Przejdź do zawartości

Diane Keaton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diane Keaton
Ilustracja
Diane Keaton (2012)
Imię i nazwisko

Diane Hall

Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1946
Los Angeles

Zawód

aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Lata aktywności

od 1966

Diane Keaton, właśc. Diane Hall (ur. 5 stycznia 1946 w Los Angeles) – amerykańska aktorka, reżyserka i producentka filmowa.

Laureatka Oscara, nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej i dwóch Złotych Globów, nominowana także do nagrody Tony Award i dwukrotnie do nagrody Emmy. W 2017 uhonorowana nagrodą Amerykańskiego Instytutu Filmowego za całokształt twórczości.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Los Angeles w Kalifornii jako najstarsza z czwórki dzieci Dorothy Deanne (z domu Keaton) i Johna Newtona Ignatiusa Halla, pośrednika w obrocie nieruchomościami i inżyniera budownictwa lądowego[1]. Jej rodzina miała pochodzenie irlandzkie, angielskie, niemieckie i szkockie[2]. Dorastała z braćmi: Randym (ur. 21 marca 1948) i Robinem (ur. 27 marca 1951) oraz siostrą Dorrie (ur. 1 kwietnia 1953)[3]. U jej ojca w 1990 zdiagnozowano nowotwór mózgu, zaś matka zmagała się z chorobą Alzheimera[4].

W 1957 przeprowadziła się z rodziną do Santa Ana, gdzie w 1963 ukończyła naukę w liceum[5] i uczęszczała do koledżu. Przez rok studiowała aktorstwo na Orange Coast College w Costa Mesa, następnie podjęła studia aktorskie w Neighborhood Playhouse School of the Theatre w Nowym Jorku[6]. Jako nastolatka brała udział w wielu konkursach talentów, na których prezentowała swoje umiejętności wokalne[7]. Była redaktorką biuletynu Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej[8]. Śpiewała w chórze kościelnym, szkolnym zespole wokalnym The Melodette i grupie muzycznej Roadrunners[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Dołączywszy do związku zawodowego aktorów Actors’ Equity Association, zaczęła posługiwać się pseudonimami artystycznymi, ponieważ pod danymi „Diana Hall” była już zarejestrowana inna aktorka[10]. Wystąpiła w spektaklach wystawianych przez Woodstock Playhouse: The Pajama Game (pod pseudonimem Dorrie Hall) i Oh! What a Lovely War (jako Cory Hall)[10]. Niedługo później przyjęła nazwisko panieńskie matki – Keaton[10]. W 1968 zagrała Sheilę w musicalu Hair na Broadwayu[11][12]. W tym okresie mierzyła się z bulimią i hipoglikemią[13]. W 1969 za rolę Lindy Christie w broadwayowskim musicalu Zagraj to jeszcze raz, Sam u boku Woody’ego Allena była nominowana do nagrody Tony za najlepszą kobiecą rolę drugoplanową[14].

Karierę ekranową rozpoczęła od występu w roli Joan Vecchio w komedii romantycznej Kochankowie i inni nieznajomi (Lovers and Other Strangers, 1970). W 1971 zagrała w serialach: F.B.I. i Mannix[15]. Wystąpiła w roli Lindy w komedii Herberta Rossa Zagraj to jeszcze raz, Sam (Play It Again, Sam, 1972)[16]. Zagrała postać Katherine „Kay” Corleone (z domu Adams), zmartwionej żony Michaela Corleone w trylogii Francisa Forda Coppoli Ojciec chrzestny (The Godfather, 1972), Ojciec chrzestny II (The Godfather: Part II, 1974) i Ojciec chrzestny III (The Godfather: Part III, 1990)[17].

W 1976 wystąpiła jako Debbie Watsba w produkcji off-broadwayowskiej Klasa podstawowa języka angielskiego autorstwa Israela Horovitza[18]. Za rolę Annie Hall w komedii romantycznej Woody’ego Allena Annie Hall (1977) otrzymała Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, Złoty Glob dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu, nagrodę Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych dla najlepszej aktorki[19] i nagrodę National Board of Review dla najlepszej aktorki drugoplanowej. Była nominowana do Oscara dla najlepszej aktorki również za wcielenie się w postać dziennikarki Louise Bryant w filmie Warrena Beatty Czerwoni (Reds, 1981)[20]. Następnie zagrała w filmach: Najwyższa stawka (Shoot the Moon, 1982) Alana Parkera, Mała doboszka (The Little Drummer Girl, 1984) George’a Roya Hilla, Pani Soffel (Mrs. Soffel, 1984) Gilliana Armstrona) i Zbrodnie serca (Crimee of the Heart, 1986) Bruce’a Beresforda), ale żadna z produkcja nie zyskała uznania krytyków i publiczności[20]. Wystąpiła także w filmach: Almost Human, Reform School, Klepto, Whatever Happens to Harry i Book of Love, które jednak nigdy nie doczekały się premiery[20]. Za występ w roli J.C. Wiatt w komedii Charlesa Shyera Baby Boom (1987) i Carol w komedii kryminalnej Woody’ego Allena Tajemnica morderstwa na Manhattanie (Manhattan Murder Mystery (1993)[21] otrzymała nominacje do Złotych Globów dla najlepszej aktorki w komedii/musicalu.

Wykreowała postać Annie MacDuggan-Paradis, jednej z tytułowych bohaterek kasowej komedii Zmowa pierwszych żon (The First Wives Club, 1996) z Goldie Hawn i Bette Midler[22]. Następnie zagrała pierwszoplanowe role w filmach: Siła przebaczenia (The Only Thrill, 1997) Petera Mastersona, Gorsza siostra (Other Sister, 1999) Garry’ego Marshalla, Gorąca linia (Hanging Up, 2000) we własnej reżyserii i Romanssidło (Town & Country, 2001), które poniosły porażkę artystyczną i komercyjną[23]. Za występ w roli Eriki Jane Barry w komedii romantycznej Nancy Meyers Lepiej późno niż później (Something’s Gotta Give, 2003)[24] otrzymała nominację do Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej[25].

Wyprodukowała film Niebo (Heaven, 1987), za który zebrał achłodne recenzje od krytyków[26]. Wyreżyserowała teledysk do piosenki Belindy CarlisleHeaven Is a Place on Earth” (1987) i film telewizyjny Dziki kwiat (Wildflower, 1991)[27]. Fabularny debiut reżyserski zaliczyła tragikomedią Rodzinka z piekła rodem (Unstrong Heroes, 1995)[28].

We współpracy z Marvinem Heifermanem wydała albumy fotograficzne: Martwa natura (Still Life, 1983)[29] i Bill Wood’s Business (2008). Zajmowała się fotografią, miała swoją wystawę zdjęć w Castelli Graphics[30].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Od października 1968 do października 1972 była związana z aktorem i reżyserem Woodym Allenem[31][32]. Od kwietnia 1971, po wspólnym występie w filmie Ojciec chrzestny, do 1990 z przerwami spotykała się z aktorem Alem Pacino[33]. Rozstali się na dobre, gdy dowiedziała się, że Pacino ma dwuletnią córkę z trenerką aktorstwa, Jan Tarrant[32]. Od stycznia 1978 do 1980 romansowała z reżyserem Warrenem Beatty[32][34]. Ma dwoje adoptowanych dzieci: córkę Dexter (ur. 14 grudnia 1995) i syna Duke’a[35].

Jako dziecko była dość religijna, ale w dorosłym życiu została agnostyczką[36][37].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Filmy fabularne
  • 1956: Dziesięcioro przykazań, jeszcze jako Diane Hall wcieliła się w role córki Jetra
  • 1970: Zakochani i inni (Lovers and Other Strangers) jako Joan Vecchio
  • 1971: Men of Crisis: The Harvey Wallinger Story jako Renata Wallinger
  • 1972: Ojciec chrzestny (The Godfather) jako Kay Adams
  • 1972: Zagraj to jeszcze raz, Sam (Play It Again, Sam) jako Linda
  • 1973: Śpioch (Sleeper) jako Luna Schlosser
  • 1974: Ojciec chrzestny II (The Godfather: Part II) jako Kay Adams-Corleone
  • 1975: Miłość i śmierć (Love and Death) jako Sonja
  • 1976: Harry i Walter jadą do Nowego Jorku (Harry and Walter Go to New York) jako Lissa Chestnut
  • 1976: I Will, I Will... for Now jako Katie Bingham
  • 1977: W poszukiwaniu idealnego kochanka (Looking for Mr. Goodbar) jako Theresa Dunn
  • 1977: Annie Hall jako Annie Hall
  • 1978: Wnętrza (Interiors) jako Renata
  • 1979: Manhattan jako Mary Wilke
  • 1981: The Wizard of Malta jako narrator (głos)
  • 1981: Czerwoni (Reds) jako Louise Bryant
  • 1982: Najwyższa stawka (Shoot the Moon) jako Faith Dunlap
  • 1984: Mała doboszka (The Little Drummer Girl) jako Charlie
  • 1984: Pani Soffel (Mrs. Soffel) jako Kate Soffel
  • 1986: Zbrodnie serca (Crimes of the Heart) jako Lenny Magrath
  • 1987: Złote czasy radia (Radio Days) jako nowa młoda piosenkarka
  • 1987: Baby Boom jako J.C. Wiatt
  • 1988: Dobra matka (The Good Mother) jako Anna Dunlap
  • 1990: Cytrynowe Trio (The Lemon Sisters) jako Eloise Hamer
  • 1990: Ojciec chrzestny III (The Godfather: Part III) jako Kay Adams
  • 1991: Ojciec panny młodej (Father of the Bride) jako Nina Banks
  • 1992: W matni wyborów (Running Mates) jako Aggie Snow
  • 1993: I kto to mówi 3 (Look Who’s Talking Now) jako Daphne (głos)
  • 1993: Tajemnica morderstwa na Manhattanie (Manhattan Murder Mystery) jako Carol Lipton
  • 1994: Amelia Earhart: Ostatni lot (Amelia Earhart: The Final Flight) jako Amelia Earhart
  • 1995: Ojciec panny młodej II (Father of the Bride Part II) jako Nina Banks
  • 1996: Pokój Marvina (Marvin’s Room) jako Bessie
  • 1996: Zmowa pierwszych żon (The First Wives Club) jako Annie MacDuggan Paradis
  • 1997: Siła przebaczenia (The Only Thrill) jako Carol Fritzsimmons
  • 1997: Światła Północy (Northern Lights) jako Roberta
  • 1999: Gorsza siostra (The Other Sister) jako Elizabeth Tate
  • 2000: Gorąca linia (Hanging Up) jako Georgia Mozell
  • 2001: Plan B jako Fran
  • 2001: Romanssidło (Town & Country) jako Ellie Stoddard
  • 2001: Siostra Mary (Sister Mary Explains It All) jako siostra Mary Ignatius
  • 2002: Po przejściach (Crossed Over) jako Beverly Lowry
  • 2003: Lepiej późno niż później (Something’s Gotta Give) jako Erica Barry
  • 2003: Przełom (On Thin Ice) jako Patsy McCartle
  • 2005: Rodzinny dom wariatów (The Family Stone) jako Sybil Stone
  • 2005: Terminal Impact jako narrator
  • 2006: Poddaj się, Dorotko (Surrender Dorothy) jako Natalie
  • 2007: Maminsynek (Mama’s Boy) jako Jan Mannus
  • 2007: A właśnie, że tak! (Because I Said So) jako Daphne
  • 2008: Nieszczęścia chodzą parami (Smother) jako Marilyn Cooper
  • 2008: Skok na kasę (Mad Money) jako Bridget Cardigan
  • 2010: Dzień dobry TV (Morning Glory) jako Colleen Peck
  • 2011: Tilda jako Tilda Watski
  • 2012: Darling Companion jako Beth Winter
  • 2013: Wielkie wesele (The Big Wedding) jako Ellie Griffin
  • 2014: Razem czy osobno? (And So It Goes) jako Leah
  • 2017: Zawsze jest czas na miłość jako Emily Walters
  • 2018: Pozycja obowiązkowa (Book Club) jako Diane
Seriale telewizyjne
  • 1970: Love, American Style jako Louise
  • 1970: Night Gallery jako pielęgniarka Frances Nevins
  • 1971: The F.B.I. jako Diane Britt
  • 1971: Mannix jako Cindy Conrad
  • 1977: The Godfather: A Novel for Television jako Kay Adams Corleone
  • 2016: The Young Pope jako siostra Mary[38]
Produkcja
  • 1990: Cytrynowe Trio (The Lemon Sisters) (producent)
  • 1997: Światła Północy (Northern Lights) (producent wykonawczy)
  • 1999: Oh What a Time It Was (producent)
  • 2001: Pasadena (producent wykonawczy)
  • 2002: Po przejściach' (Crossed Over) (producent)
  • 2003: Przełom (On Thin Ice) (producent wykonawczy)
  • 2003: Słoń (Elephant) (producent wykonawczy)
  • 2006: Poddaj się, Dorotko (Surrender Dorothy) (producent wykonawczy)
Reżyseria
  • 1990: China Beach
  • 1991: Miasteczko Twin Peaks (Twin Peaks)
  • 1990: Belinda Carlisle: Runaway Videos
  • 1990: The Girl with the Crazy Brother
  • 1991: Dziki kwiat (Wildflower)
  • 1995: Rodzinka z piekła rodem (Unstrung Heroes)
  • 1999: Mother’s Helper
  • 2000: Gorąca linia (Hanging Up)
  • 2001: Pasadena
Scenariusz
  • 1987: Heaven

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Diane Keaton Biography (1946–). Film Reference. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  2. Diane Keaton What Nationality Ancestry Race. EthniCelebs.com, 13 czerwca 2017. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  3. Keaton 2012 ↓, s. 12, 210.
  4. Keaton 2012 ↓, s. 12–13.
  5. Keaton 2012 ↓, s. 52, 54, 65.
  6. Keaton 2012 ↓, s. 43.
  7. Keaton 2012 ↓, s. 68.
  8. Keaton 2012 ↓, s. 20.
  9. Keaton 2012 ↓, s. 20, 68, 84–85.
  10. a b c Keaton 2012 ↓, s. 85.
  11. Keaton 2012 ↓, s. 117–118.
  12. Diane Keaton. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  13. Keaton 2012 ↓, s. 119–120.
  14. Keaton 2012 ↓, s. 98, 121.
  15. Keaton 2012 ↓, s. 134.
  16. Keaton 2012 ↓, s. 135.
  17. Diane Keaton. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  18. Diane Keaton. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
  19. Keaton 2012 ↓, s. 168, 181–182.
  20. a b c Keaton 2012 ↓, s. 193.
  21. Keaton 2012 ↓, s. 208, 244.
  22. Keaton 2012 ↓, s. 261.
  23. Keaton 2012 ↓, s. 282.
  24. Keaton 2012 ↓, s. 283.
  25. The 76th Academy Awards. Oscars.org. [dostęp 2018-06-23]. (ang.).
  26. Keaton 2012 ↓, s. 203, 206.
  27. Keaton 2012 ↓, s. 242–243.
  28. Keaton 2012 ↓, s. 245–246.
  29. Keaton 2012 ↓, s. 200–202.
  30. Keaton 2012 ↓, s. 200.
  31. Keaton 2012 ↓, s. 123, 170.
  32. a b c Diane Keaton: cieniem na jej związku z Woodym Allenem położyła się choroba. „To żałosne, ale prawdziwe”, „Viva!”, 1 grudnia 2022 [dostęp 2024-04-13] [zarchiwizowane z adresu] (pol.).
  33. Keaton 2012 ↓, s. 137, 219.
  34. Keaton 2012 ↓, s. 171.
  35. Keaton 2012 ↓, s. 22, 157, 253.
  36. Joan Juliet Buck, Inside Diane Keaton, „Vanity Fair”, marzec 1987
  37. Diane i jej „Niebo”. „Film”. nr 45/1987 (2001) (XLII), s. 13, 8 listopada 1987. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  38. Młody papież/Il giovane papa. [dostęp 2017-01-21].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Diane Keaton. „Film”. nr 20/1986 (1924) (XLI), s. 22, 18 maja 1986. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Uparta Diana. „Film”. nr 11/1994 (2314), s. 29, listopad 1994. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Diane Keaton: Wciąż od nowa. Beata Hrycak (tłum.). Wydawnictwo Bukowy Las, 2012. ISBN 978-83-62478-84-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]