Turniej Nordycki

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Turniej Nordycki
Rozgrywany 1997–2010
Najwięcej zwycięstw
w Turnieju Nordyckim 		Adam Małysz
3 razy
Najwięcej zwycięstw
w konkursach Turnieju Nordyckiego 		Adam Małysz
10 razy
Najwięcej razy
na podium Turnieju Nordyckiego 		Adam Małysz
5 razy
Najwięcej razy na podium
w konkursach Turnieju Nordyckiego 		Adam Małysz
20 razy
Miejsca rozgrywania konkursów Lahti
Kuopio
Trondheim
Oslo
Falun
Lillehammer
Vikersund

Turniej Nordycki zwany też błędnie Turniejem Skandynawskim i Skandynawskim Turniejem Czterech Skoczni[1] (oficjalna nazwa: Nordic Tournament) – zawody w skokach narciarskich rozgrywane w latach 1997–2010 na wzór Turnieju Czterech Skoczni.

Cykl ten rozgrywany był w pierwszej połowie marca każdego roku. Zwycięzcą – podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni – zostawał zawodnik, który zdobył największą liczbę punktów za skoki we wszystkich konkursach.

Konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego odbywały się w Norwegii, Szwecji i Finlandii.

Najbardziej utytułowanym skoczkiem w historii turnieju jest Adam Małysz – wygrał najwięcej edycji turnieju (3), najwięcej razy stawał na podium klasyfikacji generalnej (5), wygrał najwięcej konkursów w historii imprezy (10) oraz najwięcej razy stawał na podium poszczególnych konkursów (20).

Zasady[edytuj | edytuj kod]

Konkursy Turnieju Nordyckiego zaliczano do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W związku z tym zasady rozgrywania poszczególnych zawodów były identyczne, jak podczas innych konkursów tej rangi[a]. W trakcie kwalifikacji przed każdym z konkursów wyłaniano 50 zawodników[b]. Zawodnicy oddawali skok w pierwszej serii. Najlepszych trzydziestu z nich startowało w serii drugiej i zdobywało punkty Pucharu Świata[2].

Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, w przeciwieństwie do klasyfikacji Pucharu Świata (tu zaliczane są, wg specjalnej punktacji, wyłącznie punkty za zajęte lokaty – od pierwszej do trzydziestej, wynikające z not za oddane skoki) zaliczane są punkty zdobyte w zawodach za oddane skoki, tj. za odległość i styl skoku (zatem nie za zajęte lokaty). Identyczna sytuacja ma miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. Jedynie w 2000 roku odstąpiono od tej reguły. Do klasyfikacji liczono wtedy punkty Pucharu Świata zdobyte podczas konkursów w krajach skandynawskich.

Od 2004 roku lider klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zakładał niebieską koszulkę przygotowaną przez organizatorów. W pierwszym z konkursów Turnieju Nordyckiego żaden z zawodników nie zakładał koszulki lidera. W następnych konkursach w niebieskim plastronie występował zawodnik, który zajmował pierwsze miejsce w klasyfikacji.

Za zwycięstwo w Turnieju Nordyckim zawodnik, poza nagrodami ufundowanymi przez Międzynarodową Federację Narciarską, otrzymywał dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe ufundowane przez organizatorów. Pula nagród przewidziana dla zwycięzców Turnieju Nordyckiego w 2004 roku wyniosła 50 000 euro[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Andreas Widhölzl, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 1998
Noriaki Kasai, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 1999
Adam Małysz, zwycięzca Turnieju Nordyckiego w 2001, 2003 i 2007 roku
Matti Hautamäki, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2002 i 2005
Thomas Morgenstern, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2006

Pierwsza edycja Turnieju odbyła się w 1997 roku. Rozegrane zostały cztery konkursy, które jednocześnie były zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy z konkursów odbył się 9 marca 1997 roku w Lahti, a zwyciężył Andreas Widhölzl. Najlepszym zawodnikiem drugich zawodów, 12 marca na normalnej wówczas skoczni[c] w Kuopio, był Kazuyoshi Funaki. Trzeci z konkursów odbył się 13 marca w Falun, a zwycięzcą został Primož Peterka. Ostatni z konkursów rozegrany został w stolicy Norwegii, Oslo. Zwyciężył Funaki, który z przewagą 28 punktów nad drugim skoczkiem, Kristianem Brendenem, triumfował także w całym Turnieju Nordyckim[4].

W 1998 roku odbyło się pięć konkursów Turnieju Nordyckiego. W pierwszym z nich, 7 marca na skoczni w Lahti, zwyciężył Janne Ahonen, który wyprzedził Andreasa Widhölzla i Kristiana Brendena. Dzień później na tej samej skoczni triumfował Primož Peterka przed Jani Soininenem i Brendenem. 11 marca w Falun ponownie zwyciężył Peterka. Dwa dni później na skoczni w norweskim Trondheim na najwyższym stopniu podium stanął Masahiko Harada przed swoim rodakiem – Noriaki Kasai i Włochem Roberto Ceconem. W konkursie kończącym drugą edycję Turnieju Nordyckiego, na Holmenkollen w stolicy Norwegii, po raz trzeci wygrał Primož Peterka. Drugie miejsce zajął Bruno Reuteler, a trzecie Masahiko Harada. W końcowej klasyfikacji Turnieju 1998 najlepszy okazał się Andreas Widhölzl. Na drugim miejscu sklasyfikowany został Sven Hannawald, a na trzecim Hiroya Saitō[5].

W 1999 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju. Pierwszy z nich odbył się 6 marca na normalnej skoczni w Lahti. Zwyciężył Kazuyoshi Funaki przed Reinhardem Schwarzenbergerem i Svenem Hannawaldem. 9 marca w Trondheim najlepszy okazał się Kasai, który wyprzedził Stefana Horngachera i Masahiko Haradę. 11 marca w Falun triumfował Martin Schmitt, drugi był Hideharu Miyahira, a trzeci Harada. W ostatnim konkursie Turnieju Nordyckiego, 14 marca w Oslo, zwycięstwo odniósł Noriaki Kasai, który zwyciężył także w całym Turnieju Skandynawskim[5].

O zwycięstwie w końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego w 2000 roku decydowała ilość zdobytych punktów Pucharu Świata podczas czterech konkursów, a nie – jak dotychczas – liczba punktów zdobytych za same skoki. Pierwsze zawody odbyły się 4 marca na normalnej skoczni w Lahti. Wygrał je Janne Ahonen przed Svenem Hannawaldem i Lasse Ottesenem. Nazajutrz na skoczni dużej triumfował Martin Schmitt, drugi był Janne Ahonen, a trzeci Andreas Goldberger. 10 marca na skoczni w norweskim Trondheim zwycięstwo odniósł Hannawald przed Ville Kantee i Ahonenem. Identyczna sytuacja miała miejsce w ostatnim z konkursów, 12 marca w Oslo. Dzięki temu zwycięstwo w Turnieju Skandynawskim odniósł Sven Hannawald, który o 30 punktów wyprzedził drugiego zawodnika – Janne Ahonena[6].

Zwycięstwo w piątym Turnieju jako pierwszy w historii reprezentant Polski odniósł Adam Małysz. Ponadto jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. Wygrał zarówno 7 marca w Falun, jak i 9 marca w Trondheim oraz 11 marca w Oslo. W Turnieju 2001 Małysz zdobył 648,5 punktów, o 72,7 więcej od drugiego w klasyfikacji – Andreasa Goldbergera, a o 161,6 punktu więcej od trzeciego – Martina Schmitta[7]. W 2001 roku wyjątkowo nie odbyły się zawody Turnieju Nordyckiego w Lahti, ponieważ organizowane były tam mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym.

W ramach Turnieju w 2002 roku rozegrane zostały cztery konkursy. W pierwszym z nich, 1 marca w Lahti, triumfował Martin Schmitt. Następne dwa konkursy – 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim wygrał Matti Hautamäki. W kończącym konkursie, 17 marca w Oslo, najlepszy okazał się Simon Ammann. W turnieju zwycięstwo odniósł Hautamäki przed Małyszem i Schmittem[8].

W 2003 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Wszystkie z nich (9 marca w Oslo oraz 14–15 marca w Lahti) wygrał Adam Małysz, więc zwyciężył także w całym Turnieju Nordyckim. Na drugiej pozycji sklasyfikowany został Matti Hautamäki, a na trzeciej Tami Kiuru[9].

W kolejnej edycji Turnieju Nordyckiego zwycięstwo odniósł Roar Ljøkelsøy przed Bjørnem Einarem Romørenem i Simonem Ammannem. We wszystkich spośród czterech konkursów zwyciężyli reprezentanci Norwegii. Pierwsze dwa z nich, tj. 7 marca w Lahti i 10 marca w Kuopio, wygrał Romøren. 12 marca w Lillehammer i 14 marca w Oslo triumfował Ljøkelsøy[10].

W skład Turnieju w 2005 roku weszły cztery konkursy. Wszystkie cztery wygrał Matti Hautamäki, czyniąc to jako pierwszy zawodnik w historii skoków. Zwyciężył 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer oraz 13 marca w Oslo. W końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zwyciężył z przewagą 47,6 punktu nad drugim skoczkiem – Roarem Ljøkelsøyem i z przewagą 70,3 punktu nad trzecim – Michaelem Uhrmannem[11].

Turniej Nordycki 2006 wygrał Thomas Morgenstern przed Andreasem Küttelem i Janne Happonenem. Pierwszy z konkursów odbył się 5 marca w Lahti, a zwyciężył Janne Happonen. Dwa dni później na skoczni w Kuopio triumfował Andreas Küttel. 10 marca w Lillehammer zwycięstwo odniósł Morgenstern, a ostatni konkurs, 12 marca w Oslo, wygrał Adam Małysz[12].

W 2007 roku Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał trzeci Turniej Nordycki w karierze. Wygrał pierwsze trzy konkursy (11 marca w Lahti, 13 marca w Kuopio i 17 marca w Oslo), a w czwartym (18 marca w Oslo), z powodu złych warunków atmosferycznych, nie zakwalifikował się do finałowej serii, w której zwyciężył Simon Ammann. W końcowej klasyfikacji Małysz wyprzedził drugiego Andreasa Koflera o 2,1 punktu oraz trzeciego Ammanna o 25,3 punktu[13].

Ze względu na to, że jedynym skoczkiem, który wygrał pięciokrotnie konkursy na skoczni w Oslo (czterokrotnie w ramach Turnieju Nordyckiego) jest Adam Małysz, w 2007 roku organizatorzy konkursu na Holmenkollen ogłosili go Królem Holmenkollen i obiecali postawić pomnik na jego cześć[14].

W Turnieju Nordyckim 2008 triumfował Gregor Schlierenzauer, drugie miejsce zajął Tom Hilde, a trzeci był Janne Happonen[15]. Pierwszy z konkursów Turnieju Skandynawskiego miał odbyć się w Lahti, jednak z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych konkurs został przeniesiony do Kuopio[16]. W pierwszym konkursie w Kuopio, 3 marca zwyciężył Janne Happonen, a dzień później jego rodak – Janne Ahonen. W konkursach w Lillehammer (7 marca) i Oslo (9 marca) wygrał Gregor Schlierenzauer[17].

W 2009 roku rozegrano cztery konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego. Z powodu przebudowy skoczni Holmenkollen nie odbyły się zawody w Oslo[18]. W pierwszym konkursie, na skoczni K-90 w Lahti zwyciężył Gregor Schlierenzauer. Drugi konkurs, który odbył się w Kuopio, wygrał Takanobu Okabe. W trzecich zawodach, w Lillehammer triumfował Harri Olli. Czwarty z konkursów przeprowadzono na mamuciej skoczni w Vikersund i jego zwycięzcą został Schlierenzauer, który okazał się także najlepszy w całym cyklu. Na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej uplasował się Olli, a trzeci był Simon Ammann[19].

Podobnie jak w 2009, tak i w 2010 roku rozegrano cztery konkursy Turnieju Nordyckiego. Konkursy przeprowadzono w Lahti, Kuopio, Lillehammer i Oslo. We wszystkich najlepszy był Simon Ammann, dzięki czemu został zwycięzcą edycji. Drugie miejsce zajął Adam Małysz, a trzeci był Thomas Morgenstern[20].

W sezonie 2010/2011 po raz pierwszy Turniej Nordycki nie został przeprowadzony. Wynikało to z faktu, że na przełomie lutego i marca 2011 roku Oslo organizowało mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym[21]. W kolejnym sezonie, ponownie Turniej Nordycki nie znalazł się w kalendarzu Pucharu Świata w skokach narciarskich[22]. Od tego czasu organizowanie imprezy zarzucono.

Triumfatorzy[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsca rozgrywania konkursów 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
1997 Lahti, Kuopio, Falun, Oslo Japonia Kazuyoshi Funaki Norwegia Kristian Brenden Austria Andreas Widhölzl
1998 Lahti, Falun, Trondheim, Oslo Austria Andreas Widhölzl Niemcy Sven Hannawald Japonia Hiroya Saitō
1999 Lahti, Trondheim, Falun, Oslo Japonia Noriaki Kasai Japonia Kazuyoshi Funaki Niemcy Sven Hannawald
2000 Lahti, Lahti, Trondheim, Oslo Niemcy Sven Hannawald Finlandia Janne Ahonen Finlandia Ville Kantee
2001 Falun, Trondheim, Oslo Polska Adam Małysz Austria Andreas Goldberger Niemcy Martin Schmitt
2002 Lahti, Falun, Trondheim, Oslo Finlandia Matti Hautamäki Polska Adam Małysz Niemcy Martin Schmitt
2003 Oslo, Lahti, Lahti Polska Adam Małysz Finlandia Matti Hautamäki Finlandia Tami Kiuru
2004 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo Norwegia Roar Ljøkelsøy Norwegia Bjørn Einar Romøren Szwajcaria Simon Ammann
2005 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo Finlandia Matti Hautamäki Norwegia Roar Ljøkelsøy Niemcy Michael Uhrmann
2006 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo Austria Thomas Morgenstern Szwajcaria Andreas Küttel Finlandia Janne Happonen
2007 Lahti, Kuopio, Oslo[d], Oslo Polska Adam Małysz Austria Andreas Kofler Szwajcaria Simon Ammann
2008 Kuopio[e], Kuopio, Lillehammer, Oslo Austria Gregor Schlierenzauer Norwegia Tom Hilde Finlandia Janne Happonen
2009 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Vikersund Austria Gregor Schlierenzauer Finlandia Harri Olli Szwajcaria Simon Ammann
2010 Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo Szwajcaria Simon Ammann Polska Adam Małysz Austria Thomas Morgenstern

Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Gregor Schlierenzauer, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2008 i 2009
Simon Ammann, zwycięzca Turnieju Nordyckiego 2010
Lp. Zawodnik 1. miejsca 2. miejsca 3. miejsca Razem
1. Polska Adam Małysz 3 2 0 5
2. Finlandia Matti Hautamäki 2 1 0 3
3. Austria Gregor Schlierenzauer 2 0 0 2
4. Niemcy Sven Hannawald 1 1 1 3
5. Japonia Kazuyoshi Funaki 1 1 0 2
Norwegia Roar Ljøkelsøy 1 1 0 2
7. Szwajcaria Simon Ammann 1 0 3 4
8. Austria Andreas Widhölzl 1 0 1 2
Austria Thomas Morgenstern 1 0 1 2
10. Japonia Noriaki Kasai 1 0 0 1
11. Norwegia Kristian Brenden 0 1 0 1
Finlandia Janne Ahonen 0 1 0 1
Austria Andreas Goldberger 0 1 0 1
Norwegia Bjørn Einar Romøren 0 1 0 1
Szwajcaria Andreas Küttel 0 1 0 1
Austria Andreas Kofler 0 1 0 1
Norwegia Tom Hilde 0 1 0 1
Finlandia Harri Olli 0 1 0 1
19. Finlandia Janne Happonen 0 0 2 2
Niemcy Martin Schmitt 0 0 2 2
21. Japonia Hiroya Saitō 0 0 1 1
Finlandia Ville Kantee 0 0 1 1
Finlandia Tami Kiuru 0 0 1 1
Niemcy Michael Uhrmann 0 0 1 1

Najwięcej razy na podium w konkursach[edytuj | edytuj kod]

Lp. Zawodnik 1. miejsca 2. miejsca 3. miejsca Razem
1. Polska Adam Małysz 10 5 5 20
2. Szwajcaria Simon Ammann 6 5 0 11
3. Finlandia Matti Hautamäki 6 2 1 9
4. Austria Gregor Schlierenzauer 4 2 1 7
5. Słowenia Primož Peterka 4 0 1 5
6. Niemcy Martin Schmitt 3 3 2 8
7. Japonia Kazuyoshi Funaki 3 0 2 5
8. Norwegia Roar Ljøkelsøy 2 5 0 7
9. Norwegia Bjørn Einar Romøren 2 3 2 7
10. Niemcy Sven Hannawald 2 2 4 8
11. Finlandia Janne Ahonen 2 1 4 6
12. Japonia Noriaki Kasai 2 1 0 3
13. Finlandia Janne Happonen 2 0 1 3
14. Austria Thomas Morgenstern 1 2 3 6
15. Szwajcaria Andreas Küttel 1 2 0 3
16. Japonia Masahiko Harada 1 0 3 4
17. Austria Andreas Widhölzl 1 1 0 2
18. Japonia Takanobu Okabe 1 0 0 1
19. Austria Andreas Kofler 0 2 3 5
20. Finlandia Ville Kantee 0 2 0 2
Austria Stefan Horngacher 0 2 0 2
22. Japonia Hiroya Saitō 0 1 2 3
Rosja Dmitrij Wasiljew 0 1 2 3
24. Finlandia Jani Soininen 0 1 1 2
Szwajcaria Bruno Reuteler 0 1 1 2
Austria Andreas Goldberger 0 1 1 2
Czechy Jakub Janda 0 1 1 2
Norwegia Anders Bardal 0 1 1 2
Norwegia Tom Hilde 0 1 1 2
30. Finlandia Pasi Kytösaho 0 1 0 1
Francja Nicolas Dessum 0 1 0 1
Niemcy Dieter Thoma 0 1 0 1
Austria Reinhard Schwarzenberger 0 1 0 1
Japonia Hideharu Miyahira 0 1 0 1
Austria Florian Liegl 0 1 0 1
Norwegia Sigurd Pettersen 0 1 0 1
Austria Martin Koch 0 1 0 1
Niemcy Michael Uhrmann 0 0 2 2
Norwegia Anders Jacobsen 0 0 2 2
40. Norwegia Kristian Brenden 0 0 1 1
Włochy Roberto Cecon 0 0 1 1
Austria Wolfgang Loitzl 0 0 1 1
Słowenia Igor Medved 0 0 1 1
Słowenia Robert Kranjec 0 0 1 1
Finlandia Tami Kiuru 0 0 1 1
Niemcy Alexander Herr 0 0 1 1
Norwegia Lars Bystøl 0 0 1 1
Norwegia Lasse Ottesen 0 0 1 1

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

Nazwa skoczni Miasto Punkt
konstrukcyjny[23] 		Wielkość
skoczni[23] 		Rekord skoczni Lata rozgrywania
konkursów
Salpausselkä Finlandia Lahti K-116[f] HS-130 Austria Andreas Widhölzl (2006)
135,5 m[24] 		1997, 1998[g],
2000, 2002,
2003[g], 2004,
2005, 2006,
2007, 2010
K-90 HS-97 Słowenia Jurij Tepeš (2012)
101,0 m[25] 		1999, 2000, 2009[h]
Puijo Finlandia Kuopio K-120[c] HS-127 Japonia Masahiko Harada (1998)
135,5 m[26] 		1997, 2004,
2005, 2006,
2007, 2008[i], 2009, 2010
Lugnet Szwecja Falun K-115 HS-124 Finlandia Matti Hautamäki (2002)
130,5 m[27] 		1997, 1998,
1999, 2001,
2002
Holmenkollbakken Norwegia Oslo K-120[j] HS-134 Austria Andreas Kofler (2010)
139,5 m[28] 		1997, 1998,
1999, 2000,
2001, 2002,
2003, 2004,
2005, 2006,
2007[k], 2008, 2010
Granåsen Norwegia Trondheim K-120 HS-131 Austria Gregor Schlierenzauer
Szwajcaria Simon Ammann (2008)
140 m[29] 		1998, 1999,
2000, 2001,
2002
Lysgårdsbakken Norwegia Lillehammer K-123 HS-138 Szwajcaria Simon Ammann (2009)
146,0 m[30] 		2004, 2005,
2006, 2008, 2009, 2010
Vikersundbakken Norwegia Vikersund K-185[l] HS-207[l] Finlandia Harri Olli (2009)[l]
219,0 m[31] 		2009

[edytuj | edytuj kod]

Logo Turnieju Nordyckiego zostało zaprojektowane przez Janne Ahonena[32]. Przedstawiało skocznię narciarską oraz napis NORDIC TOURNAMENT. Na środku logo znajdowało się koło w barwach czerwonej i niebieskiej[33], charakterystycznych dla Skandynawii[m].

Turniej Nordycki jako przedsięwzięcie biznesowe i medialne[edytuj | edytuj kod]

Zawody Turnieju Nordyckiego, które odbywały się w Oslo, były częścią Holmenkollen Ski Festival, corocznego festiwalu organizowanego w stolicy Norwegii. Konkursy Turnieju Nordyckiego na skoczni w Lillehammer wchodziły w skład Lillehammer Skifestival. Konkursy na skoczni w Lahti w 2007 roku odbyły się w ramach Lahti Ski Games[34]. Podczas tych imprez rozgrywano konkursy w konkurencjach klasycznych. W związku z tym Turniej Nordycki był przedsięwzięciem biznesowym i medialnym. Dużą rolę odgrywali sponsorzy, którzy fundowali dodatkowe nagrody dla zwycięzców poszczególnych konkursów i całego Turnieju Nordyckiego, a także pokrywali część kosztów organizacji zawodów. Podczas konkursów na skoczniach fińskich głównym sponsorem było Doskonałe Mleko. Firma ta podpisała umowę ze skoczkami fińskiej reprezentacji w skokach narciarskich, którzy występowali w spotach reklamowych, a także z organizatorami wszystkich konkursów na terenie Finlandii. W latach 2003–2005 firma wykupiła wyłączność na reklamy Doskonałego Mleka we wszystkich fińskich konkursach. Wiązało się to z tym, że na plastronach wszystkich skoczków, a także na banerach wokół zeskoku, znajdowało się logo firmy. W 2007 roku firma sponsorowała organizację zawodów na skoczni w Lahti[35]. Poza Doskonałym Mlekiem zawody Turnieju Nordyckiego sponsorowały firmy: Ricoh, Viessmann, Ruhrgas i Manner.

W 2006 roku podczas konkursu Turnieju Skandynawskiego na skoczni w Kuopio wystąpiła fińska grupa muzyczna Kroisos, w skład której wchodzą skoczkowie i zawodnicy kombinacji norweskiej z Finlandii (Ville Kantee, Jussi Hautamäki, Olli Happonen, Jarkko Saapunki)[36].

Bilety na Puchar Świata w skokach narciarskich w Kuopio kosztowały zwykle 12 euro. Taka cena obowiązywała w latach 2006–2008[37]. Ceny biletów na konkursy w Lahti dla dorosłych wynosiły 20 euro za miejsca siedzące i 14 euro za miejsca stojące. Bilety dla dzieci w wieku do 12 lat były o połowę tańsze[38][39].

W trakcie rozgrywania Turnieju Nordyckiego do miejscowości, w których odbywają się poszczególne zawody, przyjeżdżały tysiące kibiców. Dzięki temu właściciele hoteli, hosteli, pensjonatów i domów wczasowych mieli wielu klientów, podobnie jak sklepy, pobliskie muzea, kina oraz inne atrakcje turystyczne.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jedynymi zawodami zaliczanymi do PŚ o odmiennych zasadach są cztery konkursy Turnieju Czterech Skoczni, które rozgrywane są systemem KO.
  2. ↑ Do 2007 roku zapewniony start w konkursach Turnieju Nordyckiego, podobnie jak w pozostałych konkursach Pucharu Świata miało 15 najlepszych zawodników w klasyfikacji PŚ. W związku z tym do sezonu 2006/2007 (włącznie) w kwalifikacjach wyłaniano 35 zawodników. Później liczbę tę zmniejszono do 10, a w 2017 roku całkowicie usunięto tę zasadę.
  3. ↑ a b Do 1998 roku punkt konstrukcyjny skoczni w Kuopio znajdował się na 95. metrze. W 1997 roku odbył się konkurs na skoczni K-95.
  4. ↑ Konkurs został przeniesiony z Lillehammer do Oslo – Holmenkollen.
  5. ↑ Konkurs został przeniesiony z Lahti do Kuopio.
  6. ↑ Do 1997 punkt konstrukcyjny skoczni w Lahti umieszczony był na 114. metrze. W związku z tym w 1997 roku rozegrano konkurs na skoczni K-114.
  7. ↑ a b W Lahti rozegrano dwa konkursy.
  8. ↑ Konkurs przeniesiony ze skoczni dużej na normalną ze względu na niekorzystne warunki atmosferyczne.
  9. ↑ W Kuopio rozegrano dwa konkursy. Jeden z nich został przeniesiony z Lahti.
  10. ↑ Do 1998 roku punkt konstrukcyjny skoczni Holmenkollbakken znajdował się na 112. metrze, natomiast w latach 1999–2008 na 115. metrze.
  11. ↑ W Oslo rozegrano dwa konkursy. Jeden z nich został przeniesiony z Lillehammer.
  12. ↑ a b c Skocznia została zmodernizowana w 2010 roku. Obecnie punkt konstrukcyjny umieszczony jest na 200 metrze, HS-wynosi 240 metrów, a rekordzistą jest Stefan Kraft (253,5 m). Od czasu modernizacji nie rozegrano w Vikersund konkursów zaliczanych do Turnieju Nordyckiego, w związku z czym w tabeli zawarte są dane obowiązujące w trakcie ostatniego konkursu w 2009 roku.
  13. ↑ Flaga każdego z państw organizatorów zawiera przynajmniej jeden z tych kolorów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Karolina Kwiecień: Skoki Narciarskie: Turniej Skandynawski – konkurencja dla TCS?. skijumping.pl, 2006-03-03. [dostęp 2008-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)]. (pol.).
  2. ↑ Skoki narciarskie – Zasady punktacji poszczególnych konkursów. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-11]. (pol.).
  3. ↑ Historia i zasady Turnieju Skandynawskiego. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-25]. (pol.).
  4. ↑ Turniej Skandynawski 1997. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  5. ↑ a b Past Winners in Nordic Tournament Ski Jumping. nordictournament.com. [dostęp 2008-01-19]. (ang.).
  6. ↑ Turniej Skandynawski 2000. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  7. ↑ Turniej Skandynawski 2001. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  8. ↑ Turniej Skandynawski 2002. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  9. ↑ Turniej Skandynawski 2003. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  10. ↑ Turniej Skandynawski 2004. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  11. ↑ Turniej Skandynawski 2005. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  12. ↑ Turniej Skandynawski 2006. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  13. ↑ Turniej Skandynawski 2007. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  14. ↑ Weronika Skrzyniarz: Pomnik Adama Małysza w norweskim Oslo. sport24.pl, 2008-10-22. [dostęp 2016-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-27)]. (pol.).
  15. ↑ Skoki Narciarskie Polska: Klasyfikacja Turnieju Skandynawskiego w sezonie 2007/2008. skijumping.pl. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-06)]. (pol.).
  16. ↑ Paweł Stawowczyk: Skoki Narciarskie – Zawody w Lahti odwołane, jutro konkurs w Kuopio (FILMY). skokinarciarskie.pl, 2 marca 2008. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).
  17. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2008. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).
  18. ↑ Małgorzata Katan: Skoki Narciarskie – Holmenkollen w rozbiórce. skokinarciarskie.pl, 18 października 2008. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  19. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2009. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  20. ↑ Skoki narciarskie – Turniej Skandynawski 2010. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2012-02-07]. (pol.).
  21. ↑ Tadeusz Mieczyński: Skoki Narciarskie: Znamy wstępne kalendarze na sezon 2010/2011. skijumping.pl, 17 kwietnia 2010. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).
  22. ↑ Anna Szczepankiewicz: Skoki Narciarskie: Kalendarz Pucharu Świata 2011/2012. skijumping.pl, 9 kwietnia 2011. [dostęp 2011-12-23]. (pol.).
  23. ↑ a b Stan na rok 2008.
  24. ↑ Skoki Narciarskie: Lahti (Salpausselkä). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. (pol.).
  25. ↑ Lahti (FIN). skisprungschanzen.com. [dostęp 2010-07-09]. (niem.).
  26. ↑ Skoki Narciarskie: Kuopio (Puijo). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-01-09)]. (pol.).
  27. ↑ Skoki Narciarskie: Falun (Lugnets). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)]. (pol.).
  28. ↑ Skoki Narciarskie: Oslo (Holmenkollen). skijumping.pl. [dostęp 2010-03-14]. (pol.).
  29. ↑ Skoki Narciarskie: Trondheim (Granåsen). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)]. (pol.).
  30. ↑ Skoki Narciarskie: Lillehammer (Lysgaardsbakken). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)]. (pol.).
  31. ↑ Skoki Narciarskie: Vikersund (Vikersundbakken). skijumping.pl. [dostęp 2008-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)]. (pol.).
  32. ↑ Janne Ahonen designes Tournament logo. nordictournament.com. [dostęp 2016-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-04-05)]. (ang.).
  33. ↑ Nordic Tournament. nordictournament.com. [dostęp 2016-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-28)]. (norw.).
  34. ↑ Anna Szczepankiewicz: Skoki Narciarskie: „Lahti Ski Games” – święto sportu w Finlandii. skijumping.pl, 2007-03-07. [dostęp 2008-01-31]. (pol.).
  35. ↑ Doskonałe Mleko sponsorem zawodów w Lahti. mlekowszkole.pl, 2007. [dostęp 2008-01-15]. (pol.).
  36. ↑ Karolina Kwiecień: Skoki Narciarskie: Muzyczny start Turnieju Nordyckiego w Kuopio. skijumping.pl, 2006-02-28. [dostęp 2008-01-23]. (pol.).
  37. ↑ INTERIA.PL – Puchar Świata z Małyszem: Kuopio. interia.pl. [dostęp 2008-01-31]. (pol.).
  38. ↑ Dane z 2008 roku.
  39. ↑ INTERIA.PL – Puchar Świata z Małyszem: Lahti. interia.pl. [dostęp 2008-01-31]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Skoki narciarskie
Pojęcia podstawowe
Skocznie narciarskie
Zawody mistrzowskie
Medaliści
Klasyfikacje sezonowe
Zimowe
Letnie
Turnieje
Inne zawody
Nieistniejące zawody
międzynarodowe
Turniej Nordycki
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Turniej_Nordycki&oldid=73452805”