Umbriel (księżyc)
 Zdjęcie Umbriela wykonane przez sondę Voyager 2 | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
24 października 1851[1] |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
266 000 km[2] |
| Mimośród |
0,0039[2] |
| Okres obiegu |
4,144 d[2] |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,128°[2] |
| Długość węzła wstępującego |
33,485°[2] |
| Argument perycentrum |
84,709°[2] |
| Anomalia średnia |
12,469°[2] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
1169 km |
| Powierzchnia |
4,30 ×106 km² |
| Objętość |
8,37 ×108 km³ |
| Masa |
(1,17 ± 0,13) ×1021 kg |
| Średnia gęstość |
1,40 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,23 m/s² |
| Prędkość ucieczki |
0,52 km/s |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
synchroniczny |
| Albedo |
0,21 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
14,0m |
| Temperatura powierzchni |
61 K |
Umbriel (Uran II ) – trzeci co do wielkości naturalny satelita Urana. Odkryty przez Williama Lassella 24 października 1851 roku, równocześnie z Arielem.
Nazwa księżyca pochodzi od złego ducha z poematu Pukiel porwany (The Rape of the Lock) Alexandra Pope’a[1].
Wszystkie duże księżyce Urana są księżycami lodowymi, zbudowanymi z około 40–50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami; są to nieco większe ułamki masowe skał niż w przypadku dużych księżyców Saturna, takich jak Rea. Powierzchnię pokrywają liczne kratery uderzeniowe, spośród których wiele jest znacznie większych niż na Arielu i Tytanii. To sugeruje, że powierzchnia tego księżyca jest starsza i od dłuższego czasu nie wykazuje on aktywności geologicznej. Umbriel jest bardzo ciemny – odbija tylko około połowy światła odbijanego przez Ariela.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Ukształtowanie powierzchni Umbriela
- Chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
