Jacqueline Moore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacqueline Moore
Ilustracja
Moore w maju 2008
Imię i nazwisko

Jaqueline DeLois Moore

Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1964[1]
Dallas, Teksas

Kariera wrestlera
Pseudonimy
ringowe

Jackie Moore
Jacqueline
Jacqueline Moore
Jackie
Jacquelyn Moore
Miss Jacqueline/Ms. Jacqueline
Miss Tennessee
Ms. Texas
Sgt. Rock
Sweet Georgia Brown
Wynonna

Wzrost

1,60 m[1]

Masa ciała

54 kg[1] – 81 kg[2]

Zapowiadany z

Dallas, Teksas

Trenerzy

Skandor Akbar[1]

Debiut

1988

Multimedia w Wikimedia Commons

Jacqueline DeLois Moore[3] (ur. 6 stycznia 1964) – amerykańska wrestlerka, managerka i sędzia. Znana głównie pod pseudonimamii ringowymi Miss Texas, Jacqueline i Jackie Moore. Występowała między innymi w United States Wrestling Association, World Championship Wrestling, World Wrestling Entertainment i Total Nonstop Action Wrestling. Jest pierwszą kobietą, która znalazła się na liście PWI 500; jedyną kobietą, która zdobyła WWE Cruiserweight Championship w WWE; pierwszą Afroamerykanką, która zdobyła WWF Women’s Championship i pierwszą Afroamerykanką, która została przyjęta do WWE Hall of Fame.

Przez całą swoją karierę często walczyła zarówno z kobietami, jak i z mężczyznami. W WWE zmierzyła się w walce 1 na 1 między innymi z Chavo Classic, Chavo Guerrero Jr., Deanem Malenko, Crashem Holly'm i Jeffem Jarrettem.

Kariera wrestlerska[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera (1988–1991)[edytuj | edytuj kod]

Moore trenowała w szkole wrestlerskiej Skandora Akbara, którego poznała w siłowni[2]. W swojej grupie ćwiczeniowej była jedyną kobietą, która przeszła cały trening od początku do końca[4]. Debiutowała w organizacji World Class Championship Wrestling w 1988 pod pseudonimem Sweet Georgia Brown (pl. Słodki Georgiański Brąz, choć Georgia może być również traktowane jako imię, a Brown jako nazwisko)[5]. Pod tym samym pseudonimem Moore występowała w japońskiej organizacji Frontier Martial-Arts Wrestling oraz w organizacjach wyłącznie kobiecych, takich jak Ladies Professional Wrestling Association i Women’s Pro Wrestling[6].

United States Wrestling Association (1991–1996)[edytuj | edytuj kod]

W 1991 roku Moore przeprowadziła się do Memphis w Tennessee, gdzie dołączyła do organizacji United States Wrestling Association i zaadaptowała pseudonim ringowy Miss Texas[7]. Była heelem i valetem tag teamu, do którego należeli Eric Embry i Tom Prichard. Razem byli drużyną Teksasu w konflikcie Teksas kontra Tennessee. Sama Miss Texas prowadziła w tym czasie własny spór z wrestlerką o imieniu Dirty White Girl Kim Anthony. Obie brały udział w walce, w której przegrana miała ogolić włosy. Wygrała Anthony. 2 marca 1992 roku Texas wygrała nowo utworzony tytuł USWA Women’s Champion[7]. Między marcem 1992, a sierpniem 1996 zdobyła ten tytuł 8 razy. W tym czasie poza nią mistrzyniami były także Luna Vachon i Debbie Combs[7]. W 1993 roku została pierwszą kobietą, która znalazła się na liście PWI 500[8].

World Championship Wrestling (1997–1998)[edytuj | edytuj kod]

W WCW Moore debiutowała jako manager i ochroniarz Kevina Sullivana[2][9]. Pomagała mu bezpośrednio w walce powalając przeciwników ruchem body slam[9] i doradzała swojemu klientowi w czasie jego rywalizacji z Chrisem Benoit. Sama rywalizowała z żoną Chrisa Benoit i byłą żoną Kevina Sullivana, The Woman. Konflikt zwieńczyła walka obu wrestlerów w czasie wydarzenia Bash at the Beach w 1997 roku. Przegrany miał zakończyć swoją karierę wrestlerską. Moore uderzyła Sullivana w głowę drewnianym krzesłem, co doprowadziło do jego przegranej. 9 sierpnia 1997 roku w czasie wydarzenia Road Wild została managerką drużyny Harlem Heat[10]. Później krótko rywalizowała z Disco Inferno, którego pokonała na Halloween Havoc 26 października 1996 roku[11].

World Wrestling Federation / Entertainment (1998–2004)[edytuj | edytuj kod]

Mistrzyni WWF Women’s i spór z Sable (1998)[edytuj | edytuj kod]

Moore dołączyła do World Wrestling Federation (WWF, później WWE) w 1998 roku. Debiutowała 1 czerwca w odcinku Raw pod pseudonimem Jacqueline. W kayfabe była dziewczyną wrestlera Marca Mero[12][13]. Rywalizowała z Sable, która w tej historii była w separacji z Mero[1]. Sable pokonała Jacqueline w konkursie bikini 26 lipca na gali WWF Fully Loaded[14]. Prezes WWF Vince McMahon, zdecydował się jednak zdyskwalifikować Sable za to, że nie nosiła tradycyjnego bikini, a Jacqueline została ogłoszona zwyciężczynią[15]. Jacqueline i Mero pokonali Sable i Edge’a 30 sierpnia roku na gali SummerSlam[16]. We wrześniu po reaktywowaniu WWF Women’s Championship[17] Jacqueline pokonała Sable w walce o ten tytuł. Była pierwszą Afroamerykanką, która go zdobyła[18]. Dwa miesiące później na gali Survivor Series Sable pokonała Moore w kolejnej walce o tytuł[19]. Po raz ostatni Jacqueline i Mero współpracowali ze sobą 6 grudnia w czasie wydarzenia WWF Capital Carnage. Przegrali wtedy wieńczącą rywalizację walkę z Sable i Christianem[13][20].

Pretty Mean Sisters (1998–1999)[edytuj | edytuj kod]

W 1998 roku stworzyła stajnię o nazwie Pretty Mean Sisters (PMS, pl. Dosyć Wredne Siostry). Z początku był to zaledwie tag team z Terri Runnels, która rozstała się ze swoim mężem Goldustem. Doświadczenie rozwodu miało zbliżyć do siebie obie członkinie[21]. Wrestlerki były w sojuszu z tag teamem D’Lo Browna i Marka Henry’ego. Towarzyszyły sojusznikom między innymi w walce przeciwko Valowi Venisowi i The Godfatherowi na gali Rock Bottom: In Your House 13 grudnia 1998 roku[22]. W styczniu 1999 Terri została przypadkowo uderzona przez Browna, w związku z czym oskarżyła wrestlera o doprowadzenie do poronienia. Brown zgodził się wynagrodzić wypadek Terri zostając sługą PMS. Jego służba trwała do czasu gdy ekspertyza lekarska wykazała, że Terri nigdy nie była w ciąży[1]. W maju 1999 wrestlerki przyjęły do swojej stajni wrestlera Shawna Stasiaka, któremu nadały nowe imię – Meat (pl. mięso)[23][24]. W tym samym miesiącu do stajni została przyjęta Ryan Shamrock, odrzucona kochanka Vala Venisa. Wszystkie trzy kobiety wykorzystywały Meata jako miłosnego niewolnika – zmuszały do stosunków seksualnych i noszenia stroju przypominającego ciasną bieliznę[24]. Kiedy Shamrock odeszła z WWF, Terri i Jacqueline nadal asystowały Meatowi w jego walkach[24]. Między kobietami doszło do sporu kiedy okazało się, że Terri za bardzo męczy zawodnika przed jego walkami. Stajnia się rozpadła w lipcu 1999[21].

Drugie panowanie jako mistrzyni WWF Women’s (2000)[edytuj | edytuj kod]

1 lutego 2000 roku w odcinku WWE SmackDown Jacqueline zdobyła tytuł WWF Women’s Championship po raz drugi po tym, jak pokonała mężczyznę Harveya Wipplemana (który zdobył pas, bo oszukał wszystkich i pokonał poprzednią mistrzynię, Miss Kitty, przebrany za kobietę)[25]. Obroniła tytuł w walce z Luną Vachon, ale straciła go w walce ze Stephanie McMahon, która wygrała dzięki interwencji D-Generation X[26].

Różne wątki fabularne (2000–2004)[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu i we wrześniu 2000 roku Jacqueline stoczyła wiele walk z Litą, która była ówczesną posiadaczką WWF Women’s Championship. Jedną z tych walk była walka bez dyskwalifikacji[27].

18 listopada 2001 roku wzięła udział w walce sześciu kobiet o zwakowany tytuł WWF Women’s Championship na Survivor Series. Zwyciężyła Trish Stratus[28]. Kilka tygodni później Jacqueline wyzwała Stratus na pojedynek w czasie wydarzenia Vengeance[29]. Stratus wygrała dzięki zaskakującemu przypięciu zza pleców[29].

W 2002 roku Moore została sędzią. Debiutowała w tej roli na Royal Rumble w czasie walki o WWF Women’s Championship między Jazz i Trish Stratus[30]. Jacqueline, Stratus i Victoria toczyły spór, który 15 grudnia 2002 zwieńczyła walka typu triple threat na Armageddon. Walkę wygrała Victoria przejmując tym samym tytuł od Stratus[31].

Między 2003, a 2004 rokiem Jacqueline występowała rzadko. Kiedy 6 maja 2004 w odcinku SmackDown!, mistrz WWE Cruiserweight, Chavo Guerrero, ogłosił otwarte wyzwanie, na ringu pojawiła się Jacqueline. Pokonała ona mistrza i przejęła jego tytuł. Spór o mistrzostwo został rozstrzygnięty na gali Judgment Day. Zgodnie z zasadami, w czasie walki z Jacqueline, Guerrero miał mieć jedną rękę przywiązaną do pleców. Jednak gdy sędzia nie patrzył, manager Guerrero, Chavo Classic, rozwiązał pretendenta do tytułu aby mógł oszukiwać gdy uwaga sędziego znowu została odwrócona przez Classica. Chavo wygrał walkę i odzyskał mistrzostwo[32]. WWE zwolniło Jacqueline Moore w czerwcu 2004, ponieważ nie miało pomysłu na dalsze wykorzystanie jej postaci[26][33].

Total Nonstop Action Wrestling (2004–2011, 2013)[edytuj | edytuj kod]

Moore z resztą stajni Beer Money, Inc. (James Storm i Robert Roode) w 2008 roku

Debiutowała w Total Nonstop Action Wrestling 7 listopada 2004 roku jako face pod pseudonimem ringowym Jacie Moore na wydarzeniu pay-per-view o nazwie Victory Road. Przegrała wówczas walkę z heelem Trinity[13][34]. Ponownie pojawiła się w TNA 5 grudnia na wydarzeniu Turning Point, gdzie sędziowała walkę tag teamów między Patem Kenneym i Johnnym B. Baddem, a Johnnym Swingerem i Glennem Gilberti[35]. 14 stycznia 2007 roku została heelem i na Final Resolution zawiązała sojusz z Jamesem Stormem, któremu zaimponowała atakując jego managerkę Gail Kim[36]. Storm i Jacquelin pokonali Kim i Peteya Williamsa na galach Against All Odds i Destination X[37][38]. Jasqueline została pokonana przez Kim na wydarzeniu Lockdown w pierwszej zorganizowanej przez TNA walce kobiet w stalowej klatce[39]. Później, w czasie jednej z walk bez dyskwalifikacji, Gail Kim wybiła Moore dwa przednie zęby kopnięciem w usta[2]. W 2008 roku Moore została managerem stajni Beer Money, Inc., do której należeli James Storm i Robert Roode[40]. W 2009 roku Jacquelin zaprzestała występów w ringu i została członkiem zakulisowego personelu TNA[41].

13 czerwca, 2011 roku Moore powróciła na ring jako nowa partnerka tagteamowa ODB. Obie ogłosiły, że zamierzają oczyścić kobiecą dywizję TNA[42][43]. W pierwszym tygodniu od zawiązania sojuszu pokonały Velvet Sky i Ms. Tessmacher[44]. 28 czerwca Sky pokonała Jackie i ODB w walce 2 na 1, w której przegrane osoby musiały porzucić karierę. Obie wrestlerki zostały zmuszone do odejścia z firmy[45], ale zostały ponownie zatrudnione 21 lipca i w jednym z odcinków Impact Wrestling zaatakowały Velvet Sky tuż przed jej walką z Mickie James o tytuł TNA Women’s Knockout Championship. Wkrótce same zostały zaatakowane przez wracającą po dłuższej przerwie Traci Brooks[46]. 18 sierpnia Moore i ODB ogłosiły, że zmieniają charakter swojej działalności na bardziej face'owy[47]. Po wielu tygodniach występów podpisały kontrakt z nową szefową kobiecej dywizji Karen Jarrett na udział w kolejnej edycji Impact Wrestling[48], jednak Jacqueline Moore nie wystąpiła ani razu, a 28 listopada ogłoszono, że jej kontrakt jest nieważny[49].

Wróciła do TNA 17 marca 2013 roku i wzięła udział w One Night Only, gdzie pokonała Taryn Terrell. Dwa dni później zmierzyła się z ODB na Hardcore Justice 2 w walce bez dyskwalifikacji i przegrała[50].

WWE Hall of Fame (2016)[edytuj | edytuj kod]

Moore w czasie swojej przemowy na ceremonii dołączenia do WWE Hall of Fame

14 marca 2016 roku ogłoszono, że Jacqueline Moore dołączy do WWE Hall of Fame[51]. Została wprowadzona przez The Dudley Boyz i jest pierwszą Afroamerykanką, która została przyłączona[52]. Osobiście wystąpiła na WrestleManii 32 i wzięła udział w ceremonii 2 kwietnia[53].

Inne media[edytuj | edytuj kod]

W 2001 roku Moore, Tazz, Al Snow i Tori zostali trenerami w reality show MTV Tough Enough[26]. Był to pierwszy raz kiedy Moore trenowała innych wrestlerów[26]. Pomogła w ten sposób w rozwoju kariery wielu przyszłych zawodników WWE, między innymi Nidii i Mavena[54].

W 2002 roku wzięła udział w specjalnej edycji reality show Nieustraszeni, w której brali udział tylko zawodnicy WWF. Zajęła drugie miejsce, zaraz po Macie Hardym[55].

Gry komputerowe[edytuj | edytuj kod]

Jej postać pojawiła się w ośmiu grach z serii WWE. Są to kolejno: WWF Attitude, WWF WrestleMania 2000, WWF SmackDown! 2: Know Your Role, WWF No Mercy, WWE WrestleMania X8, WWE Raw 2[56], DLC do gry WWE 2K17 o nazwie Hall of Fame Showcase[57] i WWE 2K18[58].

Styl wrestlerski[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa i osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Jackie Moore's profile, Online World of Wrestling [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-09].
  2. ↑ a b c d e Alex Marvez, Mighty mite Moore takes on all comers, Rocky Mountain News, 11 maja 2007 [dostęp 2009-05-24] [zarchiwizowane z adresu 2007-08-25].
  3. ↑ Texas Births, Family Tree Legends [dostęp 2009-05-28].
  4. ↑ Tom Conway, Jacqueline, former Miss Texas, ready to take on the competition at Cove, South Bend Tribune Correspondent, 24 czerwca 2005. Copy available at [1]
  5. ↑ Steve Gerweck, Jacqueline Profile, Gerweck.net [dostęp 2008-12-20] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-11].
  6. ↑ Women Wrestling Video and DVD [online] [dostęp 2010-10-16].
  7. ↑ a b c d Royal and Gary Will Duncan, Wrestling Title Histories, wyd. 4th, Archeus Communications, 2006, ISBN 0-9698161-5-4. Information also available at Solie's Title Histories.
  8. ↑ Paul White, 101 Things You May Not Have Known About World Wrestling, Andrews UK Limited, 21 listopada 2012, ISBN 978-1-908752-85-7 [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  9. ↑ a b Rex Ivanovic, Talent above and beyond: Jackie Moore [online], Cageside Seats, 17 kwietnia 2013 [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  10. ↑ a b John Powell, Hogan goes wild on Luger, SLAM! Wrestling, 9 sierpnia 1997 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-15].
  11. ↑ John Powell, Hogan pays the Piper, SLAM! Wrestling, 27 października 1997 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14].
  12. ↑ Marc Mero introduces Jacqueline to WWE: Raw, June 1, 1998, WWE.com [dostęp 2016-03-15].
  13. ↑ a b c Philip Kreikenbohm, Jacqueline [online], Cagematch [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  14. ↑ John Powell, Austin and Taker win tag team gold, SLAM! Wrestling, 27 lipca 1998 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  15. ↑ Rena Mero, AskMen [dostęp 2009-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-02].
  16. ↑ John Powell, Ladder match dominates SummerSlam, SLAM! Wrestling, 31 sierpnia 1998 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  17. ↑ a b History of the Women’s Championship, World Wrestling Entertainment [dostęp 2009-05-22].
  18. ↑ a b Women’s Championship History: Jacqueline's reign (1), World Wrestling Entertainment [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2006-11-17].
  19. ↑ a b c John Powell, The Rock wins Survivor Series tourney, SLAM! Wrestling, 16 listopada 1998 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-17].
  20. ↑ Bob Colling, Colling It In The Ring Reviews: WWF Capital Carnage 12/6/1998 [online], 411MANIA, 18 marca 2013 [dostęp 2017-03-06] (ang.).
  21. ↑ a b PMS's profile, Online World of Wrestling [dostęp 2009-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-05-29].
  22. ↑ a b c John Powell, Foley screwed again, SLAM! Wrestling, 14 grudnia 1998 [dostęp 2009-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-19].
  23. ↑ WWE 13: 10 Disappointing Attitude Era Moments We Don't Want To Revisit [online], WhatCulture.com, 15 października 2012 [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  24. ↑ a b c d R.D. and Randy Baer Reynolds, WrestleCrap: The Very Worst of Pro Wrestling, ECW Press, 2003, ISBN 1-55022-584-7.
  25. ↑ Harvey Wippleman makes WWE history: Jan. 31, 2000, WWE.com [dostęp 2016-03-15].
  26. ↑ a b c d Chris Paulson, Interview with Jacqueline Moore, WrestlingDotCom, 3 października 2004 [dostęp 2008-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-10-24].
  27. ↑ Pat McNeill, The Tables All Were Broken: McNeill's Take on the End of Professional Wrestling, iUniverse, 2002, ISBN 0-595-22404-0.
  28. ↑ John Powell, WWF pulls out Survivor Series win, SLAM! Wrestling, 19 listopada 2001 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-19].
  29. ↑ a b John F. Molinaro, Jericho new WWF World Champion, SLAM! Wrestling, 10 grudnia 2001 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-19].
  30. ↑ Michael McAvennie, WWE The Yearbook: 2003 Edition, Pocket Books, 2003.
  31. ↑ Armageddon 2002 Results, World Wrestling Entertainment [dostęp 2009-05-28] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-19].
  32. ↑ Cruiserweight Championship History: Chavo Guerrero's reign, World Wrestling Entertainment [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2011-09-02].
  33. ↑ Ian Hamilton, Wrestling's Sinking Ship, Lulu.com, 2006, ISBN 1-4116-1210-8.
  34. ↑ Jason Clevett, Victory Road bombs, SLAM! Wrestling, 8 listopada 2004 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-16].
  35. ↑ Bob Kapur, TNA Turning Point a success, SLAM! Wrestling, 6 grudnia 2004 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-19].
  36. ↑ Chris Sokol, Cage, Angle on top after Final Resolution, SLAM! Wrestling, 15 stycznia 2007 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-30].
  37. ↑ Chris Sokol, Christian retains belt Against All Odds, SLAM! Wrestling, 12 lutego 2007 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-24].
  38. ↑ Chris Sokol, Samoa Joe denied at Destination X, SLAM! Wrestling, 12 marca 2007 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  39. ↑ Chris Sokol, Lockdown pulled down by gimmick matches, SLAM! Wrestling, 16 kwietnia 2007 [dostęp 2008-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-29].
  40. ↑ Beer Money Inc. [online], Online World of Wrestling [dostęp 2017-03-05] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-06] (ang.).
  41. ↑ Mike Aldren: Daily wrestling news and gossip. The Sun, 2009-07-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-03)]. Cytat: Raven, Shane Douglas, Team No Limit and Jackie Moore were all removed from the TNA roster page on Monday. Moore will be sticking around behind the scenes but it's believed the others are done. (ang.).
  42. ↑ Mike Tedesco, Spoilers: Impact Wrestling for June 16 [online], WrestleView, 14 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-14] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-22].
  43. ↑ Wade Keller, Keller's TNA Impact report 6/16: Ongoing coverage of Slammiversary fallout on Spike TV [online], Pro Wrestling Torch, 16 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-16].
  44. ↑ Josh Boutwell, Impact Wrestling Results – 6/23/11 [online], WrestleView, 24 czerwca 2011 [dostęp 2011-06-24] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-02].
  45. ↑ Matt Baxendell, Bax's TNA Impact Wrestling report 7/7: Complete Coverage of 300th Episode, Will Mr. Anderson Join Immortal? [online], Pro Wrestling Torch, 7 lipca 2011 [dostęp 2011-07-08].
  46. ↑ Wade Keller, Keller's TNA Impact Wrestling report 7/21: Ongoing „virtual time” report on Sting title win fallout [online], Pro Wrestling Torch, 21 lipca 2011 [dostęp 2011-07-21].
  47. ↑ Josh Boutwell, Impact Wrestling Results – 8/18/11 [online], WrestleView, 19 sierpnia 2011 [dostęp 2011-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27].
  48. ↑ Josh Boutwell, Impact Wrestling Results – 9/1/11 [online], WrestleView, 2 września 2011 [dostęp 2011-09-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-03].
  49. ↑ Mike Tedesco, Jackie Moore's TNA contract has expired [online], WrestleView, 28 listopada 2011 [dostęp 2011-11-28].
  50. ↑ Jacqueline Moore: Profile & Match Listing – Internet Wrestling Database (IWD) [online], profightdb.com [dostęp 2017-03-05] (ang.).
  51. ↑ Melok Bobby, Jacqueline to be inducted into WWE Hall of Fame’s Class of 2016, WWE.com, 14 marca 2016 [dostęp 2016-03-15].
  52. ↑ a b Dave Scherer, THE LATEST MEMBER OF THE WWE HALL OF FAME, UNDERTAKER TO FACE OFF WITH VINCE MCMAHON TONIGHT, REGAL TRIES TO HELP YOUNG WRESTLERS AND MORE, Pro Wrestling Insider, 14 marca 2016 [dostęp 2016-03-14] (ang.).
  53. ↑ Trionfo Richard, COMPLETE WWE WRESTLEMANIA 32 REPORT: THE WOMEN'S TITLE DEBUTS, WHO IS IN CHARGE OF RAW?, ANDRE THE GIANT BATTLE ROYAL, IC TITLE LADDER MATCH, AND MORE IN THE 6 HOURS AND 50 MINUTES OF COVERAGE [online], PWInsider, 3 kwietnia 2016 [dostęp 2016-08-27].
  54. ↑ WWE Tough Enough. Allen Sarven, Amy Janas, Lisa Moretti, Peter Senerchia 2001-06-21. [dostęp 2017-03-05].
  55. ↑ Brad Dykens, WWF Superstars on NBCs Fear Factor, Online World Of Wrestling, 25 lutego 2002 [dostęp 2008-03-20].
  56. ↑ Philip Kreikenbohm, Jacqueline [online], Cagematch.net [dostęp 2017-10-19] (ang.).
  57. ↑ Artus Matthew, 2K reveals WWE 2K17 DLC, Season Pass and Digital Deluxe Edition details, WWE.com, 22 września 2016 [dostęp 2016-09-30].
  58. ↑ WWE 2K18 Roster [online], TheSmackDownHotel [dostęp 2017-10-19] (ang.).
  59. ↑ Lethalwow Profile [online], Lethalwow.com [dostęp 2009-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-17].
  60. ↑ Chris Sokol, Impact: A phenomenal reunion, SLAM! Wrestling, 20 czerwca 2008 [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-15].
  61. ↑ Chris Sokol, Impact: Sting suffers as Abyss mothered, SLAM! Sports, 22 marca 2007 [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-14].
  62. ↑ The PWI Female 50 Rankings: Who Is The Top Women’s Wrestler In The World?, PWPix.net, 18 września 2008 [dostęp 2008-09-19].
  63. ↑ UWF Women’s Title History, Pro Wrestling History [dostęp 2009-05-28].
  64. ↑ Jacqueline's first Cruiserweight Championship reign, World Wrestling Entertainment [dostęp 2009-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-01-27].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Szablony nawigacyjne związane z artykułem
Posiadaczki WWE Women’s Championship (1956–2010)
1956–1959
1984–1989
1990–1999
2000–2009
2010
Posiadacze WWE Cruiserweight Championship (1991–2007)
WCW
WWF/E
WWE Hall of Fame
Lata 1990–1999
1993
1994
1995
1996
Lata 2000–2009
2004
2005
2006
2007
2008
2009
Lata 2010–2019
2010
2011
2012
2013
2014
2015
2016
2017
2018
2019
Lata 2020–2029
2020
2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacqueline_Moore&oldid=72000842”