Drifter’s Escape
| Wykonawca singla z albumu John Wesley Harding | ||||
| Bob Dylan | ||||
| Strona B | ||||
|---|---|---|---|---|
| Wydany |
27 grudnia 1967 | |||
| Nagrywany | ||||
| Gatunek | ||||
| Długość |
2:52 | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent | ||||
| Autor |
Bob Dylan | |||
| Singel po singlu | ||||
| ||||
Drifter’s Escape – piosenka skomponowana przez Boba Dylana, nagrana przez niego w październiku i wydana na albumie John Wesley Harding w grudniu 1967.
Historia i charakter utworu[edytuj | edytuj kod]
„Drifter’s Escape” należy do trzech najważniejszych utworów na albumie, które ustalają ton całej płyty; dwoma pozostałymi piosenkami są „The Ballad of Frankie Lee and Judas Priest” i „I Dreamed I Saw St. Augustine”.
Jest to jeden z najbardziej tajemniczych utworów Dylana, alegoryczny i zapewne także autobiograficzny. Atmosfera utworu jest kafkowska – pewien człowiek zostaje zawleczony przed sąd i oskarżony o w ogóle nienazwaną zbrodnię. Różnica jest jednak taka, że ostatecznie udaje mu się uniknąć skazania dzięki ewidentnie boskiej interwencji.
Cechami utworu są tajemniczość i niejasność – nie wiadomo kim jest bohater utworu, jakie naprawdę są moce, które go uwolniły. Dylan unika odpowiedzi, ukazując jego bohatera przemierzającego krajobraz jak z obrazów Goi z „ciemnego okresu”.
Można patrzeć także na tę postać jak na outsidera, który spotyka się z niechęcią, a nawet groźbami ze strony społeczeństwa, jednak pozostaje niezwyciężony. Porównanie tej piosenki z utworem „John Wesley Harding” rzuca na „Drifter’s Escape” dodatkowe światło.
Koncerty Dylana, na których wykonywał tę piosenkę[edytuj | edytuj kod]
- Dylan po raz pierwszy zaczął wykonywać ten utwór w 1992 r. w dwu aranżacjach – oryginalnej albumowej i w stylu Hendrixa.
- W 1995 r. piosenka nabrała dosyć swobodnego stylu i często rozpoczynała koncerty.
- W 2001 r. energiczne i dynamiczne wykonania wiele zawdzięczały elektrycznej gitarze Charliego Sextona
Wersje innych artystów[edytuj | edytuj kod]
- Jimi Hendrix – Loose Ends (1974); Stone Free (1981); Live & Unreleased: The Radio Show (1989); Lifelines: The Jimi Hendrix Story (1990); South Saturn Delta (1997)
- Joan Baez – Any Day Now (1968); Vanguard Sessions: Baez Sings Dylan (1998)
- Wolfgang Ambros – Live (1979)
- Vale – A Tribute to Bob Dylan (1992)
- The Zimmermen – After the Ambulances Go (1998)
- George Thorogood & the Destroyers – Hard Stuff (2006)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul Williams, Bob Dylan. Performing Artist 1960-1973. The Early Years., London: Omnibus, 2004, ISBN 1-84449-095-5, OCLC 53961874.
- Clinton Heylin, Bob Dylan. The Recording Sessions, wyd. 1st ed, New York: St. Martin’s Press, 1995, ISBN 0-312-13439-8, OCLC 32746653.
- Oliver Trager, Keys to the Rain, New York: Billboard Books, 2004, ISBN 0-8230-7974-0, OCLC 56751184.