Leone Brancaleone
| Kardynał prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Miejsce urodzenia |
Sabina |
| Data i miejsce śmierci |
25 sierpnia 1224 |
| Wyznanie |
Katolickie |
| Kościół |
Rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
przed 1200 |
| Diakonat |
najpóźniej 3 czerwca 1200 |
| Prezbiterat |
9 marca 1202 |
| Kreacja kardynalska |
3 czerwca 1200 |
| Kościół tytularny |
S. Lucia in Septisolio (3 czerwca 1200) |
Leone Brancaleone (zm. 25 sierpnia 1224) – włoski duchowny katolicki. Był członkiem kongregacji kanoników regularnych San Frediano di Lucca. W czerwcu 1200 papież Innocenty III mianował go kardynałem diakonem S. Lucia in Septisolio, a w marcu 1202 promował go do rangi kardynała prezbitera Santa Croce in Gerusalemme. Sygnował bulle papieskie wydane między 4 lipca 1200 a 23 maja 1224. W 1204 był legatem papieskim w Bułgarii, gdzie wynegocjował z carem Kałojanem unię tego kraju z Rzymem i koronował go na króla według ceremoniału łacińskiego. W 1207 i 1209 służył jako legat w Niemczech, gdzie razem z kardynałem Ugolino z Ostii próbował mediować między dwoma pretendentami do tronu Ottonem z Saksonii i Filipem Szwabskim. Legat w Lombardii (wspólnie z kardynałem Raniero Capocci) latem 1216 roku. Był przyjacielem Franciszka z Asyżu oraz protektorem wspólnoty waldensów, którzy pod wodzą Duranda z Huesca w 1208 pojednali się z Kościołem Katolickim.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984, s. 137-139
- The Cardinals of the Holy Roman Church