29 Brygada Zmechanizowana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
29 Brygada Zmechanizowana
Ilustracja
Odznaka 29 Brygady Zmechanizowanej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 czerwca 1995

Rozformowanie

1 stycznia 1998

Nazwa wyróżniająca

Szczecińska

Patron

Stefan Batory

Tradycje
Święto

6 czerwca

Nadanie sztandaru

23 czerwca 1996

Rodowód

41 Pułk Piechoty
41 Pułk Zmechanizowany

Dowódcy
Pierwszy

ppłk dypl. Mirosław Szyłkowski

Organizacja
Numer

JW 1752[1]

Dyslokacja

Szczecin

Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Podległość

12 Dywizja Zmechanizowana[2]

29 Szczecińska Brygada Zmechanizowana im. Króla Stefana Batorego (29 BZ) – dawny związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Sił Zbrojnych RP.

Medal pamiątkowy[3]
Awers
Rewers
Tablica pamiątkowa
Koszary[4]
Sztab brygady
Brama główna
Batalion dowodzenia
Klub żołnierski
Izba chorych
Batalion czołgów
Kasyno
1 batalion

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Brygada została sformowana w czerwcu 1995 na bazie rozformowywanego 41 pułku zmechanizowanego[5]. Stacjonowała w Szczecinie przy ulicy Łukasińskiego. Była jednostką o niskich stanach osobowych. Jej trzon stanowili żołnierze rezerwy. Przedmiotem szkolenia w brygadzie było przede wszystkim doskonalenie rezerw osobowych znajdujących się na przydziałach mobilizacyjnych w poszczególnych pododdziałach. W swoim składzie posiadała też kompanię zmechanizowaną (1/1bz) szkolącą nowo wcielonych żołnierzy dla potrzeb misji pokojowych realizowanych w ramach ONZ.

W wyniku kolejnych zmian restrukturyzacyjnych w Wojsku Polskim brygadę rozformowano. Ostatecznie brygada przestała istnieć 1 stycznia 1998 roku[6]. Sztandar przekazany został do Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.

W koszarach brygady rozlokowano sztab Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego.

Brygada stanowiła oddział gospodarczy dla 2 pułku artylerii i wielu mniejszych jednostek garnizonu Szczecin.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

  • dowództwo i sztab
  • batalion dowodzenia – mjr Zdzisław Włodarczyk
  • 1 batalion zmechanizowany – kpt. Robert Konopka
  • 2 batalion zmechanizowany – mjr Jerzy Hebda
  • 3 batalion zmechanizowany – kpt. Marek Klimczak
  • batalion czołgów – kpt. Krzysztof Skowroński
  • batalion piechoty zmotoryzowanej – kpt. Tadeusz Dziedzic
  • dywizjon artylerii samobieżnej – mjr Wojciech Prądzyński
  • dywizjon artylerii przeciwpancernej – mjr Czesław Dębowski
  • dywizjon artylerii przeciwlotniczej – mjr Zbigniew Weryk
  • kompania rozpoznawcza
  • kompania saperów
  • kompania zaopatrzenia – kpt. Jeremi Długosz
  • kompania remontowa – kpt.Dariusz Stempiński
  • kompania medyczna – por. Krzysztof Bojanowski

Uzbrojenie

Dowództwo brygady[edytuj | edytuj kod]

Zastępcy:

  • Szef szkolenia – ppłk dypl. Zbigniew Jarosiewicz
  • Szef sztabu – ppłk dypl. Ryszard Witwicki
  • Szef logistyki – ppłk mgr Zygmunt Więch

Tradycje[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z decyzja nr 24 /MON z 20.03.1996 roku, 3 maja 1996 roku, Brygada przyjęła nazwę wyróżniającą "Szczecińska" i imię króla Stefana Batorego. Przejęła również dziedzictwo i kontynuację tradycji[7]:

Symbole brygady[edytuj | edytuj kod]

Akt wręczenia sztandaru przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego dowódcy 29 Brygady Zmechanizowaniej ppłk. dypl. Mirosławowi Szyłkowskiemu
Dowództwo brygady w dzień pożegnania ze sztandarem
Sztandar brygady
Strona prawa
Strona lewa

Sztandar:

23 czerwca 1996 prezydent RP Aleksander Kwaśniewski, na Wałach Chrobrego w Szczecinie, wręczył dowódcy brygady ppłk. dypl. Mirosławowi Szyłkowskiemu sztandar[8]. Rodzicami chrzestnymi sztandaru byli: Prezes Izby Rzemieślniczej w Szczecinie Pan Piotrkowski i Dyrektor Liceum ogólnokształcącego nr 5 w Szczecinie Pani Zaleska. Sztandar ufundowały zakłady pracy Szczecina i częściowo osoby indywidualne, w tym rodziny kadry zawodowej brygady.

Płat sztandaru to biała tkanina w kształcie kwadratu o wymiarach 75x75 cm, po której obu stronach znajduje się krzyż kawalerski wykonany z tkaniny czerwonej. Jeden bok sztandaru wszyty jest w białą skórę. Boki sztandaru obszyte złotą frędzlą. Na stronie głównej płata, pośrodku krzyża kawalerskiego, znajdują się dwie gałązki wawrzynu, haftowane złotym szychem. Pośrodku wieńca umieszczony wizerunek orła białego z głową zwróconą do drzewca. W rogach płata umieszczone są wieńce z wawrzynu z numerem jednostki – 29.

Na stronie odwrotnej płata, pośrodku krzyża kawalerskiego, znajduje się napis "BÓG HONOR OJCZYZNA" w wieńcu z wawrzynu. W rogach płata umieszczone są wieńce wawrzynu, a w ich polach cztery herby miast związanych z dziedziczonymi przez brygadę tradycjami: Poznania – miejsce sformowania 41 pp, Suwałk – miejsce stacjonowania 41 Suwalskiego pułku piechoty, Szczecina – miejsce stacjonowania 29 BZ oraz Łomży – miejsce walk 29 Dywizji Piechoty w czasie trwania kampanii wrześniowej.

Szczególne znaczenie miał na sztandarze herb Łomży (koziołek). W ten sposób autorzy projektu sztandaru „przemycili” w sposób legalny symbolikę innego polskiego miasta sprzed 1939 roku – Grodna. Grodno – miasto króla Stefana Batorego i duży przedwojenny garnizon wojskowy, w którym stacjonowało większość wojsk 29 Dywizji Piechoty było szczególnie bliskie żołnierzom Brygady.

Odznaka brygady

Odznaka ma kształt krzyża równoramiennego z owalnymi wcięciami między ramionami o srebrzystych krawędziach. W centrum krzyża, na żółtym otoku widniał napis „Brygada Zmechanizowana,” a w centrum liczba „29”. Między ramionami krzyża umieszczone zostały srebrzyste herby miast związanych z historią jednostek, których tradycje kultywowała Brygada

Zarówno odznakę jak i sztandar zaprojektowali oficerowie: ppłk Waldemar Huścia i mjr Paweł Dickert[9].

Plakietki brygady

Przekształcenia[edytuj | edytuj kod]

41 pułk piechoty (1945−1958) → 41 pułk zmechanizowany (1958−1995) → 29 Brygada Zmechanizowana (1995−1998)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  2. Wojtaszak i Kozłowski 2001 ↓, s. 225.
  3. Medal "Stefan Batory" traktowany był jako medal pamiątkowy brygady. Wręczany był oficjalnym gościom brygady w czasie święta pułku
  4. Widok budynków koszarowych z okresu późniejszego (2009)
  5. Dariusz Faszcza, Z dziejów 12 Szczecińskiej Dywizji Zmechanizowanej s. 35
  6. Kozłowski 2012 ↓, s. 355.
  7. Ciechanowski 2018 ↓, s. 161.
  8. Faszcza 2005 ↓, s. 64.
  9. Zdzisław Sawicki: Mundur i odznaki Wojska Polskiego.... s. 87.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]