Przejdź do zawartości

Karl Anderson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karl Anderson
Ilustracja
Anderson w lutym 2016
Imię i nazwisko

Chad Allegra[1][2]

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1980[3]
Asheville[1][3]

Współmałżonek

Taylor Matheny (2008-)[4]

Dzieci

3

Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Chad 2 Badd[5]
Chad Allegra[5]
Karl Anderson[1][2]
Killshot[2][6]

Wzrost

1,84 m[3][7]

Masa ciała

98 kg[3][7]

Zapowiadany z

Pipestone, Minnesota[1]
Tokio, Japonia[8]

Trenerzy

Les Thatcher[2]
Roger Ruffen[1][2]

Debiut

10 maja 2002[1]

Chad Allegra (ur. 20 stycznia 1980 w Asheville) – amerykański wrestler występujący w federacji WWE w brandzie Raw pod pseudonimem ringowym Karl Anderson.

Anderson jest najbardziej znany z pracy w tag teamach, zwłaszcza w japońskich federacjach Pro Wrestling Noah i New Japan Pro-Wrestling, w którym jest byłym czterokrotnym posiadaczem IWGP Tag Team Championship. Posiada rekord najdłuższego panowania i największej ilości obron tytułu, ustanowiony podczas jego pierwszego panowania z byłym partnerem Giant Bernardem. Anderson jest również trzykrotnym zwycięzcą turnieju NJPW G1/World Tag League, wygrywając edycje z 2009 z Bernardem, 2012 z Hirookim Goto i 2013 z Dokiem Gallowsem. Wraz z Gallowsem dołączyli do WWE w 2016, gdzie rok później zdołali zdobyć WWE Raw Tag Team Championship.

Wczesne życie

[edytuj | edytuj kod]

Allegra wychowywał się w Asheville w Karolinie północnej z młodszym bratem i matką. Otrzymał stypendium w Mars Hill College w celu kreowania kariery w baseballu, lecz zrezygnował na rzecz kariery we wrestlingu. Po przeprowadzce do Cincinnati w Ohio rozpoczął treningi w szkole Lesa Thatchera „Main Event Pro Wrestling Camp” powiązanej z federacją Heartland Wrestling Association[9]. Krótko potem przeniósł się do szkółki Rogera Ruffena, The Northern Wrestling Federation.

Kariera profesjonalnego wrestlera

[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera (2000–2005)

[edytuj | edytuj kod]

Krótko po rozpoczęciu treningów u Lesa Thatchera w 2000, Allegra odniósł kontuzję przy sparingu z Derekiem Neikirkiem, przez co musiał pauzować ponad rok. Kiedy w końcu mógł powrócić do treningów, skontaktował się z Kirkiem Sheppardem pracującym dla Northern Wrestling Federation w Cincinnati i rozpoczął treningi pod skrzydłem Rogera Ruffena[1]. Allegra trenował przez wiele miesięcy, po czym odbył swoją pierwszą profesjonalną walkę 10 maja 2002 przegrywając z The Zodiaciem[1]. Drugi pojedynek stoczył z Princem Justicem, który jest znany z występów w Total Nonstop Action Wrestling jako Abyss. Walczył również z takimi wrestlerami jak Jimmy Valiant, Chris Harris, Shark Boy i Jerry Lawler[1]. W federacji NWF, Allegra był częścią ugrupowania The Young Lions, czteroosobowej grupy żółtodziobów, którzy dołączyli do promocji mniej-więcej w tym samym czasie. Pierwszym członkiem, który opuścił grupę był Matt Parks. Allegra ostatecznie dołączył do niego w charakterze antagonisty i rozpoczął rywalizację z Ryanem Stone'em i Jayem Donaldsonem[1]. Latem 2005, NWF i Heartland Wrestling Association zaczęło rywalizację pomiędzy federacjami, a kulminacją był pojedynek title vs. title match pomiędzy Allegrą (NWF Championem) i Codym Hawkiem (HWA Championem)[1].

National Wrestling Alliance (2005–2008)

[edytuj | edytuj kod]

W październiku 2005, Allegra otrzymał szansę wzięcia udziału w corocznym zjeździe National Wrestling Alliance, gdzie został zauważony przez Dave’a Marqueza pracującego w dojo należącym do New Japan Pro-Wrestling[2]. Allegra został zaproszony na treningi do dojo, lecz w międzyczasie 1 stycznia 2006 stracił tytuł NWF na rzecz 1 stycznia 2006[2]. Na Zachodnim Przybrzeżu, Allegra zmienił swój pseudonim na „Machine Gun” Karl Anderson, stając się (według scenariusza) członkiem wrestlerskiej rodziny Anderson i adaptując ich tradycyjny ruch spinebuster jako ruch kończący[1]. W kolejnych latach, jego przynależność była coraz bardziej porzucana[10]. Zdołał zdobyć NWA British Commonwealth Championship, po czym stracił na rzecz Alexa Koslova. Anderson okazjonalnie pojawiał się na galach NWA w środkowo-zachodniej części USA[1].

W 2007 utworzył drużynę z Joeyem Ryanem, występując wspólnie w kartach walk NWA promowanych przez Davida Marqueza. Drużyna próbowała zdobyć AWS Tag Team Championship od The Young Bucks (Matta i Nicka Jacksona), lecz przegrali walkę[11]. W kwietniu, Anderson zdobył EWF American Championship od Human Tornado[12]. 8 lipca 2007, on i Ryan zdobyli zwakowane NWA World Tag Team Championship w 3-way tag team matchu[1]. Anderson stracił EWF American Championship na rzecz Mikeya Nichollsa 7 września 2007, w 30-minutowym Iron Man matchu, w którym brał również udział Ryan Taylor[13]. Anderson i Ryan, znani już jako „Real American Heroes”, stracili tytuły na rzecz Los Luchas (Pheonix Stra i Zokre) 10 lutego 2008[14].

Pro Wrestling Guerilla (2007–2009)

[edytuj | edytuj kod]

Na początku 2007, Anderson zadebiutował w federacji Pro Wrestling Guerrilla (PWG), odnosząc wielkie zwycięstwa nad topowymi zawodnikami promocji jak Frankie Kazarian czy Colt Cabana[1]. Przez cały rok pojawiał się federacji, okazjonalnie współpracując z grupą Joey Ryan’s Dynasty[15][16][17]. 24 lutego 2008 wziął udział w turnieju o PWG World Championship, gdzie pokonał Kazariana w pierwszej rundzie[18], zaś ostatecznie odpadł w finałach będąc pokonanym przez Human Tornado[18]. Po prawie rocznej przerwie od PWG, Anderson wrócił 21 lutego 2009, ponownie dołączając do The Dynasty[19]. 28 sierpnia[19]. 28 sierpnia, on i Joey Ryan nie zdołali zdobyć PWG World Tag Team Championship od The Young Bucks[20]. Anderson po raz ostatni pojawił się w PWG 4 września 2009, gdzie został pokonany w pojedynku z Roderickiem Strongiem[21]. W wywiadzie z 2013, Allegra stwierdził: „właściwie niekoniecznie dobrze spędzałem czas w Los Angeles. Są to dobre wspomnienia, ale jak tak teraz patrzę, to nie byłem tam do końca szczęśliwy”[2]. Dodał również, że nie miał nic do zarzucenia PWG, gdyż traktowali go dobrze i często dawali mu możliwości pokazania siebie w ringu[10].

Ring of Honor (2007, 2013)

[edytuj | edytuj kod]

19 października 2007, Anderson zadebiutował w Ring of Honor (ROH) przegrywając z Chrisem Hero w kwalifikującym meczu do turnieju Survival of the Fittest[22]. Dwa dni później, Anderson został pokonany przez Adama Pearce’a w zwykłym pojedynku[23]. Anderson ponownie zagościł w ROH sześć lat później na gali Supercard of Honor VII, pokonując Rodericka Stronga[24]. Następnego dnia na nagraniach tygodniówek Ring of Honor Wrestling, Anderson odniósł kolejne zwycięstwo nad Michaelem Elginem[25]. 27 lipca wziął udział w turnieju o ROH World Championship, gdzie w pierwszej rundzie pokonał ACH[26], lecz 17 sierpnia w ćwierćfinale został wyeliminowany przez Michaela Elgina[27].

New Japan Pro Wrestling

[edytuj | edytuj kod]

Bad Intensions (2008–2012)

[edytuj | edytuj kod]

Jako część nowej wymiany talentów pomiędzy NWA i New Japan Pro-Wrestling, Anderson zastąpił Yujiego Nagatę 23 marca 2008 podczas pierwszego turnieju New Japan Cup. Jego pierwszym oponentem był Koji Kanemoto, z którym przegrał przez submission[28]. Na podstawie jego występu, NJPW podpisało z Andersonem roczny kontrakt[2]. Anderson dołączył do największej heelowej stajni Great Bash Heel (GBH) i spędził resztę roku walcząc w środkowej części karty walk na galach NJPW[29]. Po przeniesieniu się z Great Bash Heel do grupy Chaos, Anderson uformował tag team Bad Intentions z Giant Bernardem. 20 czerwca otrzymali szansę na walkę o IWGP Tag Team Championship, lecz nie zdołali pokonać broniących tytułów Team 3D (Brother Raya i Brother Devona)[29]. Anderson i Bernard wzięli udział w turnieju 2009 G1 Tag League i zdołali pokonać Apollo 55 (Prince’a Devitta i Ryusuke Taguchiego) w finale turnieju, zdobywając kolejną szansę na walkę o tytuły należące do Team 3D[29][30]. 8 listopada na gali Destruction '09, drugi pojedynek pomiędzy Bad Intentions i Team 3D zakończył się podwójnym wyliczeniem poza-ringowym[31]. 4 kwietnia 2010 członkowie grupy Chaos Toru Yano i Takashi Iizuka odwrócili się od Andersona i wyrzucili z grupy, gdzie Tetsuya Naito i Yujiro Takahashi dołączyli do ugrupowania za jego miejsce[32]. Giant Bernard, który nie wystąpił wtedy na gali, ostatecznie opuścił Chaos i utrzymał współpracę z Andersonem[33]. 19 czerwca 2010 na gali Dominion 6.19 Anderson i Bernard pokonali drużyny Seigigun (Yujiego Nagatę i Wataru Inoue) oraz No Limit (Tetsuyę Naito i Yujiro Takahashiego) w three-way elimination matchu zdobywając IWGP Tag Team Championship[34].

Bad Intentions po raz pierwszy obronili tytuły IWGP Tag Team Championship 19 lipca, pokonując Seigigun i No Limit w walce nazwanej „Dogfight”[35]. Pod koniec października Bad Intentions wzięli udział w turnieju 2010 G1 Tag League, w którym odnieśli trzy zwycięstwa i dwie porażki, kończąc na drugim miejscu w ich grupie i przechodząc do półfinałów. 7 listopada zostali pokonani przez ostatecznych zwycięzców turnieju, Yujiego Nagatę i Wataru Inoue[36][37]. 4 stycznia 2011 na gali Wrestle Kingdom V in Tokyo Dome, Bad Intentions obronili swoje IWGP Tag Team Championship w three-way matchu przeciwko Beer Money, Inc. (Jamesowi Stormowi i Robertowi Roode’owi) oraz Muscle Orchestra (Manabu Nakanishim i Strong Manowi)[38][39]. 3 maja, Bad Intentions pokonało No Limit, po raz siódmy broniąc swoich tytułów i tym samym wyrównując rekord największej ilości obron ustanowionych przez Hiroyoshiego Tenzana i Masahiro Chono[40]. Zdołali pobić ten rekord broniąc tytułów po raz ósmy 18 czerwca na gali Dominion 6.18 przeciwko Takumie Sano i Yoshihiro Takayamie, stając się również nowymi posiadaczami GHC Tag Team Championship[41][42].

Dziewiąta obrona tytułów nastąpiła 3 lipca, kiedy to pokonali Hirookiego Goto i IWGP Heavyweight Championa Hiroshiego Tanahashiego[43]. 23 lipca, Bad Intentions wystąpiło w federacji Pro Wrestling Noah, broniąc tam swoich GHC Tag Team Championship w pojedynku z Tekshim Morishimą i Yutaką Yoshiem[44]. 9 września, Ban Intentions stali się najdłużej panującymi IWGP Tag Team Championami w historii, bijąc poprzedni rekord 446 dni należący do Hiroyoshiego Tenzana i Masahiro Chono z 2003. Bad Intentions po raz drugi obronili GHC Tag Team Championship 31 października, pokonując Go Shiozaki i Shuhei Taniguchiego na gali promocji Pro Wrestling Noah[45]. Podczas turnieju 2011 G1 Tag League, Bad Intentions odnieśli swoją pierwszą porażkę jako tag team od ponad roku, gdzie zostali pokonani przez Complete Players (Masato Tanakę i Yujiro Takahashiego)[46], lecz zdołali wygrać cztery kolejne walki i przejść do półfinałów turnieju[47]. 6 listopada, tuż po pokonaniu Billion Powers (Hirookiego Goto i Hiroshiego Tanahashiego) w półfinale, Bad Intentions zostali pokonani w finale 2011 G1 Climax przez Suzuki-gun (Minoru Suzukiego i Lance’a Archera)[48]. 12 listopada na gali Power Struggle, Bad Intentions po raz dziesiąty obroniło tytuły w walce z Archerem i Suzukim[49]. 4 stycznia 2012 na gali Wrestle Kingdom VI in Tokyo Dome, Bad Intentions straciło IWGP Tag Team Championship na rzecz Tencozy (Hiroyoshiego Tenzana i Satoshiego Kojimy), kończąc ich panowanie z rekordową ilością 564 dni[50]. 22 stycznia stracili GHC Tag Team Championship na rzecz Akitoshiego Saito i Juna Akiyamy[51]. W marcu, Bad Intentions zostało rozwiązane, gdyż Bernard opuścił New Japan na rzecz powrotu do WWE[52].

Bullet Club (2012–2016)

[edytuj | edytuj kod]

Po rozpoczęciu swojej singlowej kariery, Anderson wziął udział w turnieju 2012 New Japan Cup z 1 kwietnia. Po pokonaniu Hiroyoshiego Tenzana i wielokrotnego IWGP Heavyweight Championa Shinsuke Nakamury, Anderson został wyeliminowany z turnieju w półfinale przez Hiroshiego Tanahashiego[53][54][55]. 3 maja na gali Wrestling Dontaku 2012, Nakamura pokonał Andersona w ich rewanżu[56]. W sierpniu Anderson wziął udział w turnieju 2012 G1 Climax, gdzie wygrał cztery z siedmiu pojedynków, a także zdobył zaskakujące zwycięstwo nad IWGP Heavyweight Championem Hiroshim Tanahashim w walce z 12 sierpnia (ostatni dzień turnieju), awansując do finałów[57]. W finale został pokonany przez Kazuchika Okadę[57]. Przez kolejne miesiące Anderson kontynuował rywalizację z Okadą, przegrywając z nim 8 października na gali King of Pro-Wrestling, gdzie na szali był tytuł pretendenta do głównego mistrzostwa federacji[58][59]. 11 listopada na gali Power Struggle, Anderson przegrał pojedynek z Shinsuke Nakamurą o IWGP Intercontinental Championship należący do Nakamury[60][61]. 15 listopada Anderson dołączył do turnieju wyłaniającego pierwszego posiadacza NEVER Openweight Championship. Po wygranej z Yujiro Takahashim[62], Shiori Asahim i Kengo Mashimo, Anderson został pokonany w finale z 19 listopada przez Masato Tanakę[63]. W dniach od 20 listopada do 1 grudnia, Anderson brał udział w turnieju 2012 World Tag League, formując tag team z Hirookim Goto jako „Sword & Guns”[64]. Drużyna odniosła cztery zwycięstwa i dwie porażki, kończąc na drugim miejscu w grupie i przechodząc do półfinałów turnieju[65][66]. 2 grudnia, Sword & Guns pokonali drużynę Tencozy i przeszli do finału, w którym (tego samego dnia) pokonali panujących IWGP Tag Team Championów K.E.S. (Daveya Boya Smitha Jr. i Lance’a Archera), wygrywając cały turniej[67]. Sword & Guns otrzymali szansę na pojedynek z K.E.S. o IWGP Tag Team Championship na gali Wrestle Kingdom 7 in Tokyo Dome, lecz zostali pokonani przez panujących mistrzów[68][69]. 10 lutego 2013 na gali The New Beginning, Anderson zawalczył z Hiroshim Tanahashim o IWGP Heavyweight Championship, lecz poniósł porażkę[70]. W celu pozyskania kolejnego miana pretendenta do tytułu Tanahashiego, Anderson wziął udział w turnieju 2013 New Japan Cup z 11 marca i pokonał Hiroyoshiego Tenzana w pierwszej rundzie[71][72] Six days later, Anderson was eliminated from the tournament in the second round by Kazuchika Okada[73].

Anderson oraz grupa Bullet Club we wrześniu 2013

3 maja na gali Wrestling Dontaku 2013 zawalczył z Hiroshim Tanahashim w kolejnym wysoko ocenianej przez krytyków walce, lecz ponownie został pokonany. Po walce Anderson przeszedł heelturn i zawiązał sojusz z Princem Devittem, Bad Luck Falem i Tama Tongą wspólnie atakując Tanahashiego[74]. Wspólnie założyli grupę o nazwie „Bullet Club”[75][76]. Od 1 do 11 sierpnia, Anderson wziął udział w turnieju 2013 G1 Climax[77], który zakończył z pięcioma zwycięstwami i czterema porażkami, gdzie przez przegraną z Tetsuya Naito nie przeszedł do finałów turnieju[78][79]. W październiku Anderson skupił się na tytule IWGP Heavyweight Championship, który był w posiadaniu Kazuchiki Okady, na którym chciał się zemścić za przegraną z nim podczas turnieju 2012 G1 Climax[80]. Ich walka odbyła się 9 listopada na gali Power Struggle, lecz Okada zdołał obronić tytułu[81]. Od 24 listopada do 8 grudnia on i nowy członek Bullet Clubu Doc Gallows wzięli udział w turnieju 2013 World Tag League[82]. Po wygraniu czterech z sześciu pojedynków[83], Anderson i Gallows pokonali drużynę GBH (Togi Makabe i Tomoaki Honma) w półfinale, a następnie zespół Tencozy w finale i wygrali turniej. Oznaczało to trzecie zwycięstwo Andersona w G1/World Tag League oraz drugie z rzędu[84][85]. Anderosn i Gallows zawalczyli o tytuły tag team 4 stycznia 2014 na gali Wrestle Kingdom 8, gdzie pokonali K.E.S. i stali się nowymi posiadaczami IWGP Tag Team Championship[86][87]. Anderson i Gallows obronili tytułów na gali The New Beginning in Hiroshima z 9 lutego pokonując K.E.S. w rewanżu[88][89]. Dwa miesiące później na glai Invasion Attack 2014 pokonali Hirookiego Goto i Katsuyoriego Shibatę ze swoimi tytułami na sali[90][91].

Anderson z tytułem IWGP Tag Team Championship oraz jako lider grupy Bullet Club w maju 2014

Po kwietniowej kali Invasion Attack, Devitt opuścił New Japan Pro Wrestling, wskutek czego Anderson został wybrany nowym liderem Bullet Clubu[92]. Anderson i Gallows po raz trzeci obronili tytułów przeciwko Hirookiemu Goto i Captainowi Taiwan[93]. Czwarta sukcesywna obrona nastąpiła 17 maja, gdzie pokonali The Briscoes (Jaya i Marka) na gali współ-produkowanej przez NJPW i RoH[94]. 21 czerwca na gali Dominion 6.21 po raz piątu obronili tytułów w walce z Ace to King (Hiroshim Tanahashim i Togim Makabe)[95][96]. W dniach 21 lipca do 8 sierpnia, Anderson wziął udział w turnieju 2014 G1 Climax, w którym uzyskał pięć zwycięstw i pięć porażek i nie przeszedł do dalszej fazy turnieju[97][98]. 21 września na gali Destruction in Kobe, Anderson i Gallows szósty raz obronili tytułów IWGP Tag Team Championship tym razem pokonując członków grupy Chaos – Kazuchiki Okadę i Yoshi-Hashiego[99][100]. Dwa dni później na gali Destruction in Okayama, Anderson nie zdołał pokonać Okady o miano pretendenta do tytułu IWGP Heavyweight Championship[101]. W grudniu, Anderson i Gallows dotarli do finału turnieju 2014 World Tag League wygrywając pięć z siedmiu pojedynków[102]. 7 grudnia przegrali w finale z Hirookim Goto i Katsuyorim Shibatą[103]. Roczne panowanie Andersona i Gallowsa jako mistrzowie dobiegło końca 4 stycznia 2015 na gali Wrestle Kingdom 9 in Tokyo Dome, gdzie stracili tytuły na rzecz Goto i Shibaty[104][105].

Anderson i Gallows odzyskali tytuły od Goto i Shibaty 11 lutego na gali The New Beginning in Osaka[106][107], lecz stracili na rzecz The Kingdom (Matta Tavena i Michaela Bennetta) półtora miesiąca później na gali Invasion Attack 2015[108][109]. Po raz kolejny udało im się zdobyć tytuły od The Kingdom 5 lipca na gali Dominion 7.5 in Osaka-jo Hall[110][111]. Od 23 lipca do 15 sierpnia, Anderson wziął udział w kolejnym turnieju G1 Climax[112]. Ze stanem sześciu zwycięstw i trzech porażek nie udało mu się przejść do dalszej części turnieju[113]. Podczas wydarzenia zdołał pokonać Shinsuke Nakamurę[114], wskutek czego otrzymał szansę na pojedynek z nim o IWGP Intercontinental Championship w dniu 7 listopada na gali Power Struggle[115], lecz przegrał walkę. 4 stycznia 2016 na gali Wrestle Kingdom 10 in Tokyo Dome, Anderson i Gallows stracili IWGP Tag Team Championship na rzecz Togiego Makabe i Tomoakiego Honmy[116]. Tuż przed emisją gali pojawiły się informacje, że Anderson i Gallows opuszczą NJPW i wspólnie dołączą do WWE[117][118]. Po gali Anderson pozostał pod kontraktem NJPW i zgodził się wystąpienie na zaplanowanych galach przed odejściem z federacji[119][120]. 14 lutego na gali The New Beginning in Niigata, Anderson i Gallows otrzymali rewanż o tytuły tag team, jednakże Makabe i Honma wyszli zwycięsko z pojedynku[121]. 19 lutego Anderson potwierdził w wywiadzie z Tokyo Sports, że opuści NJPW dzień po gali Honor Rising: Japan 2016[122]. W jego ostatniej walce dla NJPW, Anderson połączył siły z Bad Luck Falem, Dokiem Gallowsem i Tama Tongą, gdzie przegrali z Bobbym Fishem, Hirookim Goto, Katsuyorim Shibatą i Kylem O’Reillym w ośmioosobowym tag team matchu[123].

Global Force Wrestling (2015)

[edytuj | edytuj kod]

6 maja 2015 Global Force Wrestling (GFW) ogłosiło Andersona jako część swojego rosteru wrestlerów[124]. Anderson i Doc Gallows wzięli udział w walce wieczoru pierwszej gali wyprodukowanej przez GFW z 12 czerwca, gdzie pokonali New Heavenly Bodies (Dustina i Justina) w tag team matchu[125].

WWE (od 2016)

[edytuj | edytuj kod]
Gallows i Anderson we wrześniu 2016

11 kwietnia na odcinku tygodniówki Raw, Anderson i Gallows zadebiutowali w federacji atakując The Usos po ich zwycięstwie z The Social Outcasts. Tydzień później na Raw zaatakowali WWE World Heavyweight Championa Romana Reignsa, który rywalizował z ich byłym przyjacielem z NJPW AJ Stylesem. 25 kwietnia na Raw pokonali The Usos w ich pierwszej walce dla federacji. Pomimo odmów ze strony Stylesa, duo starało się jemu pomagać w starciach z Reignsem i Usos. 2 maja na odcinku Raw, Styles, Anderson i Gallows zaczęli być określani przez komentatorów jako The Club (nawiązanie do Bullet Clubu z NJPW). Na gali Extreme Rules, Anderson i Gallows zainterweniowali w walce wieczoru pomiędzy Reignsem i Stylesem o WWE World Heavyweight Championship i zaatakowali Reignsa, lecz na jego pomoc przybiegli The Usos i przepędzili dwójkę z ringu; ostatecznie pojedynek wygrał Reigns przypinając Stylesa w ringu. Następnej nocy na tygodniówce Raw Styles opuścił The Club twierdząc, że WWE „nie jest federacją z Japonii”, lecz ostatecznie to Anderson i Gallows opuścili Stylesa podczas jego walki z Kevinem Owensem w walce kwalifikującej do Money in the Bank ladder matchu.

30 maja na odcinku Raw, AJ Styles skonfrontował się w ringu z powracającym Johnem Ceną, który chciał „skonfrontować się z gwiazdami nowej ery WWE”, po czym uściskał dłoń Stylesa. Na arenę wkroczyli Anderosn i Gallows, który początkowo mieli zamiar zawalczyć z dwójką w ringu. Po chwili Styles zaatakował Cenę, gdzie ostatecznie trójka odnowiła współpracę jako The Club. Podczas WWE Draftu z 2016, Anderson i Gallows zostali przydzieleni do brandu Raw, zaś Styles do brandu SmackDown, tym samym rozdzielając The Club.

Gallows i Anderson skupili się na zdobyciu tytułów WWE Raw Tag Team Championship od The New Day, gdzie między innymi kontuzjowali pachwinę Big E trafiając o słupek ringu. Przez kilka tygodni występowali w segmentach wyśmiewających New Day oraz kontuzję odniesioną przez Big E. Na gali SummerSlam, Gallows i Anderson pokonali Kofiego Kingstona i Xaviera Woodsa (członków New Day) przez dyskwalifikację, gdzie podczas pojedynku zainterweniował powracający Big E. Na wrześniowej gali Clash of Champions ponownie nie zdołali zdobyć tytułów od New Day. 7 listopada na odcinku Raw, Gallows i Anderson zostali ogłoszeni członkami tag teamowej drużyny Raw przeciwko drużynie SmackDown na galę Survivor Series. Duo zostało wyeliminowane z pojedynku przez Heatha Slatera i Rhyno, lecz ostatecznie ich drużyna odniosła zwycięstwo. 18 stycznia 2017 na odcinku Raw, Gallows i Anderson zawalczyli z Cesaro i Sheamusem o Raw Tag Team Championship, gdzie zwycięski rezultat został wycofany z powodu przypadkowego ataku Sheamusa na sędziego[126]. Podczas pre-show gali Royal Rumble odbył się rewanż, w którym Gallows i Andreson pokonali mistrzów i stali się nowymi posiadaczami tytułów[127]. Na marcowej gali Fastlane zdołali obronić tytuły w walce z Enzo Amore i Big Cassem[128]. Na WrestleManii 33 wzięli udział w Fatal 4-way tag team ladder matchu, lecz stracili tytuły na rzecz powracających The Hardy Boyz (Jeffa i Matta Hardy’ego)[129].

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Allegra jest żonaty i ma trzech synów[130]. Jego rodzina żyje w Cincinnati w stanie Ohio[2]. Allegra jest bliskim przyjacielem Finna Bálora i Shinsuke Nakamury, których poznał w szkółce New Japan Pro-Wrestling w Los Angeles[2].

Inne media

[edytuj | edytuj kod]

Gry video

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Notka
2016 WWE 2K17 Karl Anderson Postać do pobrania[131]

Styl walki

[edytuj | edytuj kod]
Anderson wykonujący Gun Stun na Shinsuke Nakamurze
Anderson aplikujący Boston crab na Franku Kazarianie
Anderson i Doc Gallows wykonujący Magic Killer na Togim Makabe

Mistrzostwa i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
Anderson z pasem IWGP Tag Team Championship w marcu 2015

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Wrestler Profile: Karl „Machine Gun” Anderson, Online World of Wrestling [dostęp 2010-02-12] [zarchiwizowane z adresu 2010-01-25].
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Greg Oliver, Getting to know the unknown ‘Machine Gun’ Karl Anderson, Slam! Sports, Canadian Online Explorer, 30 stycznia 2013 [dostęp 2013-09-19] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04].
  3. ↑ a b c d e f g h i ja: „ザ・マシンガン” カール・アンダーソン, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-30] (jap.).
  4. ↑ Taylor Matheny [online], Online World of Wrestling [dostęp 2015-08-19].
  5. ↑ a b c d e Karl Anderson [online], Cagematch [dostęp 2010-06-20].
  6. ↑ Dave Meltzer, October 24 Wrestling Observer Newsletter: 2011 Hall of Fame issue, GSP down, Bound for Glory and Bobby Roode, Hogan vs. Sting, giant issue, 24 października 2011, ISSN 1083-9593, Cytat: Jeff Katz’s Wrestling Revolution Project taped its first season in Los Angeles this past week. [...] Kenny Omega, known as Scott Carpenter, was the star, with strong matches against Chris Masters (Known as Concrete) and Killshot (Karl Anderson).
  7. ↑ a b Karl Anderson [online], WWE [dostęp 2016-06-05].
  8. ↑ Karl Anderson | WWE [online], www.wwe.com [dostęp 2017-11-18] (ang.).
  9. ↑ Machine Gun Anderson History, Machinegunanderson.com [dostęp 2016-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2007-09-27].
  10. ↑ a b Q and A with Machine Gun Karl Anderson (Part 1) [online], Culture Crossfire, 24 lipca 2014 [dostęp 2014-07-25].
  11. ↑ AWS Five Year Anniversary [online], Cagematch [dostęp 2012-12-09].
  12. ↑ EWF Fallout 2 [online], Cagematch [dostęp 2012-12-09].
  13. ↑ EWF Gold Standard [online], Cagematch [dostęp 2012-12-09].
  14. ↑ NWA Wrestling Showcase – Episode 8 [online], Cagematch [dostęp 2012-12-09].
  15. ↑ All Star Weekend V – Night 1 [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  16. ↑ Giant-Size Annual #4 [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  17. ↑ The High Cost Of Doing Business [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  18. ↑ a b ¡Dia De Los Dangerous! [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  19. ↑ a b Express Written Consent [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  20. ↑ Speed of Sound [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  21. ↑ Guerre Sans Frontières [online], Pro Wrestling Guerrilla [dostęp 2012-12-09].
  22. ↑ Chris Vetter, DVD Review: ROH „Survival of the Fittest” (10–19–07), w/Strong, Hero, Aries, Castagnoli, Romero [online], Pro Wrestling Torch, 24 stycznia 2008 [dostęp 2013-11-16].
  23. ↑ Jon Karesh, 10/21 ROH in San Francisco, Ca.: McGuinness vs. Jay Briscoe, Danielson vs. Aries [online], Pro Wrestling Torch, 23 października 2007 [dostęp 2013-11-16].
  24. ↑ Sean Radican, Radican’s ROH „Supercard of Honor VII” iPPV blog 4/5 – Steen defends vs. Jay Briscoe, ROH vs. S.C.U.M. Ten Man Tag [online], Pro Wrestling Torch, 5 kwietnia 2013 [dostęp 2013-04-06].
  25. ↑ Chris Gee Schoon Tong, Show results – 4/6 ROH TV taping spoilers: Results & News from Saturday’s TV taping post-iPPV [online], Pro Wrestling Torch, 7 kwietnia 2013 [dostęp 2013-04-07].
  26. ↑ James Caldwell, ROH News: New ROH tag champions, Results from Night 1 of ROH Title tournament [online], Pro Wrestling Torch, 28 lipca 2013 [dostęp 2013-07-28].
  27. ↑ James Caldwell, Show results – 8/17 ROH in New York City: New ROH tag champions, ROH Title tournament continues, Homicide returns with a friend, more [online], Pro Wrestling Torch, 18 sierpnia 2013 [dostęp 2013-08-18].
  28. ↑ NJPW Circuit 2008 New Japan Cup ~Who Is The Highest~ – Tag 1. CageMatch.net, 9 marca, 2008. (ang.).
  29. ↑ a b c Puroresu Central profile. Puroresu Central. (ang.).
  30. ↑ a b G-1 Climax Tag Team League 2009 [online], ProWrestlingHistory.com, 2009 [dostęp 2010-02-13].
  31. ↑ NJPW Destruction 2009, Cagematch [dostęp 2010-06-20] (niem.).
  32. ↑ (Results) New Japan, 4/4/10 & SUPER J TAG TOURNAMENT lineup, Strong Style Spirit, 4 kwietnia 2010 [dostęp 2010-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-27].
  33. ↑ News & lineups, including 5/3 full card!, Strong Style Spirit, 5 kwietnia 2010 [dostęp 2010-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-27].
  34. ↑ a b c (Results) New Japan „DOMINION 6.19", 6/19, Strong Style Spirit, 19 czerwca 2010 [dostęp 2010-06-19].
  35. ↑ (Results) New Japan, 7/19/10 [online], Strong Style Spirit, 19 lipca 2010 [dostęp 2010-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-12].
  36. ↑ (Results) New Japan, 11/6/10 [online], Strong Style Spirit, 6 listopada 2010 [dostęp 2010-11-07].
  37. ↑ (Results) New Japan, 11/7/10 [online], Strong Style Spirit, 7 listopada 2010 [dostęp 2010-11-07].
  38. ↑ レッスルキングダムⅤ ｉｎ 東京ドーム [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-01-04] (jap.).
  39. ↑ Steve Gerweck, 1/4 TNA-NJPW Results: Tokyo, Japan [online], Wrestleview, 4 stycznia 2011 [dostęp 2011-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2011-01-07].
  40. ↑ レスリングどんたく 2011 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-05-03] (jap.).
  41. ↑ a b Dominion 6.18 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-06-18] (jap.).
  42. ↑ James Caldwell, NJPW News: Results from Dominion PPV Saturday – MVP’s first IWGP IC Title defense, TNA wrestler appears, key title change [online], Pro Wrestling Torch, 18 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-19].
  43. ↑ New Japan Soul 2011 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-07-03] (jap.).
  44. ↑ a b Bad Intentions bypass Morishima & Yoshie in GHC Tag defense [online], Strong Style Spirit, 23 lipca 2011 [dostęp 2011-07-23].
  45. ↑ NOAHful Halloween Night [online], Pro Wrestling Noah [dostęp 2011-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-25].
  46. ↑ (Results) New Japan 10/30/11 + 10/29 Camp Zama [online], Strong Style Spirit, 30 października 2011 [dostęp 2011-11-04].
  47. ↑ (Results) New Japan, 11/4/11 [online], Strong Style Spirit, 4 listopada 2011 [dostęp 2011-11-04].
  48. ↑ G1 Tag League 2011 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-11-06] (jap.).
  49. ↑ a b Power Struggle [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2011-11-12] (jap.).
  50. ↑ NJPW 40th anniversary Tour. レッスルキングダムⅥ in 東京ドーム [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-01-04] (jap.).
  51. ↑ Great Voyage 2012 in Osaka [online], Pro Wrestling Noah [dostęp 2012-01-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-29] (jap.).
  52. ↑ Mike Tedesco, Spoiler: Identity of new WWE wrestler [online], Wrestleview, 20 marca 2012 [dostęp 2012-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-22].
  53. ↑ NJPW 40th anniversary Tour New Japan Cup 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-04-08] (jap.).
  54. ↑ NJPW 40th anniversary Tour New Japan Cup 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-04-08] (jap.).
  55. ↑ NJPW 40th anniversary Tour New Japan Cup 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-04-08] (jap.).
  56. ↑ NJPW 40th anniversary レスリングどんたく 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling, 3 maja 2012 [dostęp 2012-05-03] (jap.).
  57. ↑ a b カードファイト!! ヴァンガード Presents NJPW 40th anniversary Tour G1 Climax 22 ～The One And Only～ [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-08-12] (jap.).
  58. ↑ NJPW 40ｔｈ anniversary King of Pro-Wrestling [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-10-08] (jap.).
  59. ↑ Jason Namako, 10/8 NJPW iPPV Results: Tokyo, Japan [online], Wrestleview, 8 października 2012 [dostęp 2012-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-01].
  60. ↑ NJPW 40th anniversary Power Struggle [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-11-11] (jap.).
  61. ↑ Jason Namako, 11/11 NJPW iPPV Results: Osaka, Japan [online], Wrestleview, 12 listopada 2012 [dostęp 2012-11-13] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-17].
  62. ↑ NEVER [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-11-19] (jap.).
  63. ↑ NEVER [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-11-19] (jap.).
  64. ↑ 11月20日(火)開幕!! 『World Tag League 2012』の対戦カード決定!! TDC大会、愛知大会には桜庭＆柴田が特別参戦！ [online], New Japan Pro-Wrestling, 16 listopada 2012 [dostęp 2012-12-01] (jap.).
  65. ↑ NJPW 40ｔｈ anniversary Tour World Tag League 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-12-01] (jap.).
  66. ↑ NJPW 40ｔｈ anniversary Tour World Tag League 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-12-01] (jap.).
  67. ↑ a b NJPW 40ｔｈ anniversary Tour World Tag League 2012 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2012-12-02] (jap.).
  68. ↑ Wrestle Kingdom 7 ～Evolution～ in 東京ドーム [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2013-01-04] (jap.).
  69. ↑ Show Results – 1/4 New Japan Tokyo Dome Show: Former WWE stars in undercard matches, Tanahashi vs. Okada, did any titles change hands? [online], Pro Wrestling Torch, 4 stycznia 2013 [dostęp 2013-01-04].
  70. ↑ The New Beginning [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2013-02-10] (jap.).
  71. ↑ New Japan Cup 2013 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2013-03-11] (jap.).
  72. ↑ Dave Meltzer, Mon. update: Notes on tonight’s Raw, Who was flown in, New Japan Cup and Smith scores biggest career win, Hogan lawsuit, Impact, SummerSlam tickets, Dino Bravo, End of U.S. TV’s greatest villain, Nash does TV shoot, Marathon of movies from past wrsetler [online], Wrestling Observer Newsletter, 11 marca 2013 [dostęp 2013-03-12] (ang.).
  73. ↑ New Japan Cup 2013 [online], New Japan Pro-Wrestling [dostęp 2013-03-17] (jap.).
  74. ↑ レスリングどんたく 2013. (jap.).
  75. ↑ 「イッツ・リィィィアル!! 」なんとアンダーソン、トンガとも合体!! デヴィットが外国人軍団"Bullet Club"結成!!. 2013-05-03. (jap.).
  76. ↑ Show results – 5/3 NJPW Dontaku PPV: U.S. stars lose titles or title matches, Okada’s first IWGP Title defense, more. 2013-05-04. (ang.).
  77. ↑ ブ『G1 Climax 23』出場メンバー発表!! 飯伏幸太、石井智宏が初出場!! 柴田勝頼が9年ぶりエントリー!!, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 5 lipca 2013 [dostęp 2013-08-11] (jap.).
  78. ↑ ブシモ Presents G1 Climax 23, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-08-11] (jap.).
  79. ↑ Live results – New Japan’s G1 Climax Finals 8/11: Caldwell’s complete coverage of Sunday’s event featuring Naito vs. Tanahashi, Shelton, Hoyt, Bulldog, Jr., Devitt, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 11 sierpnia 2013 [dostęp 2013-08-11].
  80. ↑ オカダに敗れた棚橋「さらばだ、IWGP！」丸藤を撃破した中邑に鈴木が「俺と闘え！たぎるぜ」永田と桜庭が合体してグレイシー狩りへ, [w:] Battle News [online], 15 października 2013 [dostęp 2013-10-15] (jap.).
  81. ↑ Power Struggle, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-11-09] (jap.).
  82. ↑ World Tag League 2013, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-12-08] (jap.).
  83. ↑ World Tag League 2013, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-12-08] (jap.).
  84. ↑ a b World Tag League 2013, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2013-12-08] (jap.).
  85. ↑ 12/8 NJPW Results: Nagoya, Japan (Tag League finals), [w:] Wrestleview [online], 9 grudnia 2013 [dostęp 2013-12-09].
  86. ↑ a b バディファイトPresents Wrestle Kingdom 8 in 東京ドーム, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-01-04] (jap.).
  87. ↑ Caldwell’s NJPW Tokyo Dome results 1/4: Complete „virtual-time” coverage of New Japan’s biggest show of the year – four title changes, former WWE/TNA stars featured, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 4 stycznia 2014 [dostęp 2014-01-04].
  88. ↑ The New Beginning in Hiroshima, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-02-09] (jap.).
  89. ↑ NJPW News: Titles defended at Sunday’s „New Beginning” show – IWGP IC Title, IWGP Tag Titles, NWA World Title, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 9 lutego 2014 [dostęp 2014-02-09].
  90. ↑ Invasion Attack 2014, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-04-06] (jap.).
  91. ↑ Caldwell’s NJPW PPV results 4/6: Complete „virtual-time” coverage of „Invasion Attack 2014” – Nakamura regains IC Title, A.J. Styles big angle, new NWA tag champions, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 6 kwietnia 2014 [dostęp 2014-04-06].
  92. ↑ 5月度のスマホサイトは、いま一番悪いヤツら „Bullet Club” が完全ジャック!!　アンダーソンの心中は?, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 30 kwietnia 2014 [dostęp 2014-05-01] (jap.).
  93. ↑ Wrestling World 2014 in 台湾, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-04-13] (jap.).
  94. ↑ Caldwell’s ROH iPPV results 5/17: Complete „virtual-time” coverage of War of the Worlds – ROH Title & IWGP Title main events, new ROH tag champs, Steen vs. Nakamura, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 17 maja 2014 [dostęp 2014-05-17].
  95. ↑ Dominion 6.21, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-06-21] (jap.).
  96. ↑ NJPW news: Key results from Saturday’s „Dominion” PPV featuring U.S. stars in top title matches, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 21 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-21].
  97. ↑ バディファイトPresents G1 Climax 24, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-08-08] (jap.).
  98. ↑ 8/8 NJPW G-1 Climax Day 11 recap (Okada/Suzuki), [w:] Wrestleview [online], 8 sierpnia 2014 [dostęp 2014-08-08].
  99. ↑ Destruction in Kobe, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-09-21] (jap.).
  100. ↑ Caldwell’s New Japan PPV results 9/21: Complete live coverage of „Destruction in Kobe” – Nakamura regains IC Title, Tanahashi vs. Shibata, A.J. Styles, new Jr. Hvt. champion, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 21 września 2014 [dostęp 2014-09-21].
  101. ↑ Destruction in Okayama, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-09-23] (jap.).
  102. ↑ World Tag League 2014, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-12-05] (jap.).
  103. ↑ World Tag League 2014, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-12-07] (jap.).
  104. ↑ Wrestle Kingdom 9 in 東京ドーム, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2015-01-04] (jap.).
  105. ↑ Caldwell’s NJPW Tokyo Dome show results 1/4: Complete „virtual-time” coverage of live Wrestle Kingdom PPV – Tanahashi vs. Okada, Bullet Club, Nakamura, Jim Ross, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 4 stycznia 2015 [dostęp 2015-01-04].
  106. ↑ a b The New Beginning in Osaka, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2015-02-11] (jap.).
  107. ↑ NJPW news: Bullet Club takes top titles at „New Beginning” – Styles new IWGP World Champ, other title changes, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 11 lutego 2015 [dostęp 2015-02-11].
  108. ↑ Invasion Attack 2015, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2015-04-05] (jap.).
  109. ↑ Show results – 4/5 NJPW „Invasion Attack” in Tokyo, Japan: A.J. Styles defends IWGP World Title in main event, ROH tag teams win both Tag Titles, Bullet Club in action, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 5 kwietnia 2015 [dostęp 2015-04-05].
  110. ↑ a b Dominion 7.5 in Osaka-jo Hall, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2015-07-05] (jap.).
  111. ↑ Dave Meltzer, New Japan Dominion live coverage from Osaka Jo Hall – Styles vs. Okada for IWGP title, Nakamura vs. Goto for IC title and notes on biggest event since the Tokyo Dome, plus all G-1 main events, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 4 lipca 2015 [dostęp 2015-07-05].
  112. ↑ The Big Audio Nightmare’s Guide to the annual New Japan G1 Climax, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 18 lipca 2015 [dostęp 2015-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-22].
  113. ↑ ja:バディファイトPresents G1 Climax 25, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2015-08-15] (jap.).
  114. ↑ ja:中邑が１・４ドームＩＣ戦の挑戦者を公募, [w:] Tokyo Sports [online], 24 października 2015 [dostęp 2015-11-07] (jap.).
  115. ↑ Dave Meltzer, NJPW Power Struggle live results 2015: Shinsuke Nakamura vs. Karl Anderson for IC title, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 6 listopada 2015 [dostęp 2015-11-07].
  116. ↑ ja:Wrestle Kingdom 10 in 東京ドーム, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2016-01-04] (jap.).
  117. ↑ NJPW stars Nakamura, AJ Styles, Luke Gallows and Karl Anderson headed to WWE, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 4 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-04].
  118. ↑ PWTorch Report – Four big names leaving New Japan, heading to WWE, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 4 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-04] [zarchiwizowane z adresu 2016-01-05].
  119. ↑ Bullet Club/Nakamura-WWE update, [w:] Pro Wrestling Insider [online], 5 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-06].
  120. ↑ Daily Update: Styles, Nakamura, Bullet Club to WWE, Rousey to host SNL, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 5 stycznia 2016 [dostęp 2016-01-06].
  121. ↑ The New Beginning in Niigata, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2016-02-14] (jap.).
  122. ↑ ja:アンダーソンもＷＷＥ移籍　きょう２０日が新日ラストマッチ, [w:] Tokyo Sports [online], 20 lutego 2016 [dostęp 2016-02-20] (jap.).
  123. ↑ Honor Rising:Japan 2016, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2016-02-20] (jap.).
  124. ↑ Live notes from GFW press conference, [w:] Pro Wrestling Insider [online], 6 maja 2015 [dostęp 2015-05-06].
  125. ↑ Show results – 6/12 GFW in Jackson, Tenn.: First-ever Global Force Wrestling show features Bullet Club main event, more (w/Photos), [w:] Pro Wrestling Torch [online], 12 czerwca 2015 [dostęp 2015-06-23].
  126. ↑ Jeff Hamlin: WWE Raw live results: Brock Lesnar returns. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 16, 2017. [dostęp 2017-01-18].
  127. ↑ Dave Meltzer, Joseph Currier: WWE Royal Rumble 2017 live results, news & recap. [w:] Wrestling Observer Newsletter [on-line]. January 29, 2017. [dostęp 2017-01-29].
  128. ↑ Jason Powell: 3/5 Powell’s WWE Fastlane Live Review: Kevin Owens vs. Goldberg for the WWE Championship, Roman Reigns vs. Braun Strowman, Bayley vs. Charlotte for the Raw Women’s Championship, Samoa Joe vs. Sami Zayn. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-03-05].
  129. ↑ Jason Powell: Powell’s WrestleMania 33 live review: Undertaker vs. Roman Reigns, Goldberg vs. Brock Lesnar for the WWE Universal Championship, AJ Styles vs. Shane McMahon, Seth Rollins vs. Triple H in an unsanctioned match. [w:] Pro Wrestling Dot Net [on-line]. [dostęp 2017-04-02].
  130. ↑ Karl Anderson [online], Twitter [dostęp 2016-05-03], Cytat: Professional Wrestler.. Have 3 sons with a #hotasianwife.
  131. ↑ WWE 2K20 [online], wwe.2k.com [dostęp 2020-07-09] (fr.).
  132. ↑ Circuit2008 New Japan Brave, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2014-01-26] (jap.).
  133. ↑ 5/12 Barnett’s WWE Smackdown TV Review: Sami Zayn and Cesaro vs. The Miz and Kevin Owens, Karl Anderson and Luke Gallows vs. The Usos, Becky Lynch vs. Dana Brooke, [w:] ProWrestling.Net [online], 12 maja 2016 [dostęp 2016-06-07].
  134. ↑ a b c d e f g h i Karl Anderson, [w:] Puroresu Spirit [online], WordPress [dostęp 2014-04-11].
  135. ↑ NJPW 40th anniversary Tour Road to Destruction, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-11-11] (jap.).
  136. ↑ NJPW 40ｔｈ anniversary King of Pro-Wrestling, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2012-11-11] (jap.).
  137. ↑ New Japan and Diamond Ring house show reports, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 9 listopada 2012 [dostęp 2014-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-12].
  138. ↑ ROH on Sinclair Results – 5/4/13 (Richards vs. O’Reilly), [w:] Wrestleview [online], 4 maja 2013 [dostęp 2014-11-12].
  139. ↑ 8/1 NJPW G-1 Climax Day 7 recap (Nakamura/Ishii), [w:] Wrestleview [online], 3 sierpnia 2014 [dostęp 2014-11-12].
  140. ↑ 8/6 NJPW G-1 Climax Day 10 recap (Nakamura/Gallows), [w:] Wrestleview [online], 7 sierpnia 2014 [dostęp 2014-11-12].
  141. ↑ Caldwell’s ROH iPPV results 5/17: Complete „virtual-time” coverage of War of the Worlds – ROH Title & IWGP Title main events, new ROH tag champs, Steen vs. Nakamura, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 17 maja 2014 [dostęp 2014-05-17].
  142. ↑ Caldwell’s NJPW PPV results 4/6: Complete „virtual-time” coverage of „Invasion Attack 2014” – Nakamura regains IC Title, A.J. Styles big angle, new NWA tag champions, more, [w:] Pro Wrestling Torch [online], 6 kwietnia 2014 [dostęp 2016-04-14].
  143. ↑ World Tag League 2013, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online] [dostęp 2016-04-14] (jap.).
  144. ↑ Full Raw results, April 11, 2016: Reigns and Wyatt forge uneasy alliance in main event, [w:] WWE [online] [dostęp 2016-04-14].
  145. ↑ WWE RAW Results – 4/18/16 (Return to London, Dean Ambrose vs. Kevin Owens headlines, new matches set for Payback), [w:] Wrestleview [online], 18 kwietnia 2016 [dostęp 2016-05-03].
  146. ↑ Dave Meltzer, WWE Payback live results: Roman Reigns vs. AJ Styles; Kevin Owens vs. Sami Zayn, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 1 maja 2016 [dostęp 2016-05-03].
  147. ↑ AJ Styles, Luke Gallows & Karl Anderson def. WWE World Heavyweight Champion Roman Reigns & The Usos, [w:] WWE [online], 2 maja 2016 [dostęp 2016-05-03].
  148. ↑ WWE Raw live results: Reigns vs Styles Extreme Rules, Stephanie and Shane, [w:] Wrestling Observer Newsletter [online], 2 maja 2016 [dostęp 2016-05-03].
  149. ↑ ja: 新日本・携帯サイトの „着うた” で、アンダーソンの新入場曲! ベンジャミンの入場曲を8月3日（金）配信!!　真壁独占インタビューも掲載!!, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 31 lipca 2012 [dostęp 2012-07-31] (jap.).
  150. ↑ a b Themes, [w:] Cagematch [online] [dostęp 2013-11-16].
  151. ↑ 好評を博したテーマ曲CD第2弾「NJPWグレイテストミュージックII」が10月9日発売！闘魂Shopで予約受付中!!, [w:] New Japan Pro-Wrestling [online], 18 września 2013 [dostęp 2013-09-19] (jap.).
  152. ↑ Last Chance Saloon (Bullet Club Theme), [w:] DeviantandNaiveTed.Bandcamp.com [online], 14 lutego 2014 [dostęp 2014-02-19].
  153. ↑ Q]Brick, „Shot’Em” Bullet Club 2nd Theme [online], SoundCloud, 22 maja 2014 [dostęp 2014-11-10].
  154. ↑ Prowrestle theme music list, [w:] RMLabel [online] [dostęp 2015-07-07] (jap.).
  155. ↑ Gallows & Anderson – Omen In The Sky (Official Theme), [w:] WWE Music Group [online], YouTube, 25 kwietnia 2016 [dostęp 2016-04-25].
  156. ↑ EWF American Championship history [online] [dostęp 2016-12-18] [zarchiwizowane z adresu 2010-02-12].
  157. ↑ National Wrestling Alliance World Tag Team Title, [w:] Wrestling-Titles.com [online] [dostęp 2014-05-03].
  158. ↑ NWA Heartland States Heavyweight Championship [online].
  159. ↑ NWA British Commonwealth Heavyweight Championship [online].
  160. ↑ IWGP Tag Team Championship history [online].
  161. ↑ Pro Wrestling Illustrated (PWI) 500 for 2012, [w:] The Internet Wrestling Database [online] [dostęp 2015-06-24].
  162. ↑ British Commonwealth Mid-Heavyweight title history, [w:] Solie’s Title Histories [online] [dostęp 2012-01-01].
  163. ↑ Dave Meltzer. Jan 30 Wrestling Observer Newsletter: Gigantic year-end awards issue, best and worst in all categories plus UFC on FX 1, death of Savannah Jack, ratings, tons and tons of news. „Wrestling Observer Newsletter”, 30 stycznia, 2012. Campbell, CA. ISSN 1083-9593. (ang.). 
  164. ↑ Raw Tag Team Championships. WWE. [dostęp 2017-01-29].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Personel WWE
Raw
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
SmackDown
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
Niewyłączni
Zawodnicy
Zawodniczki
NXT
Zawodnicy
Zawodniczki
Stajnie i tag teamy
Inni pojawiający się na wizji
Sędziowie
  • Adrian Butler
  • Chip Danning
  • Dallas Irvin
  • Derek Sanders
  • Felix Fernandez
  • Jeremy Marcus
  • Joey Gonzalez
  • Victoria D'Errico
Performance Center
Zawodnicy
  • Anthony Luke
  • BJ Ray
  • Coy Wanner
  • Cutler James
  • Drake Morreaux
  • Drake Stewart
  • Harlem Lewis
  • Hayden Pittman
  • Hunter Smallback
  • Jasper Troy
  • Josh Black
  • Kale Dixon
  • Keanu Carver
  • Niko Vance
  • Saquon Shugars
  • Shiloh Hill
  • Troy Yearwood
  • Uriah Connors
Zawodniczki
  • Ajiea Lee Hargrave
  • Dani Raye
  • Derrian Gobourne
  • Kali Armstrong
  • Lainey Reid
  • Layla Diggs
  • Leigh Laurel
  • Penina Tuilaepa
  • Tyra Mae Steele
  • Zena Sterling
Zespół
Osobistości telewizyjne
Ambasadorzy
Scenarzyści
  • Alex Williams
  • Andrea Concepcion
  • Brian Parise
  • Christian Scovell
  • Christine Lubrano
  • Drake Maverick
  • Ed Koskey
  • Eric Watts
  • Gabe Sapolsky
  • George Carroll
  • Jeremy Borash
  • Jim Smallman
  • John Swikata
  • Johnny Russo
  • Jonathan Baeckstrom
  • Patrick Scott
  • Ryan Ward
Producenci
Personel wykonawczy
Posiadacze World Tag Team Championship
2002–2009
2010–2019
2020–2029
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karl_Anderson&oldid=74797971”