49 Pułk Zmechanizowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
49 pułk zmechanizowany
Ilustracja
Znak na pojazdach pułku
Historia
Państwo

 Polska

Nazwa wyróżniająca

Warszawski

Tradycje
Święto

17 stycznia

Rodowód

49 pułk piechoty

Kontynuacja

6 pz Leg.

Dowódcy
Ostatni

mjr Krzysztof Gałkowski

Organizacja
Dyslokacja

Wałcz

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Podległość

20 Warszawska DPanc[1].

49 Warszawski Pułk Zmechanizowany (49 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.

Wchodził w skład 20 Warszawskiej Dywizji Pancernej im. marsz. Konstantego Rokossowskiego. Stacjonował w garnizonie Wałcz.

Rodowód pułku[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu naczelnego dowódcy WP nr 58/org. z 15 marca 1945 w ramach koncepcji tworzenia 3 Armii WP i tworzonych wówczas 13 i 14 Dywizji Piechoty rozpoczęto formowanie 49 pułku piechoty. Po dokładniejszej ocenie możliwości organizacyjnych, w końcu roku zamiar ten ograniczono do utworzenia trzech dywizji odwodu Naczelnego Dowództwa (13, 14, 15 DP). Tak więc 49 pp formował się w ramach 14 Dywizji Piechoty, która początkowo podlegała Dowództwu Morskiego Okręgu Wojskowego (DOW – II), a od 27 września przeszła w skład DOW – III „Poznań”. Formowanie pułku miano zakończyć do 1 lipca 1945. Na miejsce formowania wyznaczono Koronowo. Faktycznie zadanie formowania jednostek 14 DP wykonano do 8 czerwca i dowódca dywizji rozkazem nr 0017 potwierdził wykonanie rozkazu Naczelnego Dowódcy. 10 czerwca zakończono okres formowania 49 pp i przystąpiono do programowego szkolenia. Na dzień święta pułku wyznaczono 24 czerwca. Od 1 listopada 1945 pułk przeszedł na etat pokojowy. W ramach zmian personalnych pułku, część żołnierzy zwolniono do rezerwy, większość nadwyżek skierowano do formujących się Wojsk Ochrony Pogranicza. Stan etatowy zmniejszył się z około 2500 do 1300 żołnierzy.

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Oficerowie 49 Pułku Zmechanizowanego.
Dowódcy pułku
  • płk Jan Gabrielczyk 1957-64
  • płk Maksymilian Buczek 1964-69
  • płk Władysław Walas 1969-71
  • ppłk Henryk Szafrański 1971-74
  • ppłk Wiesław Osadowski 1974-78
  • mjr Włodzimierz Warchalski 1978-80
  • mjr/ppłk Stanisław Sidor 1980-85
  • mjr/ppłk dypl. Włodzimierz Michalski 1985-88
  • mjr/ppłk dypl. Piotr Kaszuba 1988-89
  • mjr dypl. Krzysztof Gałkowski 1989

Skład (lata 80. XX w)[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo i sztab
    Podstawowy wóz bojowy pułku -(BWP-1)
    • 3 x bataliony zmechanizowane
    • batalion czołgów
    • kompania rozpoznawcza
    • bateria haubic 122mm
    • bateria ppanc
    • kompania saperów
    • bateria plot
    • kompania łączności
    • kompania zaopatrzenia
    • kompania remontowa
    • kompania medyczna
    • pluton chemiczny
    • pluton ochrony i regulacji ruchu

Tradycje[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozkaz nr 025/MON z 30.09.1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek Dz. Rozk. Tjn. MON Nr 10, poz. 53 49 Pułk Zmechanizowany przyjął tradycje 1 Warszawskiego Zmotoryzowanego Batalionu Rozpoznawczego i otrzymała nazwę wyróżniającą Warszawski. Święto pułkowe obchodził 17 stycznia.

Przeformowanie[edytuj | edytuj kod]

W 1989, w związku z przeformowaniem dywizji na zmechanizowany związek taktyczny i zmianę jej nazwy na 2 Dywizję Zmechanizowaną, pułk przyjął nazwę rozformowywanego 6 pułku zmechanizowanego z Częstochowy. 3 maja 1991, już jako 6 pułk zmechanizowany Legionów, przyjął tradycje wszystkich formacji piechoty oznaczonych cyfrą "6": W 1995 na bazie pułku powstała 2 Brygada Zmechanizowana Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leopold Pytko, Z dziejów 49 pułku piechoty 1945–1947, Wydawnictwo MON, Warszawa 1975, wyd. I.