowymi wyrzutniami zbliżonymi do systemu 9K37 Buk . Produkcja zestawu trwała do początku lat 80. XX wieku kiedy zastąpiono ją produkcją wyrzutni 9K37 Buk. W tym czasie wyprodukowano około 2000 wyrzutni z czego ponad 1100 przeznaczono na eksport (w tym około 440 do państw Układu Warszawskiego). Na uzbrojeniu Armii Czerwonej znajdowało się około 875 wyrzutni.

Wykorzystanie bojowe

Syryjski Kub w dolinie Bekaa. 1982 rok.

Iracka wyrzutnia SA-6

Swój chrzest bojowy Kub przeszedł w czasie wojny Jom Kippur w 1973 roku. Kuby znajdowały się na wyposażeniu egipskiej obrony przeciwlotniczej. W 1971 roku Egipt zakupił jedną brygadę wyrzutni, a w maju 1972 roku kolejną, trzecia trafiła na uzbrojenie Egipcjan w 1973. Podczas wojny baterie Kubów zestrzeliły 20 samolotów izraelskich. Ponadto egipskie Kuby równie skutecznie zestrzeliwały własne samoloty i samoloty sojuszników Egiptu, zestrzelono 40 samolotów egipskich i 4 irackie. Podczas wojny wystrzelono około 300 rakiet, sumując wszystkie zestrzelenia daje to średnio jedno zestrzelenie na 5 wystrzelonych pocisków co jest dobrym rezultatem (w Wietnamie, północno-wietnamska obrona przeciwlotnicza zużywała około 25–35 rakiet S-75 na zestrzelenie jednego amerykańskiego samolotu). Podczas wojny Jom Kippur również Syria posiadała dwie brygady wyposażone w Kuby. Syryjczycy zestrzelili 28 izraelskich samolotów, z czego 10 stało się łupem Kubów. Sukces arabskiej obrony przeciwlotniczej w 1973 roku był w dużej mierze wynikiem zaskoczenia izraelskich sił powietrznych, które nie znało parametrów rakiet i w związku z tym nie potrafiło przygotować skutecznych środków przeciwdziałania. Podczas drugiego starcia pomiędzy samolotami izraelskimi a Kubami, tym razem w dolinie Bekaa, Izrael był już przygotowany. Na początku maja 1981 w odpowiedzi na eskalację konfliktu w Libanie Syria rozmieściła w dolinie dwie brygady wyrzutni Kub plus wyrzutnie S-75 i S-125, mające przeciwdziałać próbom nalotów lotnictwa izraelskiego na Liban z tego kierunku. Jednak w ciągu jednego dnia (9 czerwca 1982) Izraelczycy najpierw zniszczyli stację naprowadzania rakiet, a następnie bezbronne już wyrzutnie nie tracąc ani jednego samolotu (operacja „Arcaw 19”).

Innym użytkownikiem Kubów, które zostały wykorzystane bojowo był Irak, który korzystał z wyrzutni podczas wojny iracko-irańskiej oraz operacji Pustynna Burza. 19 stycznia 1991 ofiarą irackich Kubów padł amerykański F-16 (nr 87-228), powracający z misji bojowej nad Bagdadem. Dwa dni przedtem jeden z amerykańskich B-52 został uszkodzony rakietą prawdopodobnie wystrzeloną z Kuba.

Wyrzutnie znalazły się również w dyspozycji Frontu Polisario na Saharze Zachodniej. 13 października 1981 partyzanci z Frontu rozpoczęli ofensywę skierowaną przeciwko wojskom marokańskim. Wojsko Maroka wysłało w powietrze samolot Lockheed C-130 Hercules w roli latającego stanowiska dowodzenia oraz samoloty Dassault Mirage F1 mające za zadanie atakować nacierających partyzantów. Marokańczycy całkowicie nie zdawali sobie sprawy z obecności Kubów po stronie partyzantów, efektem zaskoczenia było zestrzelenie C-130, dwóch Mirage i jednego Northrop F-5 Freedom Fighter oraz śmigłowca Aérospatiale Puma. Dla nielicznego lotnictwa Maroka były to duże straty, a co gorsza siły powietrzne nie były w stanie skutecznie przeciwdziałać zagrożeniu ze strony Kubów. 12 stycznia 1985 roku jeszcze jeden Mirage F1 został zestrzelony przez Kuba, ale tym razem wystrzelonego z terytorium Algierii. Wyrzutnie używane bojowo były również przez Libię podczas jej konfliktu z Czadem, ale bez efektów. Większość libijskich wyrzutni zdobyły wojska Czadu, który przekazał wyrzutnie wraz z pociskami do Francji i USA, część zatrzymując jednak dla siebie. 8 sierpnia 1987 dwa libijskie Tu-22 bombardujące strefę Aozou zostały ostrzelane przez czadyjskie Kuby, w rezultacie jeden z bombowców został strącony.

Kuby pojawiły się również w Angoli i w latach 1983–1984 były używane przeciwko samolotom RPA, jednak bez sukcesów. Kuby znajdowały się na wyposażeniu sił powietrznych Republiki Serbskiej w czasie wojny w Jugosławii; 24 czerwca 1992 zestrzeliły one pod Slavonskim Brodem chorwackiego MiG-21 (nr boczny 101), a w trakcie całego konfliktu serbsko-chorwackiego 2 do 3 przestarzałych An-2 przerobionych na bombowce. 28 maja 1995 pod Velika Kladuša serbski Kub zestrzelił pilotowany przez ukraińską załogę śmigłowiec Mi-17 z bośniackim ministrem spraw zagranicznych dr. Irfanem Ljubijankiciem (zginął). Kilka dni później (2 czerwca), za pomocą Kuba Serbowie zestrzelili nad Bośnią k. miejscowości Mrkonjić Grad amerykańskiego F-16 wykonującego lot patrolowy w ramach operacji lotniczej NATO „Deny Flight”.

19 sierpnia 2003 r. podczas ćwiczeń „Zielony Świerk 2003” polski Kub omyłkowo zestrzelił własny samolot Su-22. Pilot katapultował się, maszyna wpadła do Bałtyku.

Modernizacje w Polsce, na Ukrainie i w Czechach

W ostatnim okresie, zestawy na wyposażeniu WP, poddano w Polsce głębokiej modernizacji, zmieniającej parametry eksploatacyjne i bojowe.
Wykonawca modernizacji ukraińskiej, znanej jako 2K12-2D, informuje o dodaniu także zdolności strącania pocisków manewrujących.
Modernizacji poddano też Kuby Czeskich Sił Zbrojnych, w szczególności zmieniając typ efektora (rakiety) na zachodni. Z polską pomocą modernizowane podobne systemy sił zbrojnych Węgier i Egiptu.

Użytkownicy

Niebieski - Obecny użytkownik ,Czerwony - Były

Węgierski Kub

Obecni użytkownicy

• Algieria – 40 (Stan na 2012 rok)
• Angola – 25 (Stan na 2012 rok)
• Armenia
• Bułgaria - 20 (Stan na 2016 rok)
• Bośnia i Hercegowina – 20 (Stan na 2012 rok)
• Czechy
• Egipt – 56 (Stan na 2012 rok)
• Indie – 180 (Stan na 2012 rok)
• Iran
• Jemen
• Kazachstan – 20 (Stan na 2012 rok)
• Korea Północna
• Kuba – Około 25
• Libia
• Mjanma
• Polska – 20 (Stan na 2015 rok)
• Rumunia – 8
• Rosja – Zastąpione przez 9K37 Buk. Obecnie 1 bateria 2K12 rozmieszczona w Armenii, począwszy od roku 2012 (Wycofane w 2015 r.). Również w służbie jako IVC 3M20M3 Peniye system szkolenia imitującego docelowego.
• Sahara Zachodnia
• Serbia
• Słowacja – 4 2K12s w wersji C2 Tatrapan PVO
• Syria – 195 (Stan na 2012 rok)
• Tanzania – 20 (Stan na 2012 rok)
• Turkmenistan – Około 2 (Stan na 2016 rok)
• Ukraina
• Węgry – 16 (Stan na 2012 rok)
• Wietnam

Byli użytkownicy

• Czad
• Czechosłowacja
• Irak
• Jugosławia
• NRD
• ZSRR

Bibliografia

• E.F. Rybak, Zapomniany Kub, "Skrzydlata Polska", nr 1 (1995), s. 15-18, ISSN 0137-866x.

Linki zewnętrzne

• MSPO 12: pomysł WZU na system krótkiego zasięgu
• Kub a Sparrow: Polská kombinace - Lukáš Visingr - publikacja w magazynie Střelecká revue nr 9/2009, zawierająca porównanie hipotetycznych parametrów zestawu z rosyjską rakietą 3M9 do zestawu zmodernizowanego, przykładowo wyposażonego w pocisk Sparrow RIM-7P.