Aegir (księżyc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aegir
Planeta

Saturn

Odkrywca

Scott Sheppard, David Jewitt, Jan Kleyna i Brian Marsden

Data odkrycia

12 grudnia 2004[1]

Tymczasowe oznaczenie

S/2004 S 10

Charakterystyka orbity
Półoś wielka

20 751 000 km[2]

Mimośród

0,2524[2]

Okres obiegu

1117,83 d[2]

Nachylenie do ekliptyki

166,668°[2]

Długość węzła wstępującego

179,064°[2]

Argument perycentrum

242,651°[2]

Anomalia średnia

26,017°[2]

Własności fizyczne
Średnica równikowa

6 km[3]

Średnia gęstość

2,3 g/cm³[3]

Albedo

0,04[3]

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

24,4m[3]

Aegir (Saturn XXXVI) – księżyc Saturna odkryty w połowie grudnia 2004 roku przez Davida Jewitta, Scotta Shepparda i Jana Kleynę za pomocą teleskopu naziemnego. Elementy orbity wyliczył Brian Marsden[1].

Aegir należy do grupy nordyckiej księżyców Saturna, poruszających się ruchem wstecznym[1].

Jest jednym z kilkunastu satelitów Saturna odkrytych w 2004 r., po 23 latach od przelotu sondy Voyager 2 przez system tej planety. W mitologii nordyckiej Ägir to olbrzym uosabiający gniew i dzikość oceanu[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Aegir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).
  2. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-10]. (ang.).
  3. a b c d Planetary Satellite Physical Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2015-02-19. [dostęp 2016-02-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Aegir. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).