Spółgłoska szczelinowa podniebienna dźwięczna
| Numer IPA | 139 | |||
|---|---|---|---|---|
| ʝ | ||||
| Jednostka znakowa |
ʝ | |||
| Unikod |
U+029d | |||
| UTF-8 (hex) |
ca 9d | |||
| Inne systemy | ||||
| X-SAMPA | j\ | |||
| Kirshenbaum | C<vcd> | |||
| IPA Braille↗ | ⠦⠚ | |||
| Przykład | ||||
| informacje • pomoc | ||||
| ||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||||
Spółgłoska szczelinowa podniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ʝ]
Artykulacja
[edytuj | edytuj kod]W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ʝ]:
- modulowany jest prąd powietrza wydychany z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
- tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
- środkowa część języka zbliża się podniebienia – jest to spółgłoska podniebienna tworząc szczelinę.
- więzadła głosowe periodycznie drgają – jest to spółgłoska dźwięczna
Warianty
[edytuj | edytuj kod]Dodatkowym elementem artykulacji może być:
- napięcie mięśni gardła – mówimy o spółgłosce faryngalizowanej [ʝˁ]
- zaokrąglenie warg, mówimy wtedy o spółgłosce labializowanej [ʝʷ]
Przykłady
[edytuj | edytuj kod]- w języku nowogreckim: γεια [ʝa] "hej"
- w języku szwedzkim: ⓘjord, [ʝuːɖ] "gleba, brud"