Antybiotyki tej grupy wykazują dużą oporność na β-laktamazy, co jest szczególnie ważne zwłaszcza podczas leczenia bakterii G(-). Są niewrażliwe na klasyczne penicylinazy, β-laktamazy o szerokim spektrum (TEM-1, TEM-2, SHV), β-laktamazy o poszerzonym spektrum (ESβL) oraz chromosomalne cefalosporynazy AmpC. Doniesiono o istnieniu cefalosporynaz AmpC o poszerzonym spektrum substratowym, które rozkładają te antybiotyki[potrzebny przypis]. Większe znaczenie kliniczne ma jednak wrażliwość na metalo-β-laktamazy.
Zastosowaniem tej grupy antybiotyków jest głównie sepsa o nieznanej etiologii. Należy jednak skojarzyć go z antybiotykiem aktywnym wobec MRSA (na przykład wankomycyna/teikoplanina), jeśli nie można wykluczyć tego drobnoustroju.