Serie A (2010/2011)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Serie A 2010/2011
2009/2010 2011/2012
Szczegóły
Państwo

 Włochy

Liczba zespołów

20

Termin

28 sierpnia 2010 – 22 maja 2011

Liczba meczów

380

Liczba stadionów

17 (w 17 miejscowościach)

Liczba bramek

955

Zwycięzca

Milan (18x)

Król strzelców

Włochy Antonio Di Natale (Udinese) (28)

Serie A 2010/2011 – 109. edycja najwyższej w hierarchii klasy mistrzostw Włoch w piłce nożnej, organizowanych przez Lega Serie A. Sezon rozpoczął się 28 sierpnia 2010, meczem AS Romy z AC Ceseną (0:0). Tytułu mistrzowskiego bronił Inter Mediolan. Wszystkie mecze rozgrywane były piłką Nike T90 Tracer. Mistrzem został Milan, zdobywając swój 16.tytuł. Do drugiej ligi spadły: Sampdoria, Brescia i Bari. Królem strzelców został drugi raz z rzędu kapitan Udinese Calcio Antonio Di Natale, który zdobył 28 goli.

Organizacja[edytuj | edytuj kod]

Liczba uczestników pozostała bez zmian (20 drużyn). Lecce, Cesena oraz zwycięzca baraży Brescia awansowali z Serie B. Rozgrywki składały się z meczów, które odbyły się systemem kołowym u siebie i na wyjeździe, w sumie 38 rund: 3 punkty przyznano za zwycięstwo i po jednym punkcie w przypadku remisu. W przypadku równości punktów wyżej została sklasyfikowana drużyna, która uzyskała większą liczbę punktów i różnicę bramek zdobytych w meczach bezpośrednich (więcej goli), a jeśli nadal była sytuacja nierozstrzygnięta, to większa liczba punktów i różnica bramek zdobytych w końcowej klasyfikacji.[1] Zwycięzca rozgrywek ligowych otrzymywał tytuł mistrza Włoch. Trzy ostatnie drużyny spadało bezpośrednio do Serie B.

Zespoły w sezonie 2010/2011[edytuj | edytuj kod]

Lokalizacja klubów grających w Serie A 2010/2011
Uczestnicy poprzedniej edycji
INT Inter Mediolan złoto złoto 1
ROM Roma 2
MIL Milan 3
SAM Sampdoria 4
PAL Palermo 5
NAP Napoli 6
JUV Juventus 7
PAR Parma 8
GEN Genoa 9
BAR Bari 10
FIO Fiorentina 11
LAZ Lazio 12
CTN Catania 13
CHV Chievo Verona 14
UDI Udinese 15
CAG Cagliari 16
BOL Bologna 17
 Awans z Serie B (2009/2010)
LCE Lecce 1
CES Cesena 2
po barażach
BRE Brescia 3

Oznaczenia:

  • kolumna pierwsza – skróty nazw drużyn,
  • kolumna trzecia – miejsce zajęte w poprzednim sezonie.

Stadiony[edytuj | edytuj kod]

Lp. Miasto Stadion Klub Pojemność[2] Zdjęcie
Mediolan Stadio Giuseppe Meazza (San Siro) Inter Mediolan, Milan 80 074
Rzym Stadio Olimpico Roma, Lazio 72 698
Neapol Stadio San Paolo Napoli 60 240
Bari Stadio San Nicola Bari 58 270
Florencja Stadio Artemio Franchi Fiorentina 47 282
Udine Stadio Friuli Udinese 41 652
Bolonia Stadio Renato Dall'Ara Bologna 39 444
Werona Stadio Marc’Antonio Bentegodi Chievo Verona 39 211
Palermo Stadio Renzo Barbera Palermo 37 242
Genua Stadio Luigi Ferraris Genoa, Sampdoria 36 685
Lecce Stadio Via del Mare Lecce 33 876
Turyn Stadio Olimpico Juventus 27 994
Parma Stadio Ennio Tardini Parma 27 906
Cesena Stadio Dino Manuzzi Cesena 23 860
Cagliari Stadio Sant’Elia Cagliari 23 486
Katania Stadio Angelo Massimino Catania 23 420
Brescia Stadio Mario Rigamonti Brescia 16 743

Prezydenci, trenerzy, kapitanowie i sponsorzy[edytuj | edytuj kod]

Zespół Prezydent Trener Kapitan Sponsor techniczny Sponsor strategiczny
AS Bari Włochy Vincenzo Matarrese Włochy Gian Piero Ventura Belgia Jean François Gillet Erreà Radionorba
Bologna FC 1909 Włochy Sergio Porcedda Włochy Franco Colomba Włochy Marco Di Vaio Macron Cerasarda
Brescia Calcio Włochy Gino Corioni Włochy Giuseppe Iachini Włochy Davide Possanzini Mass UBI Banca
Cagliari Calcio Włochy Massimo Cellino Włochy Pierpaolo Bisoli Włochy Daniele Conti Macron Dahlia TV
Calcio Catania Włochy Antonino Pulvirenti Włochy Marco Giampaolo Argentyna Matías Silvestre Givova Energia Siciliana
AC Cesena Włochy Igor Campedelli Włochy Massimo Ficcadenti Włochy Giuseppe Colucci Adidas Technogym
AC ChievoVerona Włochy Luca Campedelli Włochy Stefano Pioli Włochy Sergio Pellissier Givova Banca Popolare di Verona, merkur-wn
ACF Fiorentina Włochy Mario Cognigni Serbia Siniša Mihajlović Włochy Riccardo Montolivo Lotto Save The Children
Genoa CFC Włochy Enrico Preziosi Włochy Gian Piero Gasperini Włochy Marco Rossi Asics iZi Play
FC Internazionale Milano Włochy Massimo Moratti Hiszpania Rafael Benítez Argentyna Javier Zanetti Nike Pirelli
Juventus FC Włochy Andrea Agnelli Włochy Luigi Delneri Włochy Alessandro Del Piero Nike Betclic
SS Lazio Włochy Claudio Lotito Włochy Edoardo Reja Włochy Tommaso Rocchi Puma brak sponsora
US Lecce Włochy Pierandrea Semeraro Włochy Luigi De Canio Urugwaj Guillermo Giacomazzi Asics Veneto Banca, BetItaly
AC Milan wakant Włochy Massimiliano Allegri Włochy Massimo Ambrosini Adidas Fly Emirates
SSC Napoli Włochy Aurelio De Laurentiis Włochy Walter Mazzarri Włochy Paolo Cannavaro Macron Lete
US Città di Palermo Włochy Maurizio Zamparini Włochy Delio Rossi Włochy Fabrizio Miccoli Lotto Betshop, Burger King
Parma FC Włochy Tommaso Ghirardi Włochy Pasquale Marino Włochy Stefano Morrone Erreà Navigare, Banca Monte Parma
AS Roma Włochy Rosella Sensi Włochy Claudio Ranieri Włochy Francesco Totti Kappa WIND
UC Sampdoria Włochy Riccardo Garrone Włochy Domenico Di Carlo Włochy Angelo Palombo Kappa ERG Mobile
Udinese Calcio Włochy Giampaolo Pozzo Włochy Francesco Guidolin Włochy Antonio Di Natale Lotto Dacia
Oznaczenia:
  • Jako sponsora technicznego należy rozumieć firmę, która dostarcza danemu klubowi sprzęt niezbędny do gry
  • Jako sponsora strategicznego należy rozumieć firmę, która reklamuje się na klatce piersiowej koszulki meczowej

Zmiany trenerów[edytuj | edytuj kod]

Klub Były trener Data odejścia Powód Nowy trener Data zatrudnienia
Milan Brazylia Leonardo 16 maja 2010[3] Obopólna zgoda Włochy Massimiliano Allegri 25 czerwca 2010[4]
Juventus Włochy Alberto Zaccheroni 16 maja 2010 Koniec kontraktu Włochy Luigi Delneri 19 maja 2010[5]
Udinese Włochy Pasquale Marino 16 maja 2010[6] Obopólna zgoda Włochy Francesco Guidolin 24 maja 2010[7]
Parma Włochy Francesco Guidolin 16 maja 2010[8] Rezygnacja Włochy Pasquale Marino 2 czerwca 2010[9]
Cagliari Włochy Giorgio Melis 16 maja 2010[8] Koniec tymczasowej pracy Włochy Pierpaolo Bisoli 23 czerwca 2010[10]
Sampdoria Włochy Luigi Delneri 17 maja 2010[11] Koniec kontraktu Włochy Domenico Di Carlo 26 maja 2010[12]
Catania Serbia Siniša Mihajlović 24 maja 2010[13] Rezygnacja Włochy Marco Giampaolo 30 maja 2010[14]
Chievo Verona Włochy Domenico Di Carlo 26 maja 2010 Rezygnacja Włochy Stefano Pioli 10 czerwca 2010
Inter Mediolan Portugalia José Mourinho 28 maja 2010[15] Obopólna zgoda Hiszpania Rafael Benítez 10 czerwca 2010[16]
Fiorentina Włochy Cesare Prandelli 30 maja 2010[17] Objęcie reprezentacji Włoch Serbia Siniša Mihajlović 3 czerwca 2010[18]
Cesena Włochy Pierpaolo Bisoli 30 maja 2010 Koniec kontraktu Włochy Massimo Ficcadenti 12 czerwca 2010
Bologna Włochy Franco Colomba 29 sierpnia 2010 Zwolnienie Włochy Paolo Magnani (tymczasowo) 29 sierpnia 2010

Tabela[edytuj | edytuj kod]

Lp. Drużyna M Z R P B+ B- +/– Pkt Kwalifikacja lub spadek
1 Milan (C) 38 24 10 4 65 24 +41 82 Kwalifikacja do fazy grupowej Ligi Mistrzów
2 Inter Mediolan 38 23 7 8 69 42 +27 76
3 Napoli 38 21 7 10 59 39 +20 70
4 Udinese 38 20 6 12 65 43 +22 66[i] Kwalifikacja do rundy play-off Ligi Mistrzów
5 Lazio 38 20 6 12 55 39 +16 66[i] Kwalifikacja do rundy play-off Ligi Europy[ii]
6 Roma 38 18 9 11 59 52 +7 63
7 Juventus 38 15 13 10 57 47 +10 58
8 Palermo 38 17 5 16 58 63 −5 56 Kwalifikacja do rundy III Ligi Europy[ii]
9 Fiorentina 38 12 15 11 49 44 +5 51[iii]
10 Genoa 38 14 9 15 45 47 −2 51[iii]
11 Chievo Verona 38 11 13 14 38 40 −2 46[iv]
12 Parma 38 11 13 14 39 47 −8 46[iv]
13 Catania 38 12 10 16 40 52 −12 46[iv]
14 Cagliari 38 12 9 17 44 51 −7 45
15 Cesena 38 11 10 17 38 50 −12 43
16 Bologna 38 11 12 15 35 52 −17 42[v]
17 Lecce 38 11 8 19 46 66 −20 41
18 Sampdoria (R) 38 8 12 18 33 49 −16 36 Spadek do Serie B
19 Brescia (R) 38 7 11 20 34 52 −18 32
20 Bari (R) 38 5 9 24 27 56 −29 24
Źródło: Serie A
Zasady ustalania kolejności: 1) liczba zdobytych punktów w całym cyklu rozgrywek; 2) liczba punktów zdobytych w meczach bezpośrednich; 3) różnica bramek zdobytych w meczach bezpośrednich; 4) liczba bramek zdobytych w meczach bezpośrednich; 5) różnica bramek w całym cyklu rozgrywek; 6) liczba zdobytych bramek w całym cyklu rozgrywek.
Oznaczenia: (C) – ?, (R) – ?.
Uwagi:
  1. ↑ a b Udinese zostało sklasyfikowano wyżej dzięki większej liczbie bramek zdobytych na wyjeździe w meczach bezpośrednich: Udinese 2–1 Lazio, Lazio 3–2 Udinese.
  2. ↑ a b Tak jak Inter Mediolan zakwalifikował się do Ligi Mistrzów wygrywając również Puchar Włoch, to Lazio i Roma zakwalifikowały się do rundy play-off Ligi Europy jako drużyny z piątego i szóstego miejsca, a Palermo zakwalifikował się do rundy III Ligi Europy jako finalista Pucharu.
  3. ↑ a b Fiorentina została sklasyfikowana wyżej dzięki liczbie punktów zdobytych w meczach bezpośrednich: Fiorentina 1–0 Genoa, Genoa 1–1 Fiorentina.
  4. ↑ a b c Chievo Verona zostało sklasyfikowane wyżej dzięki liczbie punktów zdobytych w meczach bezpośrednich: Chievo: 6 pkt, Parma: 5 pkt, Catania: 4 pkt.
  5. ↑ Bologna została ukarana odjęciem łącznie 3 punktów, w tym 1 punkt z powodu niezapłaconych podatków.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Gospodarz \ Gość BAR BOL BRE CAG CTN CES CHV FIO GEN INT JUV LAZ LCE MIL NAP PAL PAR ROM SAM UDI
Bari 0:2 2:1 0:0 1:1 1:1 1:2 1:1 0:0 0:3 1:0 0:2 0:2 2:3 0:2 1:1 0:1 2:3 0:1 0:2
Bologna 0:4 1:0 2:2 1:0 0:2 2:1 1:1 1:1 0:0 0:0 3:1 2:0 0:3 0:2 1:0 0:0 0:1 1:1 2:1
Brescia 2:0 3:1 1:2 1:2 1:2 0:3 2:2 0:0 1:1 1:1 0:2 2:2 0:1 0:1 3:2 2:0 2:1 1:0 0:1
Cagliari 2:1 2:0 1:1 3:0 0:2 4:1 1:2 0:1 0:1 1:3 1:0 3:2 0:1 0:1 3:1 1:1 5:1 0:0 0:4
Catania 1:0 1:1 1:0 2:0 2:0 1:1 0:0 2:1 1:2 1:3 1:4 3:2 0:2 1:1 4:0 2:1 2:1 1:0 1:0
Cesena 1:0 0:2 1:0 1:0 1:1 1:0 2:2 0:0 1:2 2:2 1:0 1:0 2:0 1:4 1:2 1:1 0:1 0:1 0:3
Chievo Verona 0:0 2:0 0:1 0:0 2:1 2:1 0:1 0:0 2:1 1:1 0:1 1:0 1:2 2:0 0:0 0:0 2:2 0:0 0:2
Fiorentina 2:1 1:1 3:2 1:0 3:0 1:0 1:0 1:0 1:2 0:0 1:2 1:1 1:2 1:1 1:2 2:0 2:2 0:0 5:2
Genoa 2:1 1:0 3:0 0:1 1:0 3:2 1:3 1:1 0:1 0:2 0:0 4:2 1:1 0:1 1:0 3:1 4:3 2:1 2:4
Inter Mediolan 4:0 4:1 1:1 1:0 3:1 3:2 2:0 3:1 5:2 0:0 2:1 1:0 0:1 3:1 3:2 5:2 5:3 1:1 2:1
Juventus 2:1 0:2 2:1 4:2 2:2 3:1 2:2 1:1 3:2 1:0 2:1 4:0 0:1 2:2 1:3 1:4 1:1 3:3 1:2
Lazio 1:0 3:1 1:0 2:1 1:1 1:0 1:1 2:0 4:2 3:1 0:1 1:2 1:1 2:0 2:0 2:0 0:2 1:0 3:2
Lecce 0:1 0:1 2:1 3:3 1:0 1:1 3:2 1:0 1:3 1:1 2:0 2:4 1:1 2:1 2:4 1:1 1:2 2:3 2:0
Milan 1:1 1:0 3:0 4:1 1:1 2:0 3:1 1:0 1:0 3:0 1:2 0:0 4:0 3:0 3:1 4:0 0:1 3:0 4:4
Napoli 2:2 4:1 0:0 2:1 1:0 2:0 1:3 0:0 1:0 1:1 3:0 4:3 1:0 1:2 1:0 2:0 2:0 4:0 1:2
Palermo 2:1 4:1 1:0 0:0 3:1 2:2 1:3 2:4 1:0 1:2 2:1 0:1 2:2 1:0 2:1 3:1 3:1 3:0 0:7
Parma 1:2 0:0 2:0 1:2 2:0 2:2 0:0 1:1 1:1 2:0 1:0 1:1 0:1 0:1 1:3 3:1 0:0 1:0 2:1
Roma 1:0 2:2 1:1 3:0 4:2 0:0 1:0 3:2 2:1 1:0 0:2 2:0 2:0 0:0 0:2 2:3 2:2 3:1 2:0
Sampdoria 3:0 3:1 3:3 0:1 0:0 2:3 0:0 2:1 0:1 0:2 0:0 2:0 1:2 1:1 1:2 1:2 0:1 2:1 0:0
Udinese 1:0 1:1 0:0 1:1 2:0 1:0 2:0 2:1 0:1 3:1 0:4 2:1 4:0 0:0 3:1 2:1 0:2 1:2 2:0
Aktualne na 22 maja 2011. Źródło: lega-calcio.it (wł.)
Oznaczenia: (M) – tytuł mistrzowski, (A) – awans, (S) – spadek, (B) – baraże.
Zasady ustalania kolejności: 1. liczba zdobytych punktów; 2. różnica zdobytych bramek; 3. większa liczba zdobytych bramek.

Najlepsi strzelcy[edytuj | edytuj kod]

Bramki Strzelcy Drużyna
28 (4) Gol Włochy Antonio Di Natale Udinese
26 (6) Gol Urugwaj Edinson Cavani Napoli
21 (4) Gol Kamerun Samuel Eto'o Inter Mediolan
20 (3) Gol Włochy Alessandro Matri Cagliari (11), Juventus (9)
19 (4) Gol Włochy Marco Di Vaio Bologna
17 (2) Gol Włochy Giampaolo Pazzini Sampdoria (6), Inter Mediolan (11)
15 (8) Gol Włochy Francesco Totti Roma
14 Gol Brazylia Pato Milan
Brazylia Robinho Milan
14 (3) Gol Szwecja Zlatan Ibrahimović Milan

Skład mistrzów[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzca Serie A 2010/11
Milan
18 Tytuł
formacja Piłkarz (liczba meczów)
Włochy Christian Abbiati (35)
Włochy Ignazio Abate (29)
Włochy Alessandro Nesta (26)
Brazylia Thiago Silva (33)
Włochy Luca Antonini (22)
Włochy Gennaro Gattuso (31)
Włochy Andrea Pirlo (17)
Holandia Clarence Seedorf (30)
Brazylia Pato (25)
Brazylia Robinho (34)
Szwecja Zlatan Ibrahimović (29)
Trener: Włochy Massimiliano Allegri
Pozostałe piłkarze: Kevin-Prince Boateng (26), Antonio Cassano (24), Mathieu Flamini (22), Massimo Ambrosini (18), Daniele Bonera (16), Gianluca Zambrotta (15), Mark van Bommel (14), Mario Yepes (13), Ronaldinho (11), Urby Emanuelson (9), Massimo Oddo (7), Filippo Inzaghi (6), Nicola Legrottaglie (6), Alexander Merkel (6), Marek Jankulovski (5), Sokratis Papastatopulos (5), Marco Amelia (4), Rodney Strasser (3), Giacomo Beretta (1), Marco Borriello (1), Nnamdi Oduamadi (1), Flavio Roma (1), Dídac Vilà (1).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Gaetano De Stefano: A e B, addio agli spareggi. gazzetta.it, 1 czerwca 2005. [dostęp 2021-04-22]. (wł.).
  2. ↑ Dane dotyczące pojemności stadionów pochodzą ze strony Stadiony.net z dnia 22.05.2010.
  3. ↑ Leonardo Confirms He Will Leave Milan – OFFICIAL. goal.com, 14 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  4. ↑ OFFICIAL: Cagliari Release Massimiliano Allegri To Milan. goal.com, 17 czerwca 2010. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  5. ↑ Marotta and Del Neri join Juventus. Juventus FC, 19 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  6. ↑ „Questi tre anni sono volati. Ho dato il massimo, sono in pace con me stesso”. Udinese Calcio, 8 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  7. ↑ Francesco Guidolin nuovo allenatore dell’Udinese. Udinese Calcio, 24 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  8. ↑ a b GUIDOLIN: UNA MIA SCELTA LASCIARE PARMA. Parma FC, 16 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  9. ↑ Pasquale Marino al Parma – La presentazione ufficiale. Parma FC, 2 czerwca 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  10. ↑ Oggi la presentazione di Bisoli. Cagliari Calcio, 23 czerwca 2010. [dostęp 2010-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 września 2010)]. (wł.).
  11. ↑ Comunicato U.C. Sampdoria S.p.a.: mister Del Neri lascia. UC Sampdoria, 17 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  12. ↑ U.C. Sampdoria: Domenico Di Carlo è il nuovo tecnico. UC Sampdoria, 26 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  13. ↑ Dichiarazioni del tecnico Sinisa Mihajlovic. Calcio Catania, 24 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2010)]. (wł.).
  14. ↑ Marco Giampaolo è il nuovo allenatore del Catania. Calcio Catania, 30 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 lipca 2011)]. (wł.).
  15. ↑ Moratti e Perez, accordo per Mourinho. FC Internazionale Milano, 28 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).
  16. ↑ Rafael Benítez, welcome to Inter!. FC Internazionale Milano, 10 czerwca 2010. [dostęp 2010-10-14]. (ang.).
  17. ↑ Dopo i Campionati del Mondo Cesare Prandelli sulla panchina azzurra. FIGC, 30 maja 2010. [dostęp 2010-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 listopada 2015)]. (wł.).
  18. ↑ Presentazione Sinisa Mihajlovic. Viola Channel, 3 czerwca 2010. [dostęp 2010-10-14]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa Włoch w piłce nożnej
Sezony
Campionato Italiano
di Football
Prima Categoria
Prima Divisione
Divisione Nazionale
Serie A
Divisione Nazionale
Serie A
Kluby w sezonie
2023/2024
Byłe kluby ligi
Byłe kluby
w mistrzostwach
nieligowych
(1898–1929)
Zwycięzcy
Inne
  1. ↑ a b c d z powodu I wojny światowej
  2. ↑ rozgrywki prowadzone przez FIGC
  3. ↑ rozgrywki prowadzone przez CCI
  4. ↑ a b z powodu II wojny światowej
  5. ↑ w 1921/22 (CCI)
  6. ↑ w 1921/22 (FIGC)
2010/2011 w europejskiej piłce nożnej (UEFA)
Ligi krajowe
Puchary krajowe
Puchary lig krajowych
Rozgrywki UEFA
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Serie_A_(2010/2011)&oldid=72925854”