Język pali

पालि
Pāḷi
Obszar	Indie, Bangladesz, Mjanma, Kambodża, Laos, Tajlandia, Nepal, Sri Lanka, Wietnam
Liczba mówiących	jedynie jako język liturgiczny
Pismo/alfabet	brahmi, łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki indoirańskie; Języki indoaryjskie; Język pali;
Status oficjalny
Ethnologue	9 wyłącznie język drugi↗
Kody języka
ISO 639-1	pi
ISO 639-2	pli
ISO 639-3	pli
IETF	pi
Glottolog	pali1273
Ethnologue	pli
GOST 7.75–97	пли 527
SIL	pli
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Wikipedia w języku pali
	Słownik języka pali; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Ten artykuł od 2021-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język pali (sanskr. पाळि pāli, szereg, wiersz, kanon), język palijski – martwy język średnioindyjski z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, wykazujący duże podobieństwo do języka wedyjskiego i sanskrytu klasycznego. Jest jednym z prakrytów.

W języku tym powstało wiele tekstów literackich i religijnych w okresie od III w. p.n.e. Na szczególną uwagę zasługuje Tipiṭaka – tak zwany kanon palijski – zbiór ksiąg kanonicznych wczesnych szkół buddyjskich.

Język pali jest nadal używany jako język liturgiczny przez kultywujących tradycję therawady buddystów na Cejlonie i w Azji Południowo-Wschodniej.

Linki zewnętrzne