Język dogri
| |||
| Obszar | Indie | ||
| Liczba mówiących | ok. 2 mln (1997) | ||
| Pismo/alfabet | dewanagari, arabskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| Status oficjalny | |||
| język urzędowy | Indie (stan Dżammu i Kaszmir) | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | – | ||
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | dgo | ||
| Kod ISO 639-3↗ | doi | ||
| IETF | dgo, doi | ||
| Glottolog | dogr1250, indo1311 | ||
| Ethnologue | dgo | ||
| GOST 7.75–97 | дои 184 | ||
| WALS | dgi | ||
| Dialekty | |||
| ISO 639-3: dgo - dogri ISO 639-3: xnr - kangri | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Dogri (डोगरी) – język indoaryjski, używany przez ok. 2 mln osób[1] w Indiach, głównie w regionie Dżammu indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir, poza tym w stanach Pendżab, Himachal Pradesh oraz w Pakistanie. Dogri jest klasyfikowany jako należący do grupy językowej zachodnie pahari. Język ten jest określany jako "pahari" w Pakistanie. Co stanowi rzadkość wśród języków indoeuropejskich, dogri jest językiem tonalnym, podobnie jak inne języki zachodniego pahari oraz język pandźabi.
Zapisywany jest obecnie najczęściej w indyjskim alfabecie sylabicznym dewanagari lub w alfabecie arabskim.
Status[edytuj | edytuj kod]
Tradycyjnie dogri był klasyfikowany za G. Griersonem[2] jako jeden z tzw. górskich dialektów pendżabskich i niekiedy można nadal spotkać się z tego rodzaju stwierdzeniami językoznawców, mimo że język ten został uznany w 1969 roku za niezależny język, o odrębnej tradycji literackiej przez Indyjską Akademię Literatury[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wydział języków urzędowych Indii - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa
- Dane Ethnologue dla dogri
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ethnologue report for language code: dgo
- ↑ G.A. Grierson, Linguistic Survey of India, 1916, vol. IX, s. 651
- ↑ Sieklucka Anna: Język pendźabski, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 1998
