Przejdź do zawartości

Girolamo Simoncelli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Girolamo Simoncelli
Kardynał biskup
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1522 (?)
Orvieto

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1605
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół św. Piotra in Montorio

Biskup diecezji Orvieto
Okres sprawowania

25 czerwca 1554–17 kwietnia 1562
1570–22 lutego 1605

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

sierpień 1573

Nominacja biskupia

25 czerwca 1554

Sakra biskupia

8 listopada 1573

Kreacja kardynalska

22 grudnia 1553
Juliusz III

Kościół tytularny

SS. Cosma e Damiano (5 grudnia 1554)
S. Prisca (15 stycznia 1588)
S. Maria in Trastevere (30 marca 1598)
biskup Albano (21 lutego 1600)
biskup Frascati (24 kwietnia 1600)
biskup Porto e S. Rufina (16 czerwca 1603)

Girolamo Simoncelli (ur. prawdopodobnie w 1522 w Orvieto – zm. 22 lutego 1605 w Rzymie) – włoski kardynał.

Pochodził z Orvieto[1]. Był synem Antonio Simoncelliego i Cristofory Ciocchi del Monte, bratanicy kardynała Giovanniego Marii Ciocchi del Monte, który w 1550 roku został papieżem Juliuszem III (1550–1555)[1]. Jego dokładna data urodzenia nie jest znana; najprawdopodobniej urodził się w roku 1522[1][2], ale w literaturze podawane są także inne daty (1524[3] lub 1536[1]).

22 grudnia 1553 papież Juliusz III, będący jego prawujem, wyniósł go do godności kardynała diakona[1][2]. W następnym roku, 25 czerwca 1554, został mianowany administratorem apostolskim rodzinnej diecezji Orvieto, a 5 grudnia 1554 otrzymał kościół Santi Cosma e Damiano jako tytularną diakonię kardynalską[1]. Z zarządu diecezją orvietańską zrezygnował 17 kwietnia 1562, ale osiem lat później objął ją ponownie i pozostał jej biskupem aż do śmierci[1][2]. W ciągu roku 1573 przyjął święcenia kapłańskie (sierpień 1573) i sakrę biskupią (8 listopada 1573) z rąk swego dalekiego krewnego kardynała Fulvio della Corgna[1]. Prawdopodobnie w tym samym czasie został podniesiony do rangi kardynała prezbitera Ss. Cosma e Damiano[4]. 15 stycznia 1588 wymienił swój dotychczasowy kościół tytularny na Santa Prisca, a ten z kolei 30 marca 1598 wymienił na Santa Maria in Trastevere[1]. Od 30 marca 1598 do 21 lutego 1600 sprawował funkcję protoprezbitera Kolegium Kardynalskiego[1][2]. 21 lutego 1600 został promowany do rangi kardynała biskupa obejmując kolejno diecezje suburbikarne Albano (21 lutego 1600), Frascati (24 kwietnia 1600) i Porto e S. Rufina (16 czerwca 1603)[1][2], ale nie cieszył się poważaniem ówczesnego papieża Klemensa VIII (1592–1605)[3]. Po utworzeniu w 1588 przez papieża Sykstusa V stałych kongregacji kardynalskich Girolamo Simoncelli został skierowany do pracy w Kongregacji ds. Biskupów oraz Kongregacji ds. Dróg, Mostów i Akweduktów[5]. Zmarł jako subdziekan Świętego Kolegium Kardynałów[1][2].

Girolamo Simoncelli jest wśród kardynałów rekordzistą, jeśli chodzi o uczestniczenie w konklawe, gdyż jako jedyny kardynał w historii uczestniczył łącznie aż w dziesięciu konklawe (wszystkich, jakie odbyły się za jego kardynalatu): w kwietniu i w maju 1555, w 1559, 1565/66, 1572, 1585, we wrześniu 1590, jesienią 1590, w 1591 i w 1592[1][6].

Niektórzy historycy łączą z kardynałem Simoncellim powstanie tzw. przepowiedni św. Malachiasza dotyczących papieży. W czasie jesiennego konklawe w 1590 jego zwolennicy mieli sfałszować te przepowiednie celem zwiększenia jego szans w wyborach. Według treści przepowiedni, następcą Urbana VII miał zostać papież Ex antiquitate urbis, czyli ze starego (antycznego) miasta. Ponieważ Orvieto, czyli miejsce pochodzenia i zarazem diecezja Simoncelliego, zwane było po łacinie Urbs Vetus, czyli również Stare Miasto, przepowiednia ta miała wskazywać właśnie na Simoncelliego. Papieżem został jednak wówczas kard. Sfondrati z Cremony, którzy przyjął imię Grzegorz XIV (1590–1591)[2][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m Girolamo Simoncelli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-05-12]. (ang.).
  2. a b c d e f g Alessia Ceccarelli: SIMONCELLI, Girolamo. [w:] Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 92 [on-line]. 2018. [dostęp 2019-01-02]. (wł.).
  3. a b Klaus Jaitner, Der Hof Clemens' VIII. (1592 – 1605). Eine Prosopographie, [w:] Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken, Bd. 84, hg. vom Deutschen Historischen Institut in Rom, Tübingen (Max Niemeyer Verlag) 2004, s. 309. ISBN 3-484-83084-0.
  4. Na konklawe w 1585 Simoncelli występował jako kardynał prezbiter Ss. Cosma e Damiano, choć na konklawe w 1572 był jeszcze tylko kardynałem diakonem. Jako kardynał prezbiter podpisał się na bulli Grzegorza XIII z 16 lutego 1576. Na podstawie jego miejsca w porządku starszeństwa można wnioskować, że promocja miała miejsce po 2 czerwca 1572. Zob. Konrad Eubel: Hierarchia Catholica. T. III. Padwa: 1922, s. 48. (łac.).; Bullarium sive collectio diversarum constitutionum multorum Pontif. a Gregorio septimo usque ad S. D. N. Sixtum Quintum Pontificem Opt. Max., Rzym 1586, s. 1231-1233.
  5. Casimiro Tempesti: Storia della vita e geste di Sisto quinto sommo pontefice dell'ordine de' minori conventuali di san Francesco. T. 1. Wenecja: 1754, s. 400-401. (wł.)..
  6. Żaden inny kardynał nie uczestniczył w aż tylu konklawe. Wymieniany niekiedy jako drugi Giacinto Bobone przeżył w okresie swego kardynalatu jedynie dziewięć papieskich elekcji (1145, 1153, 1154, 1159, 1181, 1185, październik 1187, grudzień 1187 oraz 1191), z czego w co najmniej dwóch (w 1154 i 1185) na pewno nie uczestniczył.
  7. Ludwig von Pastor: History of the Popes. T. 22. Londyn: 1932, s. 349-350. (ang.).