7 Brygada Zmechanizowana

7 Brygada Zmechanizowana
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1994
Rozformowanie	2001
Nazwa wyróżniająca	Pomorska
Patron	Stanisław Grzmot-Skotnicki
	Tradycje
Święto	26 lipca
Rodowód	16 pułk zmechanizowany
Kontynuacja	7 Pomorska Brygada Obrony Wybrzeża
	Organizacja
Numer	JW 1872
Dyslokacja	Słupsk
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska zmechanizowane
Podległość	8 Dywizja Obrony Wybrzeża

7 Pomorska Brygada Zmechanizowana im. gen. Stanisława Grzmot-Skotnickiego (7 BZ) – dawny związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Brygadę sformowano w maju 1994 na bazie 16 pułku zmechanizowanego Ułanów Wielkopolskich im. gen. Gustawa Orlicz–Dreszera oraz 34 batalionu Obrony Wybrzeża. W skład brygady wszedł również 1 batalion zmechanizowany z 36 pułku zmechanizowanego. Rozformowywany 16 pułk zmechanizowany przekazał nowo formującej się 3 Brygadzie Pancernej z Trzebiatowa swój batalion czołgów.

Brygada wchodziła w skład 8 Dywizji Obrony Wybrzeża^[3].

W wyniku zmian restrukturyzacyjnych w Wojsku Polskim w 2001 brygadę przemianowano na 7 Brygadę Obrony Wybrzeża.

Tradycje[edytuj | edytuj kod]

Dla zachowania w pamięci bohaterskich czynów żołnierzy Pomorskiej Brygady Kawalerii oraz upamiętnienia bojowych zasług żołnierzy dywizji i brygad piechoty oznaczonych cyfrą 7, na „podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z 30 lipca 1992 o ustanowieniu Święta Wojska Polskiego oraz postanowień rozkazu Ministra Obrony Narodowej Nr 1/MON z 2 stycznia 1991 w sprawie dziedziczenia i kultywowania tradycji oręża polskiego z dniem 26 lipca 1994”. 7 Brygada Zmechanizowana przyjęła nazwę wyróżniającą „Pomorska” oraz imię gen. bryg. Stanisława Grzmot-Skotnickiego^[4].

Doroczne święto obchodziła 26 lipca.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

dowództwo i sztab
batalion dowodzenia
3 bataliony zmechanizowane
batalion czołgów
batalion piechoty zmotoryzowanej
dywizjon artylerii samobieżnej
dywizjon artylerii przeciwpancernej
dywizjon artylerii przeciwlotniczej
kompania rozpoznawcza
kompania saperów
kompania zaopatrzenia
kompania remontowa
kompania medyczna

Uzbrojenie: bojowe wozy piechoty BWP-1, czołgi podstawowe T-55AM Merida, haubice samobieżne 2S1 Goździk, armaty przeciwlotnicze ZU-23-2, opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2

Dowódcy brygady[edytuj | edytuj kod]

ppłk dypl. Mieczysław Koziński
ppłk Krzysztof Makowski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
↑ Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 224.
↑ Kozłowski 2012 ↓, s. 354.
↑ Decyzja nr 77/MON Ministra Obrony Narodowej z 4 sierpnia 1994 w sprawie nadania nazwy wyróżniającej, imienia patrona oraz ustanowienia dorocznego Święta 7 Brygady Zmechanizowanej w Słupsku (Dz. Rozk. MON 1994 poz.80)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Kozłowski: Pomorze Zachodnie w latach 1945 – 2010. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2012. ISBN 978-83-7241-870-8.
Edward Kospath-Pawłowski: 8 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks", 1995. ISBN 83-85621-71-7.
Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielechowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego: czas przemian. Warszawa: „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08588-9.

[1] Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu

[CITEREFWojtaszakKozłowski2001224-2] Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 224.

[CITEREFKozłowski2012354-3] Kozłowski 2012 ↓, s. 354.

[4] Decyzja nr 77/MON Ministra Obrony Narodowej z 4 sierpnia 1994 w sprawie nadania nazwy wyróżniającej, imienia patrona oraz ustanowienia dorocznego Święta 7 Brygady Zmechanizowanej w Słupsku (Dz. Rozk. MON 1994 poz.80)

[1]

[2]

[3]

[4]