Lara Gut-Behrami

Lara Gut-Behrami

Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1991 Sorengo
Klub	Sporting Gottardo
Wzrost	160 cm
Debiut w PŚ	28.12 2007, Lienz (DNF – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	2.02 2008, Sankt Moritz (3. miejsce – zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2022 Supergigant brąz Soczi 2014 Zjazd brąz Pekin 2022 Gigant Mistrzostwa świata złoto Cortina d’Ampezzo 2021 Gigant złoto Cortina d’Ampezzo 2021 Supergigant srebro Val d’Isère 2009 Superkombinacja srebro Val d’Isère 2009 Zjazd srebro Schladming 2013 Supergigant brąz Vail/Beaver Creek 2015 Zjazd brąz Sankt Moritz 2017 Supergigant brąz Cortina d’Ampezzo 2021 Zjazd Mistrzostwa świata juniorów srebro Altenmarkt 2007 Zjazd srebro Formigal 2008 Zjazd Puchar Świata Kryształowa Kula 2015/2016 Kryształowa Kula 2023/2024 2. miejsce 2020/2021 2. miejsce 2022/2023 3. miejsce 2013/2014 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 2013/2014 Mała Kryształowa Kula 2015/2016 Mała Kryształowa Kula 2020/2021 Mała Kryształowa Kula 2022/2023 Mała Kryształowa Kula 2023/2024 2. miejsce 2017/2018 3. miejsce 2016/2017 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 2023/2024 2. miejsce 2022/2023 3. miejsce 2015/2016 Puchar Świata (Superkombinacja) 2. miejsce 2015/2016 Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 2023/2024 3. miejsce 2016/2017 3. miejsce 2020/2021 Puchar Świata (PAR) 3. miejsce 2020/2021
Strona internetowa

Lara Gut-Behrami (ur. 27 kwietnia 1991 w Sorengo) – szwajcarska narciarka alpejska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, trzykrotna medalistka olimpijska, dwukrotna wicemistrzyni świata juniorek oraz dwukrotna zdobywczyni Pucharu Świata.

Od sezonu 2018/2019 występuje pod dwuczłonowym nazwiskiem Gut-Behrami. Jej mężem jest szwajcarski piłkarz, kapitan reprezentacji Szwajcarii Valon Behrami.

Kariera

Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 22 sierpnia 2006 roku w Las Leñas, gdzie w zawodach FIS Race zajęła drugie miejsce w slalomie. W 2007 roku startowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając srebro w zjeździe, w którym wyprzedziła ją tylko Tina Weirather z Liechtensteinu. Srebrny medal przywiozła również z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal. Drugie miejsce zajęła ponownie w zjeździe, ulegając Ilce Štuhec ze Słowenii. Startowała także w supergigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Ga-Pa w 2009 roku, jednak została zdyskwalifikowana.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie ukończyła slalomu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 2 lutego 2008 roku w Sankt Moritz, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty stanęła od razu na podium, plasując się za Słowenką Tiną Maze i Austriaczką Marią Holaus. Dziesięć miesięcy później, 20 grudnia 2008 roku w tej samej miejscowości odniosła pierwsze zwycięstwo. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła trzecie w klasyfikacji generalnej, wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Anna Fenninger oraz Niemka Maria Höfl-Riesch. Ponadto Gut zwyciężyła w klasyfikacji supergiganta, wyprzedzając Fenninger i Weirather.

W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając srebrne medale w zjeździe i superkombinacji. W pierwszym przypadku wyprzedziła ją jedynie Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych, a w drugim lepsza była Kathrin Zettel z Austrii. Z powodów zdrowotnych nie udało się jej wystartować podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, a z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen wróciła bez medalu. Dwukrotnie otarła się o podium, zajmując czwarte miejsca w zjeździe i supergigancie. Swój trzeci srebrny medal w trzeciej konkurencji zdobyła na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, zajmując drugie miejsce za Tiną Maze w supergigancie. Brała też udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku. W superkombinacji po zjeździe zajmowała drugie miejsce, ustępując jedynie Amerykance Julii Mancuso o 0,47 s. Slalomu nie ukończyła, podobnie jak osiem innych zawodniczek i nie została sklasyfikowana.

Drugi występ olimpijski, w zjeździe, zakończył się zdobyciem przez Gut brązowego medalu. Przegrała tam z dwoma zdobywczyniami złotego medalu: Tiną Maze oraz Dominique Gisin o 0,10 s. Był to pierwszy przypadek w historii, gdy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim zdobyły dwie zawodniczki. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wróciła z brązowym medalem wywalczonym w zjeździe. Rozgrywany trzy dni wcześniej supergigant ukończyła na siódmej pozycji. Mistrzostwa świata w Sankt Moritz dwa lata później rozpoczęła od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. Szybsze były tylko Nicole Schmidhofer z Austrii i Tina Weirather. Następnie wystąpiła w superkombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecią pozycję. W trakcie rozgrzewki przed slalomem do superkombinacji Szwajcarka doznała kontuzji, zrywając więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie. Kontuzja ta nie tylko wykluczyła ją z dalszego udziału w mistrzostwach, ale przekreśliła szanse na zdobycie Kryształowej Kuli w sezonie 2016/2017 (Gut w momencie kontuzji zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 180 punktów za Mikaelą Shiffrin z USA).

Do rywalizacji powróciła w pierwszych zawodach sezonu 2017/2018, w Sölden, gdzie nie ukończyła giganta. Jednak już w piątych zawodach cyklu, 3 grudnia 2017 roku w Lake Louise stanęła na podium, kończąc supergigant na drugiej pozycji. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium: 13 stycznia 2018 roku w Bad Kleinkirchheim ponownie była druga w supergigancie, a osiem dni później w Cortinie d'Ampezzo w tej samej konkurencji była najlepsza. Ostatecznie sezon zakończyła na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Tiną Weirather o 0,01 sekundy. Z mistrzostw świata w Åre w 2019 roku wróciła bez medalu. Dwukrotnie znalazła się w czołowej dziesiątce: w zjeździe była ósma, a w supergigancie dziewiąta. W Pucharze Świata w sezonie 2018/2019 dwa razy stawała na podium, ostatecznie zajmując 21. miejsce w klasyfikacji generalnej, co było jej najsłabszym wynikiem od sezonu 2007/08.

W kolejnym sezonie na podium stawała trzykrotnie, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej dało jej to siódme miejsce, jednocześnie była czwarta w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. W lutym 2021 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Cortinie d'Ampezzo, zdobywając trzy medale. Najpierw zwyciężyła w supergigancie, wyprzedzając swą rodaczkę Corinne Suter i Mikaelę Shiffrin. Dwa dni później była trzecia w zjeździe, plasując się za Suter i Niemką Kirą Weidle. Ponadto zwyciężyła w gigancie, tym razem pokonując Shiffrin i Austriaczkę Katharinę Liensberger. W sezonie 2020/2021 dziesięć razy stawała na podium, z czego sześciokrotnie zwyciężała. W klasyfikacji generalnej była druga, klasyfikację supergiganta wygrała, a w klasyfikacjach zjazdu i PAR była trzecia.

Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie w 2022 roku dwukrotnie stawała na podium. W supergigancie zwyciężyła, co był pierwszym w historii złotym medalem dla Szwajcarii w tej konkurencji. Pozostałe miejsca na podium zajęły Austriaczka Mirjam Puchner i Michelle Gisin ze Szwajcarii. Zdobyła tam też brązowy medal w gigancie, plasując się za Sarą Hector ze Szwecji i Włoszką Federicą Brignone. W zawodach pucharowych sezonu 2021/2022 na podium stała pięć razy, dwukrotnie zwyciężając. W klasyfikacji generalnej była jedenasta, a w klasyfikacji supergiganta szósta. Sezon 2022/2023 ukończyła na drugiej pozycji, ulegając tylko Shiffrin. Na podium stawała dziewięciokrotnie, odnosząc trzy zwycięstwa. W klasyfikacji supergiganta była najlepsza, w klasyfikacji giganta była druga, a w klasyfikacji zjazdu zajęła szóste miejsce. Z rozgrywanych w lutym 2023 roku mistrzostw świata w Courchevel/Méribel wróciła bez medalu; najbliżej podium była w gigancie, który ukończyła na czwartej pozycji. Walkę o trzecie miejsce przegrała z Norweżką Ragnhild Mowinckel o 0,09 sekundy.

W sezonie 2023/2024 szesnaście razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata, przy czym ośmiokrotnie zwyciężała. Ostatecznie zwyciężyła w klasyfikacji generalnej, klasyfikacji giganta oraz supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu była druga. Została tym samym pierwszą Szwajcarką od 19 lat, która co najmniej dwukrotnie zdobyła Kryształową Kulę (w sezonach 1993/1994 i 1994/1995 zwyciężała Vreni Schneider).

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF2	10 lutego	2014	Krasnaja Polana	Superkombinacja	2:34,62	–	Maria Höfl-Riesch
3.	12 lutego	2014	Krasnaja Polana	Zjazd	1:41,57	+0,10	Tina Maze Dominique Gisin
4.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Supergigant	1:25,52	+0,73	Anna Fenninger
9.	18 lutego	2014	Krasnaja Polana	Gigant	2:36,87	+1,77	Tina Maze
DNF1	15 lutego	2018	Pjongczang	Gigant	2:20,02	-	Mikaela Shiffrin
4.	17 lutego	2018	Pjongczang	Supergigant	1:21,11	+0,12	Ester Ledecká
DNF	21 lutego	2018	Pjongczang	Zjazd	1:39,22	-	Sofia Goggia
3.	7 lutego	2022	Pekin	Gigant	1:55,69	+0,72	Sara Hector
1.	11 lutego	2022	Pekin	Supergigant	1:13,51	-	-
16.	15 lutego	2022	Pekin	Zjazd	1:31,87	+2,16	Corinne Suter

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
7.	3 lutego	2009	Val d’Isère	Supergigant	1:20,73	+1,61	Lindsey Vonn
2.	6 lutego	2009	Val d’Isère	Superkombinacja	2:20,13	+0,56	Kathrin Zettel
2.	9 lutego	2009	Val d’Isère	Zjazd	1:30,31	+0,52	Lindsey Vonn
DNF1	12 lutego	2009	Val d’Isère	Gigant	2:03,49	–	Kathrin Hölzl
4.	8 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:23,82	+0,44	Elisabeth Görgl
DNF2	11 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Superkombinacja	2:43,23	–	Anna Fenninger
4.	13 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Zjazd	1:47,24	+0,94	Elisabeth Görgl
20.	17 lutego	2011	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	2:20,54	+2,29	Tina Maze
2.	5 lutego	2013	Schladming	Supergigant	1:35,39	+0,38	Tina Maze
DNF 2	8 lutego	2013	Schladming	Superkombinacja	2:39,92	–	Maria Höfl-Riesch
16.	10 lutego	2013	Schladming	Zjazd	1:50,00	+1,96	Marion Rolland
7.	14 lutego	2013	Schladming	Gigant	2:08,06	+2,38	Tessa Worley
7.	3 lutego	2015	Vail / Beaver Creek	Supergigant	1:10,29	+1,28	Anna Fenninger
3.	6 lutego	2015	Vail / Beaver Creek	Zjazd	1:45,89	+0,34	Tina Maze
3.	3 lutego	2017	Sankt Moritz	Supergigant	1:32,34	+0,36	Nicole Schmidhofer
DNS2	10 lutego	2017	Sankt Moritz	Superkombinacja	1:58,88	-	Wendy Holdener
9.	5 lutego	2019	Åre	Supergigant	1:04,89	+0,48	Mikaela Shiffrin
DNS2	8 lutego	2019	Åre	Superkombinacja	2:02,13	-	Wendy Holdener
8.	10 lutego	2019	Åre	Zjazd	1:01,74	+0,78	Ilka Štuhec
21.	14 lutego	2019	Åre	Gigant	2:01,97	+3,07	Petra Vlhová
1.	11 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Supergigant	1:25,51	-	-
3.	13 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Zjazd	1:34,27	+0,37	Corinne Suter
DNQ	16 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Gigant równoległy	-	-	Marta Bassino Katharina Liensberger
1.	18 lutego	2021	Cortina d’Ampezzo	Gigant	2:30,66	-	-
DNS2	6 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Kombinacja	1:57,47	-	Federica Brignone
6.	8 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Supergigant	1:28,06	+0,37	Marta Bassino
9.	11 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Zjazd	1:28,03	+0,71	Jasmine Flury
4.	17 lutego	2023	Courchevel/Méribel	Gigant	2:07,13	+0,31	Mikaela Shiffrin

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
2.	7 marca	2007	Altenmarkt	Zjazd	1:39,69	+0,07	Tina Weirather
44.	8 marca	2007	Altenmarkt	Gigant	2:14,90	+9,49	Nicole Schmidhofer
DNF1	9 marca	2007	Altenmarkt	Supergigant	1:19,34	–	Nicole Schmidhofer
4.	23 lutego	2008	Formigal	Supergigant	1:40,19	+1,58	Viktoria Rebensburg
2.	26 lutego	2008	Formigal	Zjazd	1:50,13	+0,60	Ilka Štuhec
DNF1	28 lutego	2008	Formigal	Slalom	1:33,85	–	Bernadette Schild
8.	29 lutego	2008	Formigal	Gigant	1:42,50	+0,86	Anna Fenninger
DSQ1	4 marca	2009	Garmisch-Partenkirchen	Supergigant	1:19,80	–	Viktoria Rebensburg

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2007/2008: 54.
• sezon 2008/2009: 11.
• sezon 2010/2011: 10.
• sezon 2011/2012: 14.
• sezon 2012/2013: 9.
• sezon 2013/2014: 3.
• sezon 2014/2015: 9.
• sezon 2015/2016: 1.
• sezon 2016/2017: 4.
• sezon 2017/2018: 12.
• sezon 2018/2019: 21.
• sezon 2019/2020: 7.
• sezon 2020/2021: 2.
• sezon 2021/2022: 11.
• sezon 2022/2023: 2.
• sezon 2023/2024: 1.

Statystyka miejsc na podium

Sezon	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	1	–	2	3
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	1	1	2	4
2011/2012	–	–	–	–
2012/2013	1	–	1	4
2013/2014	7	1	1	9
2014/2015	2	–	1	2
2015/2016	6	4	2	12
2016/2017	5	2	2	9
2017/2018	1	2	–	3
2018/2019	–	1	1	2
2019/2020	2	–	1	3
2020/2021	6	3	1	10
2021/2022	2	2	1	5
2022/2023	3	2	4	9
2023/2024	8	4	4	16
Suma	45	22	23	90

Zwycięstwa w zawodach

1. Sankt Moritz – 20 grudnia 2008 (supergigant)
2. Zauchensee – 9 stycznia 2011 (supergigant)
3. Val d’Isère – 14 grudnia 2012 (zjazd)
4. Sölden – 26 października 2013 (gigant)
5. Beaver Creek – 29 listopada 2013 (zjazd)
6. Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant)
7. Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant)
8. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2014 (supergigant)
9. Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd)
10. Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant)
11. Lake Louise – 7 grudnia 2014 (supergigant)
12. Sankt Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd)
13. Aspen – 27 listopada 2015 (gigant)
14. Val d’Isère – 18 grudnia 2015 (superkombinacja)
15. Val d’Isère – 19 grudnia 2015 (zjazd)
16. Lienz – 28 grudnia 2015 (gigant)
17. Garmisch-Partenkirchen – 7 lutego 2016 (supergigant)
18. La Thuile – 19 lutego 2016 (zjazd)
19. Sölden – 22 października 2016 (gigant)
20. Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant)
21. Val d’Isère – 18 grudnia 2016 (supergigant)
22. Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant)
23. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd)
24. Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2018 (supergigant)
25. Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd)
26. Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd)
27. Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant)
28. Crans-Montana – 24 stycznia 2021 (supergigant)
29. Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant)
30. Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant)
31. Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd)
32. Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd)
33. Sankt Moritz – 11 grudnia 2021 (supergigant)
34. Zauchensee – 15 stycznia 2022 (zjazd)
35. Killington – 26 listopada 2022 (gigant)
36. Sankt Anton – 15 stycznia 2023 (supergigant)
37. Soldeu – 16 marca 2023 (supergigant)
38. Sölden – 28 października 2023 (gigant)
39. Killington – 25 listopada 2023 (gigant)
40. Zauchensee – 14 stycznia 2024 (supergigant)
41. Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2024 (supergigant)
42. Kronplatz – 30 stycznia 2024 (gigant)
43. Soldeu – 10 lutego 2024 (gigant)
44. Crans-Montana – 16 lutego 2024 (zjazd)
45. Kvitfjell – 2 marca 2024 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium

Lara Gut podczas pierwszego wjazdu (gigant) w Courchevel 20 grudnia 2015 roku, gdzie zajęła 2. miejsce

1. Sankt Moritz – 2 lutego 2008 (zjazd) – 3. miejsce
2. Semmering – 28 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
3. Val d’Isère – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
4. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
5. Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
6. Lenzerheide – 17 marca 2013 (gigant) – 3. miejsce
7. Val d’Isère – 22 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
8. Are – 6 marca 2014 (gigant) – 3. miejsce
9. Courchevel – 20 grudnia 2015 (gigant) – 2. miejsce
10. Zauchensee – 10 stycznia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
11. Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
12. La Thuile – 21 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
13. Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
14. Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
15. Sankt Moritz – 20 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
16. Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
17. Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 3. miejsce
18. Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 3. miejsce
19. Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
20. Lake Louise – 3 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
21. Bad Kleinkirchheim – 13 stycznia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
22. Sankt Moritz – 8 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
23. Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
24. Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant) – 3. miejsce
25. Lech – 26 listopada 2020 (slalom równoległy) – 3. miejsce
26. Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) – 2. miejsce
27. Kronplatz – 26 stycznia 2021 (gigant) – 2. miejsce
28. Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) – 2. miejsce
29. Sölden – 23 października 2021 (gigant) – 2. miejsce
30. Lake Louise – 5 grudnia 2021 (supergigant) – 2. miejsce
31. Lenzerheide – 5 marca 2022 (supergigant) – 3. miejsce
32. Semmering – 28 grudnia 2022 (gigant) – 2. miejsce
33. Kranjska Gora – 8 stycznia 2023 (gigant) – 3. miejsce
34. Sankt Anton – 14 stycznia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
35. Kronplatz – 24 stycznia 2023 (gigant) – 2. miejsce
36. Kvitfjell – 3 marca 2023 (supergigant) – 3. miejsce
37. Soldeu – 15 marca 2023 (zjazd) – 3. miejsce
38. Mont-Tremblant – 3 grudnia 2023 (gigant) – 2. miejsce
39. Sankt Moritz – 8 grudnia 2023 (supergigant) – 3. miejsce
40. Kranjska Gora – 6 stycznia 2024 (gigant) – 2. miejsce
41. Zauchensee – 12 stycznia 2024 (supergigant) – 3. miejsce
42. Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2024 (zjazd) – 2. miejsce
43. Crans-Montana – 17 lutego 2024 (zjazd) – 3. miejsce
44. Kvitfjell – 3 marca 2024 (supergigant) – 2. miejsce
45. Are - 9 marca 2024 (gigant) - 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. (ang.)