Język dogri
|
||
| Obszar | Indie | |
| Liczba mówiących | ok. 2 mln (1997) | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki indoirańskie Języki indoaryjskie Język dogri |
|
| Pismo/alfabet | dewanagari, arabskie | |
| Status oficjalny | ||
| język urzędowy | Indie (stan Dżammu i Kaszmir) | |
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | – | |
| ISO 639-3 | doi | |
| Dialekty | ||
| ISO 639-3: dgo - dogri ISO 639-3: xnr - kangri |
||
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Dogri (डोगरी) - język indoaryjski, używany przez ok. 2 mln osób[1] w Indiach, głównie w regionie Dżammu indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir, poza tym w stanach Pendżab, Himachal Pradesh oraz w Pakistanie. Dogri jest klasyfikowany jako należący do grupy językowej zachodnie pahari. Język ten jest określany jako "pahari" w Pakistanie. Co stanowi rzadkość wśród języków indoeuropejskich, dogri jest językiem tonalnym, podobnie jak inne języki zachodniego pahari oraz język pandźabi.
Zapisywany jest obecnie najczęściej w indyjskim alfabecie sylabicznym dewanagari lub w alfabecie arabskim.
Spis treści
Status[edytuj]
Tradycyjnie dogri był klasyfikowany za G. Griersonem[2] jako jeden z tzw. górskich dialektów pendżabskich i niekiedy można nadal spotkać się z tego rodzaju stwierdzeniami językoznawców, mimo że język ten został uznany w 1969 roku za niezależny język, o odrębnej tradycji literackiej przez Indyjską Akademię Literatury[3].
Zobacz też[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Wydział języków urzędowych Indii - oficjalna strona na temat języków urzędowych Indii i odnoszącego się do nich prawodawstwa
- Dane Ethnologue dla dogri
Bibliografia[edytuj]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
|
||||||||
Przypisy
- ↑ Ethnologue report for language code: dgo
- ↑ G.A. Grierson, Linguistic Survey of India, 1916, vol. IX, s. 651
- ↑ Sieklucka Anna: Język pendźabski, Wydawnictwo Akademickie DIALOG, Warszawa 1998
