8 Brygada Zmechanizowana

8 Brygada Zmechanizowana
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1994
Rozformowanie	1998
Nazwa wyróżniająca	Kołobrzeska
	Tradycje
Nadanie sztandaru	17 marca 1995
Rodowód	32 Pułk Zmechanizowany
	Organizacja
Numer	JW 1877
Dyslokacja	Kołobrzeg
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska zmechanizowane
Podległość	8 Dywizja Obrony Wybrzeża

8 Kołobrzeska Brygada Zmechanizowana (8 BZ) – były związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

8 Brygada Zmechanizowana została sformowana w 1994 roku na bazie rozwiązanego 32 Pułku Zmechanizowanego. Wchodziła w skład 8 Dywizji Obrony Wybrzeża^[2].

17 marca 1995 roku Prezydent RP Lech Wałęsa nadał Brygadzie sztandar ufundowany przez Społeczeństwo Kołobrzegu^[3].

W grudniu 1998 roku, w wyniku restrukturyzacji 8 Dywizji Obrony Wybrzeża, brygada została rozformowana^[2]. Sztandar brygady przekazano do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

Tradycje[edytuj | edytuj kod]

18 marca 1995 roku brygada otrzymała nazwę wyróżniającą „Kołobrzeska”^[4] oraz przyjęła dziedzictwo tradycji^[5]^[6]:

Dawne koszary 8 Brygady Zmechanizowanej w Kołobrzegu

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

dowództwo i sztab – stacjonowało w kołobrzeskich „czerwonych koszarach”
batalion dowodzenia
3 bataliony zmechanizowane
batalion czołgów
batalion piechoty zmotoryzowanej
dywizjon artylerii samobieżnej
dywizjon artylerii przeciwpancernej
dywizjon artylerii przeciwlotniczej
kompania rozpoznawcza
kompania saperów
kompania zaopatrzenia
kompania remontowa
kompania medyczna

Główne uzbrojenie: bojowe wozy piechoty BWP-1, czołgi T-55AM Merida, haubice samobieżne 2S1 Goździk, armaty przeciwlotnicze ZU-23-2, opancerzone samochody rozpoznawcze BRDM-2.

Żołnierze Brygady[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy brygady

płk dypl. Teofil Zdzisław Bornus

Oficerowie

Marek Tomaszycki

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
↑ ^a ^b Kozłowski 2012 ↓, s. 354.
↑ Dziennik Rozkazów MON z 1996 roku poz. 20.
↑ Dziennik Rozkazów MON poz. 22.
↑ Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego.... s. 81.
↑ Ciechanowski 2018 ↓, s. 156.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Grzegorz Ciechanowski: Tradycje wojskowe związków taktycznych Wojsk Lądowych na Pomorzu Zachodnim. W: Pomorze militarne. Stulecie odrodzenia polski a region. T. IX. Szczecin: Szczecińskie Towarzystwo „Pogranicze”, 2018. ISBN 978-83-89341-98-3.
Edward Kospath-Pawłowski: 8 Dywizja Piechoty w dziejach oręża polskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1995. ISBN 83-85621-71-7.
Kazimierz Kozłowski: Pomorze Zachodnie w latach 1945 – 2010. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2012. ISBN 978-83-7241-870-8.
Andrzej Wojtaszak, Kazimierz Kozłowski: Żołnierz polski na Pomorzu Zachodnim X-XX wiek. Materiały z sesji naukowej z 10 listopada 1999 r. Praca zbiorowa. Szczecin: Oddział Edukacji Obywatelskiej, 2001. ISBN 83-86992-76-X.
Garnizon Kołobrzeg. [dostęp 2016-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-09)].
Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielechowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego: czas przemian. Warszawa: „Bellona”, 1997. ISBN 83-11-08588-9.

[1] Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu

[CITEREFKozłowski2012354-2] Kozłowski 2012 ↓, s. 354.

[3] Dziennik Rozkazów MON z 1996 roku poz. 20.

[4] Dziennik Rozkazów MON poz. 22.

[5] Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego.... s. 81.

[CITEREFCiechanowski2018156-6] Ciechanowski 2018 ↓, s. 156.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]