75 Pułk Zmechanizowany

75 Pułk Zmechanizowany
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1957
Rozformowanie	1989
	Tradycje
Święto	22 kwietnia
Rodowód	75 Pułk Piechoty
Kontynuacja	75 Ośrodek Materiałowo-Techniczny; 20 Brygada Zmechanizowana
	Organizacja
Numer	JW 2188
Dyslokacja	Bartoszyce
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska zmechanizowane
Podległość	15 Dywizja Zmechanizowana
Skład	Etat Nr 30/225

75 Pułk Zmechanizowany (75 pz) – oddział Wojsk Zmechanizowanych Sił Zbrojnych PRL.

Historia pułku[edytuj | edytuj kod]

Latem 1957 roku 75 Pułk Piechoty stacjonujący w garnizonie Bartoszyce został przeformowany w 75 Pułk Zmechanizowany i podporządkowany dowódcy 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej.

30 września 1967 roku pułk przyjął dziedzictwo tradycji 1 Brygady Piechoty Zmotoryzowanej. Jednocześnie dzień 22 kwietnia ustanowiony został świętem pułku^[2].

W terminie do 31 października 1989 roku jednostka została przeformowana w 75 Ośrodek Materiałowo-Techniczny (JW 2188), który w 1994 roku przekształcony został w 20 Brygadę Zmechanizowaną.

75 Pułk Zmechanizowany był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „PM-83” formował 85 Pułk Zmechanizowany należący do 26 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej.

Żołnierze 75 pz[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku:

mjr dypl. Apoloniusz Golik
ppłk dypl Norbert Raubo
ppłk dypl. Włodzimierz Husak
mjr dypl. Jerzy Pomykała (ostatni)

Oficerowie:

Leszek Surawski

Struktura organizacyjna pułku w latach 80. XX wieku[edytuj | edytuj kod]

Dowództwo i sztab
- 3 x bataliony zmechanizowane^[3]
  - 3 x kompanie zmechanizowane
  - bateria moździerzy 120mm
  - pluton plot
  - pluton łączności
- batalion czołgów
  - 3 kompanie czołgów
  - pluton łączności
    BWP-1 - wóz bojowy szkolnego batalionu
- kompania rozpoznawcza
- bateria haubic 122mm
- bateria ppanc
- kompania saperów
- bateria plot
- kompania łączności
- kompania zaopatrzenia
- kompania remontowa
- kompania medyczna
- pluton chemiczny
- pluton ochrony i regulacji ruchu

Od października 1977 roku na bazie batalionu zmechanizowanego utworzona została Szkoła Podoficerska i Młodszych Specjalistów szkoląca załogi BWP-1 dla potrzeb innych jednostek. Funkcjonowała do 1988 roku, a następnie została przeniesiona do 49 pz w Wałczu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
↑ Rozkaz Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 roku w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Rozk. Tjn. MON Nr 10, poz. 53).
↑ Bataliony etatu "W" wyposażone były w transportery opancerzone Skot 2 AP.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
Kazimierz Czernikowski, 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana im. Króla Kazimierza Jagiellończyka, Drukarnia W&P Edward Waszkiewicz, Elżbieta Panter s. c., Malbork 2001, ISBN 83-86590-02-5.

[1] Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu

[2] Rozkaz Nr 025/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 września 1967 roku w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek (Dz. Rozk. Tjn. MON Nr 10, poz. 53).

[3] Bataliony etatu "W" wyposażone były w transportery opancerzone Skot 2 AP.

[1]

[2]

[3]