I.M. Pei

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	贝聿铭
Pismo tradycyjne	貝聿銘
Hanyu pinyin	Bèi Yùmíng
Wade-Giles	Pei Yü-ming
	Multimedia w Wikimedia Commons

I.M. Pei
貝聿銘
	; Ieoh Ming Pei (2006)
Imię i nazwisko	Ieoh Ming Pei
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1917 ; Kanton
Data i miejsce śmierci	16 maja 2019 ; Nowy Jork
Narodowość	chińska
Dziedzina sztuki	architektura
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bank of China Tower w Hongkongu.

I.M. Pei, właśc. Ieoh Ming Pei (ur. 26 kwietnia 1917 w Kantonie^[1], zm. 16 maja 2019 w Nowym Jorku^[2]^[3]) – amerykański architekt modernistyczny i postmodernistyczny chińskiego pochodzenia, laureat Nagrody Pritzkera.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się najpierw w Hongkongu i Szanghaju. Po otrzymaniu średniego wykształcenia wyjechał w 1935 do USA, aby studiować architekturę. Początkowo kształcił się na Uniwersytecie Pensylwanii, następnie przeniósł się na Massachusetts Institute of Technology, gdzie w 1940 otrzymał tytuł bachelora (B.Arch.)^[4]. Z powodu wybuchu II wojny światowej nie mógł wrócić do Chin, pozostał więc w USA. Kontynuował studia w Harvard University (Harvard Graduate School of Design), gdzie otrzymał stopień magistra (M.Arch.) w 1946^[4]. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do wojny współpracował z National Defense Research Committee. W latach 1945–1948 był adiunktem na Uniwersytecie Harvarda^[1].

W 1954 został obywatelem amerykańskim. W 1955 założył własne biuro architektoniczne pod nazwą I. M. Pei & Partners^[1], które w 1989 zmieniło nazwę na Pei Cobb Freed & Partners, honorując dwóch głównych partnerów Jamesa Freeda (zm. 2005) i Henry’ego Cobba.

Dwaj synowie Peia, Chien Chung (Didi) Pei i Li Chung (Sandi) Pei są również architektami.

Zmarł 16 maja 2019 w wieku 102 lat^[2]^[3].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

National Center for Atmospheric Research w Boulder w stanie Kolorado, 1961–1967
50 wież kontroli lotów na różnych lotniskach w USA, 1968–1972
Ratusz w Dallas, 1972
John Hancock Tower w Bostonie, 1976
Biblioteka Johna F. Kennedy’ego w Bostonie, 1979
Bank of China Tower w Hongkongu, 1982–1990
Piramida Luwru w Paryżu, 1989
Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland, 1995
Musée d’Art Moderne Grand-Duc Jean w Luksemburgu, 1999
Tour EDF w La Défense, Paryż, Francja, 2002
Museum of Islamic Art w Ad-Dauha, Katar, 2004
Torre Espacio, Madryt, Hiszpania, 2004

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Commerce Court w Toronto

↑ ^a ^b ^c I.M. Pei, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2019-05-17] (ang.).
↑ ^a ^b Zmarł I.M. Pei, jeden z czołowych architektów świata. Jego najsławniejsze dzieło stoi w Luwrze. Onet Wiadomości, 2019-05-17. [dostęp 2019-05-16]. (pol.).
↑ ^a ^b PaulP. Goldberger PaulP., I.M. Pei, World-Renowned Architect, Is Dead at 102, „The New York Times”, 16 maja 2019, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-05-16] (ang.).
↑ ^a ^b Biography: I.M. Pei. (ang.) pritzkerprize. com [dostęp 2019-05-18]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[britannica-1] I.M. Pei, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2019-05-17] (ang.).

[:0-2] Zmarł I.M. Pei, jeden z czołowych architektów świata. Jego najsławniejsze dzieło stoi w Luwrze. Onet Wiadomości, 2019-05-17. [dostęp 2019-05-16]. (pol.).

[:1-3] PaulP. Goldberger PaulP., I.M. Pei, World-Renowned Architect, Is Dead at 102, „The New York Times”, 16 maja 2019, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-05-16] (ang.).

[Architekt-4] Biography: I.M. Pei. (ang.) pritzkerprize. com [dostęp 2019-05-18]

[1]

[2]

[3]

[4]