Zenon Kasprzak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zenon Kasprzak
Data i miejsce urodzenia

10 maja 1962
Poniec

Kariera seniorska
Lata Klub
Liga polska
1980–1993 Unia Leszno
1994–1995 Polonia Piła
1996–1998 Kolejarz Rawicz
1999 Śląsk Świętochłowice
2000 Iskra Ostrów Wlkp.

Zenon Kasprzak (ur. 10 maja 1962 w Poniecu) – polski żużlowiec.

Ojciec Krzysztofa i Roberta Kasprzaków, również żużlowców.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Licencję żużlową zdobył w 1980. Do 1993 reprezentował barwy Unii Leszno, zdobywając 8 medali Drużynowych Mistrzostw Polski, w tym 3 złote (1987, 1988, 1989), 2 srebrne (1982, 1983) oraz 3 brązowe (1981, 1985, 1986). Był również wielokrotnym medalistą Mistrzostw Polski Par Klubowych, w tym czterokrotnie złotym (1984, 1987, 1988, 1989). Kolejnymi klubami, w których startował były: Polonia Piła (1995), Kolejarz Rawicz (1996–1998), Śląsk Świętochłowice (1999) oraz Iskra Ostrów Wielkopolski (2000).

Największy indywidualny sukces w karierze odniósł w 1990 w Lublinie, gdzie zdobył tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. Na podium tych rozgrywek stawał jeszcze dwukrotnie, w 1987 w Toruniu (srebrny medal) oraz w 1988 w Lesznie (brązowy medal). Do innych jego sukcesów na arenie krajowej należały m.in.:

Z kolei jego największym sukcesem na arenie międzynarodowej był awans do finału Indywidualnych Mistrzostw Świata, rozegranego w Vojens w 1988 (w turnieju tym zajął XIV miejsce). W tym samym roku zajął VII m. w Indywidualnym Pucharze Mistrzów w Kršku.

W 2000 zakończył czynną karierę żużlową.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]