Przejdź do zawartości

Cybina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cybina
Ilustracja
Ujście Cybiny do ramienia Warty zwanego również Cybiną lub Kanałem Ulgi
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Rzeka
Długość 41,0 km
Powierzchnia zlewni

213[1] km²

Średni przepływ

1 m³/s przy ujściu

Źródło
Miejsce wśród łąk we wsi Nekielka
Wysokość

około 120 m n.p.m.

Współrzędne

52°23′29,9″N 17°22′06,1″E/52,391640 17,368370

Ujście
Recypient Warta
Miejsce

w Poznaniu

Wysokość

około 60 m n.p.m.

Współrzędne

52°25′31,3″N 16°57′11,9″E/52,425350 16,953310

Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast w centrum znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Dolina Cybiny w okolicach Swarzędza
Kanał ulgi Warty poniżej ujścia Cybiny widziany z Mostu Jordana (przed budową Bramy Poznania ICHOT)

Cybinarzeka w województwie wielkopolskim będąca prawym dopływem Warty. Jej źródła znajdują się wśród łąk we wsi Nekielka[1], na wysokości około 120 m n.p.m. Początkowo płynie na południe, od przysiółka Leśna Grobla na zachód, przez Jezioro Góra na północny zachód, skąd dalej w kierunku zachodnim. Przepływa przez gminy: Kostrzyn, Pobiedziska, Swarzędz i miasto Poznań. Stan wody w ciągu roku zmienia się nawet o 1,5 m.

Dolina Cybiny jest niemal bezleśna i dość głęboko wcięta. Ciekawy krajobrazowo jest fragment doliny od wsi Uzarzewo, przez tereny wsi Gruszczyn i Gortatowo do Swarzędza, gdzie przechodzi w rynnę Jeziora Swarzędzkiego. Dolina ma około trzech kilometrów długości i 300-700 metrów szerokości. Dno doliny zajmują liczne rozlewiska Cybiny. Jedynie początkowy i końcowy fragment doliny jest zalesiony. Planuje się objąć dolinę ochroną w ramach Obszaru Chronionego Krajobrazu Doliny Cybiny[2].

Rzeka przepływa przez liczne jeziora z których największym jest Jezioro Swarzędzkie. Inne to Jezioro Góra, Jezioro Uzarzewskie oraz leżące na terenie Poznania stawy: Antoninek, Młyński, Browarny i Olszak. W dolnym odcinku, tuż przy ujściu powstało zaporowe Jezioro Maltańskie. Dalej przepływa pod ul. Jana Pawła II wykorzystując XIX w. przepust Śluzy Cybińskiej. Cybina uchodzi do Warty na kilometrze 240,5. Dokładniej jest to prawe ramię Warty opływające Ostrów Tumski, zwane również Cybiną lub Kanałem Ulgi (właściwie Wschodnim Kanałem Ulgi, powstałym w ramach prac przy budowie Twierdzy Poznań).

Odcinek ujściowy w okresie średniowiecznym miał odmienny przebieg od obecnego. Przebiegał w rejonie obecnych ulic Św. Jacka i Cybińskiej, ale z czasem został zdegradowany przez nieczystości odprowadzane z dwóch miast: Śródki i Ostrówka, a potem uległ powolnej zabudowie[3]. Jeszcze w okresie powojennym, gdy odcinek śródecki Cybiny zamarzał, stawał się ogólnodostępnym lodowiskiem. Jeżdżono tu na łyżwach i uprawiano hokej na lodzie. Również latem rzeka była w tym miejscu licznie odwiedzana przez plażowiczów, a także użytkowana jako kąpielisko[4].

Dopływy

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa rzeki wywodzi się prawdopodobnie od prasłowiańskiego pierwiastka tibh oznaczającego bagno, błoto. Wówczas pierwotna wersja nazwy rzeki brzmiałaby Tibina, Być może źródła nazwy należałoby się doszukiwać w staropolskim określeniu cyby oznaczającym kozy albo długie nogi. W tym wariancie określenie nawiązywałoby do charakterystycznego przebiegu rzeki. Pierwsze pisemne wzmianki pochodzą z XIII wieku[5].

Literatura

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wojciech Z. Owsianowski, Szlaki wodne Wielkopolski wyd. I, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1972.
  2. Zawiadomienie o przystąpieniu do prac nad projektami uchwał Sejmiku Województwa Wielkopolskiego w sprawie parków krajobrazowych i obszarów chronionego krajobrazu, bip.umww.pl [dostęp 2024-06-22].
  3. Ewa Pawlak, Paweł Pawlak, Świetność poznańskiej Śródki i Ostrówka z ziemi wydobyta, w: Wielkopolski Biuletyn Konserwatorski, tom IV/2015, s. 217, ISBN 978-83-931388-9-0.
  4. Michał Kierzkowski, Przestrzeń przyrodą wspominana - wyimki z Archiwum Społecznego Śródki, w: Dzikhi Bit, nr 2020, Centrum Turystyki Kulturowej TRAKT, Poznań, s. 24, ISSN 2657-6473
  5. Nazewnicze zabytki Poznania – Cybina. Oddział Polskiej Akademii Nauk w Poznaniu. [dostęp 2014-10-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]