1 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni |
płk Jan Iwanczura |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
1 Brygada Piechoty Zmotoryzowanej – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Sformowany w Berdyczowie, a następnie w Sawinie koło Chełma na podstawie rozkazu dowódcy 1 Armii Polskiej nr 00127/Spec. z 4 lipca 1944.
Zaprzysiężenia dokonano w październiku 1944 w Berdyczowie. Sztandar ufundowało społeczeństwo Sosnowca i został wręczony 22 lipca 1945 5 października 1945 rozformowano dowództwo korpusu i część oddziałów[1]. Pozostałe przekazano następującym okręgom wojskowym: Śląskiemu — 3 BPanc, 25 i 27 pas, 2 bmot; Pomorskiemu — 24 pas; Poznańskiemu — 2 BPanc; Krakowskiemu — 4 BPanc; Łódzkiemu — 1 BPZmot. Do dyspozycji szefa Departamentu Artylerii WP przekazano 1 dar.
Rozformowana w 1946[2].
Żołnierze brygady[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy brygady:
- płk Gwidon Czerwiński (od 6 lipca 1944 - 2 stycznia 1945)
- ppłk Mikołaj Lachocki p.o. (od 2 - 16 stycznia 1945)
- płk Jan Iwanczura (od 16 stycznia 1945 do końca wojny)
Oficerowie:
Szeregowcy:
Struktura brygady[edytuj | edytuj kod]
- 3 bataliony piechoty zmotoryzowanej
- batalion moździerzy
- dywizjon artylerii
- kompanie: przeciwpancerna, fizylierów, rozpoznawcza, sztabowa, zaopatrzenia, techniczna, inżynieryjno – minerska
Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]
Brygada walczyła w składzie 1 Drezdeńskiego Korpusu Pancernego przydzielonego do 2 Armii WP.
Najcięższe walki stoczyła w rejonie Wehrkirch o przyczółek na rzece Weißer Schöps, w obronie miejscowości Oedernitz i Wilhelminenthal.
22 kwietnia 1945 brygada osiągnęła Großröhrsdorf i Wachau w pobliżu Drezna. Została jednak zawrócona i walczyła w rejonie Budziszyna i Königswartha.
W operacji praskiej ścigała nieprzyjaciela na terenie Sudetów. Szlak bojowy zakończyła w Mělniku.
Po wojnie wróciła do kraju w rejon Kalisza i Szczypiorna.
Sztandar brygady[edytuj | edytuj kod]
Sztandar ufundowany został przez społeczeństwo Sosnowca i wręczony 22 lipca 1945 w Sosnowcu[3].
Opis sztandaru:
Płat o wymiarach 97 x 97 cm, obszyty z trzech stron frędzlą złotą, przymocowany do drzewca za pomocą stalowych jedenastu kółek i pręta. Drzewce z ciemnego, politurowanego drewna, wykonany z dwóch części połączonych za pomocą stalowych okuć. Na drzewcu sześćdziesiąt cztery gwoździe pamiątkowe. Głowica w kształcie orła wspartego na płaskim cokole z cyfrą "1"[3].
Strona główna:
Czerwony krzyż kawalerski, pola między ramionami krzyża białe. Pośrodku haftowany srebrną nicią orzeł w otoku wieńca laurowego. Wieniec haftowany zielono-złotą nicią. Na górnym i dolnym brzegu płatu, na czerwonym tle, napis haftowany srebrną nicią: "DAR PRACUJĄCYCH MIASTA SOSNOWCA 1-SZEJ BRYGADZIE ZMOTORYZOWANEJ PIECHOTY". Pozostałe brzegi płatu obramowane srebrno-czerwoną taśmą ułożoną w wężyk[3].
Strona odwrotna:
Rysunek jak na stronie głównej. Pośrodku haftowany żółto-złotą nicią napis: "HONOR I OJCZYZNA" w otoku wieńca. Na białych polach w otoku wieńca złote cyfry "1"[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 42.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 43.
- ↑ a b c d Bigoszewska i Wiewióra 1974 ↓, s. 182-184.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wanda Bigoszewska, Henryk Wiewióra: Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 - 1974. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1974.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.