13 Pułk Zmechanizowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 pułk zmechanizowany
Ilustracja
Znak na pojazdach pułku[a]
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1967

Rozformowanie

1998

Tradycje
Święto

16 kwietnia

Rodowód

38 Pułk Zmechanizowany
13 Pułk Piechoty

Organizacja
Numer

JW 3001[1]

Dyslokacja

Kożuchów

Rodzaj wojsk

Wojska zmechanizowane

Podległość

5 Saska Dywizja Pancerna
5 Kresowa Dywizja Zmechanizowana

Rozlokowanie 5 DPanc w 1989
Rozlokowanie jednostek 5 DZ

13 pułk zmechanizowany (13 pz) – dawny oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL i Sił Zbrojnych RP.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z rozkaz nr 025/MON z 30.09.1967 w sprawie przekazania jednostkom wojskowym historycznych nazw i numerów oraz ustanowienia dorocznych świąt jednostek Dz. Roz. Tjn. MON Nr 10, poz. 53 38 pułk zmechanizowany przyjął tradycje 13 pułku piechoty i został przemianowany na 13 pułk zmechanizowany.

Wchodził w skład 5 Saskiej Dywizji Pancernej, a następnie, po jej przekształceniu, wszedł w skład 5 Kresowej Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w garnizonie Kożuchów.

Święto obchodził 16 kwietnia.

Tradycje[edytuj | edytuj kod]

Pamiątkowy medal
awers
rewers

Decyzją Ministra ON 49/MON z 23 lipca 1993 pułk przyjął tradycje bojowe regimentów i pułków piechoty oznaczonych cyfrą 13.

Swoje święto pułk obchodził 31 października.

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Oficerowie 13 Pułku Zmechanizowanego.
Dowódcy pułku

Skład (lata 80. XX w)[edytuj | edytuj kod]

Podstawowy wóz bojowy pułku – (BWP-1)
  • Dowództwo i sztab
    • 3 x bataliony zmechanizowane
      • 3 x kompanie zmechanizowane
      • bateria moździerzy 120 mm
      • pluton plot
      • pluton łączności
    • batalion czołgów
      • 3 kompanie czołgów
      • pluton łączności
    • kompania rozpoznawcza
      • drużyna dowodzenia
      • 2x pluton rozpoznawczy
        • 3x drużyna rozpoznania (dca drrozp, starszy zwiadowca – celowniczy broni pokładowej, zwiadowca, kierowca BRDM-2)
      • pluton rozpoznawczy (skadrowany)
    • bateria haubic 122 mm (Dyon 2S1 od 1985 r.)
    • bateria ppanc
    • kompania saperów
    • bateria plot
    • kompania łączności
    • kompania zaopatrzenia
    • kompania remontowa
    • kompania medyczna
    • pluton chemiczny
    • pluton ochrony i regulacji ruchu
  • orkiestra garnizonowa

Skład po restrukturyzacji (lata 90. XX w)[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo i sztab
    • 2 x bataliony zmechanizowane (w tym jeden szkolny)
      • 3 x kompanie zmechanizowane
      • bateria moździerzy 120 mm
      • pluton łączności
    • 2 bataliony czołgów na T-72
      • 3 kompanie czołgów
      • pluton łączności
    • dywizjon artylerii samobieżnej na 122 mm 2S1 Goździk 1985
    • dywizjon plot 1 bplot na ZSU-23-4 i 2 bplot na ZU-23-2
    • pluton ochrony i regulacji ruchu
    • kompania rozpoznawcza
    • kompania łączności
    • kompania saperów
    • bateria przeciwpancerna
    • kompania zaopatrzenia
    • kompania remontowa
    • kompania medyczna
    • pluton rozpoznania skażeń

Odznaka pułkowa[edytuj | edytuj kod]

Odznaka w kształcie krzyża kawalerskiego z kulkami na końcach ramion. Ramiona wypełnione granatową emalią ze srebrnymi krawędziami. Równolegle do krawędzi krzyża przebiega żółty pas. Między ramionami wiązki płomieni w kolorze srebra. Na krzyż nałożony srebrny orzeł państwowy z granatową tarczą na piersi, na której umieszczono numer pułku 13.

Odznakę o wymiarach 41x41 mm, wzorowana na odznace pamiątkowej 13 Pułku Piechoty z 1928, wykonano w pracowni grawerskiej Andrzeja Panasiuka w Warszawie.

Pierwsze odznaki wręczono 14 września 1993[2].

Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]

  1. 38 pułk piechoty38 pułk zmechanizowany[b] → 13 pułk zmechanizowany
  2. 13 pułk piechoty↘ rozformowany w 1957

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Poniżej kreski umieszczony był znak (cyfra lub litera) określający pododdział pułku.
  2. w 1977 roku 38 pułk zmechanizowany przejął numer i bojowe tradycje 13 pułku piechoty

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego.... s. 102.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Z.Sawicki, J. Waszkiewicz, A. Wielechowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego; Wydawnictwo Bellona; Warszawa 1997.
  • Benon Mickiewicz: Wojsko polskie w XX wieku, wydawnictwo Kurpisz 2006. ISBN 83-89738-76-7.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie Wojska Lądowe w latach 1945-1960. Toruń 2004.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne 1945-1956. Warszawa 2003.