Topola szara

Topola szara
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Klad	różowe
Rząd	malpigiowce
Rodzina	wierzbowate
Rodzaj	topola
Gatunek	topola szara
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} (Aiton) Sm.; Fl. Brit. 3: 1080 1080 1804
	[[wikispecies:{{{wikispecies}}}\|Systematyka w Wikispecies]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 12 paź 2020, była oparta na tej wersji.

Topola szara (Populus canescens) – gatunek pochodzenia mieszańcowego powstały ze skrzyżowania topoli osiki z topolą białą. Występuje naturalnie w środkowej i południowo-wschodniej Europie oraz w Azji zachodniej^[3], zwykle w pobliżu gatunków rodzicielskich^[4]. Rośnie na glebach lekkich i wilgotnych, najczęściej nad wodami, w lasach łęgowych.

Morfologia

Pokrój: Drzewo o wysokości do 30–40 m. Korona jest szeroka, w górnej części wysklepiona (tylko u młodych okazów stożkowata). Pień gruby z nielicznymi, potężnymi i gładkimi konarami. Końcowe gałęzie są cienkie, nieco zwieszające^[5].
Kora: Kora ma szaro-białą barwę podobną do topoli białej. U młodych drzew ma listwy korkowe, które z wiekiem tworzą czarne narośla. Górne gałęzie często się wyginają łukowo^[6]^[5].
Pędy: Młode mają zielonkawą^[5] lub czerwonoszarą barwę^[6]. Szary, łatwo ścierający się kutner utrzymuje się do późnej jesieni^[6]^[5]. Pąki są nagie na szczycie i czerwonobrunatne^[5].
Liście: Mają cechy pośrednie w stosunku do taksonów rodzicielskich. Są długoogonkowe i po topoli białej z wierzchu błyszczące i silnie owłosione. Po osice mają kształt okrągławy, z brzegiem tylko zatokowym, nie klapowanym^[5]. Na długopędach są bardziej klapowane niż liście osiki, ale nie tak bardzo jak u topoli białej. Młode listki pokryte są kremowo-szarym kutnerem, na starszych kutner jest rzadki i szary^[6]^[4].
Kwiaty: Roślina dwupienna. Większość okazów jest rodzaju męskiego. Kwiaty zebrane są w kwiatostany zwane kotkami o długości około 4 cm^[6]. U okazów męskich kotki są białawe z czerwonymi pylnikami. Kwiatostany żeńskie są zielonkawe i wydłużają się znacznie podczas dojrzewania nasion^[5].
Owoce: Torebki zawierające liczne, bardzo drobne nasiona, zaopatrzone w liczne włoski lotne^[5].

Pnie
Jesienne liście
Kotki

Biologia

Kwitnienie trwa od lutego do kwietnia. Kwiaty są wiatropylne. Także nasiona roznoszone są przez wiatr^[5].

Zmienność

Wyróżnia się odmianę uprawną 'Macrophylla' – posiada wyjątkowo duże liście o szerokości do 15 cm^[6].

Zastosowanie

Bywa stosowana w nasadzeniach wiatrochronnych oraz w celu umacniania gruntów^[5]. Zalecana jest jako najlepsza z topól do sadzenia na glebach wapiennych^[7].

Przypisy

↑ Populus canescens. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2011-1-10]. (ang.).
↑ Helmut Pirc: Drzewa od A do Z. Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 139. ISBN 83-7404-323-7.
↑ ^a ^b Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN, 1997, s. 100. ISBN 83-01-12099-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j red. Josef H. Reichholf, Günter Steinbach: Drzewa, krzewy : wielka encyklopedia. Warszawa: Muza, 1995, s. 207. ISBN 83-7079-440-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 150. ISBN 978-83-7073-643-9.
↑ Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, s. 169. ISBN 83-01-13434-8.

[tpl-1] Populus canescens. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2011-11-12]. (ang.).

[apweb-2] Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001–. [dostęp 2011-1-10]. (ang.).

[pirc-3] Helmut Pirc: Drzewa od A do Z. Warszawa: Klub dla Ciebie – Bauer-Weltbild Media, 2006, s. 139. ISBN 83-7404-323-7.

[seneta-4] Włodzimierz Seneta, Jakub Dolatowski: Dendrologia. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN, 1997, s. 100. ISBN 83-01-12099-1.

[reichholf-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j red. Josef H. Reichholf, Günter Steinbach: Drzewa, krzewy : wielka encyklopedia. Warszawa: Muza, 1995, s. 207. ISBN 83-7079-440-8.

[drzewa-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Johnson O., More D.: Drzewa. Warszawa: Multico, 2009, s. 150. ISBN 978-83-7073-643-9.

[sudnik-7] Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN, 2001, s. 169. ISBN 83-01-13434-8.

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]