Filippo Casoni

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	4 maja 1794
Konsekrator	Hyacinthe Sigismond Gerdil
Współkonsekratorzy	Ottavio Boni; Michele Di Pietro

Filippo Casoni
	Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1733 ; Sarzana
Data i miejsce śmierci	9 października 1811 ; Rzym
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1806-1808
	Arcybiskup tytularny Perge
Okres sprawowania	1794-1804
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	4 maja 1794
Kreacja kardynalska	23 lutego 1801
Kościół tytularny	S. Mariae Angelorum in Thermis
	Multimedia w Wikimedia Commons

Filippo Casoni (ur. 6 marca 1733 w Sarzanie, zm. 9 października 1811 w Rzymie) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem hrabiego Leonardo Casoniego i Maddaleny Promontorio. Studiował na Sapienzy, gdzie 2 stycznia 1767 uzyskał stopień doktora utroque iure. Trzy tygodnie później został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. W latach 1785–1790 był wicelegatem w Awinionie i Venaissin. Następnie został zmuszony opuścić Francję i powrócić do Rzymu, lecz został ponownie wicelegatem w Nicei i honorowym protonotariuszem apostolskim.

21 lutego 1794 został wybrany arcybiskupem tytularnym Perge, a 4 maja przyjął sakrę. W tym samym roku mianowano go także nuncjuszem w Hiszpanii, którym pozostał do 1801. 23 lutego 1801 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Mariae Angelorum in Thermis. W czerwcu 1806 został sekretarzem stanu i pozostał nim do lutego 1808. Od 1807 przez roczną kadencję był także kamerlingiem Kolegium Kardynałów.

Bibliografia

Casoni, Filippo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-04]. (ang.).

[1] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)