Grażyna Gęsicka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 18: Linia 18:
|2 do = [[10 kwietnia]] [[2010]]
|2 do = [[10 kwietnia]] [[2010]]
|2 poprzednik = [[Przemysław Gosiewski]]
|2 poprzednik = [[Przemysław Gosiewski]]
|2 następca =
|2 następca = [[Marek Kuchciński]] (p.o.)
|odznaczenia = [[Plik:POL Polonia Restituta Komandorski BAR.svg|40px|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)]]
|odznaczenia = [[Plik:POL Polonia Restituta Komandorski BAR.svg|40px|Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)]]
}}
}}

Wersja z 11:43, 27 kwi 2010

Grażyna Gęsicka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 grudnia 1951
Warszawa

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2010
Smoleńsk

Minister rozwoju regionalnego
Okres

od 31 października 2005
do 7 września 2007 i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Elżbieta Bieńkowska

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości
Okres

od 6 stycznia 2010
do 10 kwietnia 2010

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Przemysław Gosiewski

Następca

Marek Kuchciński (p.o.)

podpis
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośm.)

Grażyna Gęsicka z domu Dusyn (ur. 13 grudnia 1951 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – polska socjolog i polityk, minister rozwoju regionalnego w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, poseł na Sejm VI kadencji.

Życiorys

Działalność zawodowa

W 1974 ukończyła studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1985 uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych w dziedzinie socjologii[1].

Pracowała jako adiunkt w Instytucie Socjologii UW (1985–1993). Była członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz członkiem Association Internationale des Sociologues de Langue Francaise. Była autorką i współautorką książek oraz ponad 30 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach naukowych. Opublikowała m.in. Regionalne fundusze inwestycyjne (1997), Partnerstwo w rozwoju lokalnym (1996).

Działalność polityczna

W 1980 wstąpiła do "Solidarności", była współzałożycielką struktur tego związku w Instytucie Socjologii UW. W 1981 wykładała we Wszechnicy Robotniczej Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajmowała się organizacją i wykładami w niejawnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ "S". Od 1983 inwigilowana przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa[2].

W 1989 uczestniczyła w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. górnictwa. W latach 1989–1991 była koordynatorem naukowym Ośrodka Badań Związkowych NSZZ "Solidarność" Regionu Mazowsze.

W latach 1990–1997 doradzała i wykonywała ekspertyzy z zakresu problematyki rozwoju lokalnego i regionalnego na rzecz m.in. Komisji Europejskiej, Banku Światowego, rządu, Sejmu RP, władz lokalnych i regionalnych. Od września do grudnia 1991 była doradcą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

W latach 1993–1994 uczestniczyła w grupie ekspertów ds. Europy Środkowej i Wschodniej w Programie LEDA (Local Employment Development Action) Komisji Europejskiej. W 1995 była stałym doradcą w nadzwyczajnej Komisji Sejmowej ds. zasad polityki regionalnej państwa. W latach 1995–1996 zajmowała stanowisko zastępcy kierownika Programu Phare "Inicjatywy lokalne na rzecz rozwoju społeczno-ekonomicznego". Pracowała jako zastępca dyrektora generalnego w Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw (1996-1998).

Od 1998 do 2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. Była odpowiedzialna za programy wspierające zatrudnienie, finansowane ze źródeł zagranicznych (Phare, Bank Światowy), sprawy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz za wdrożenie w Polsce Europejskiego Funduszu Społecznego. W sierpniu 2001 została wiceprezesem Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

W kampanii parlamentarnej w 2005 doradzała Platformie Obywatelskiej, reprezentowała PO w negocjacjach koalicyjnych z PiS w ramach zespołu zajmującego się wykorzystaniem funduszy UE.

31 października 2005 została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 objęła to stanowisko w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 7 września 2007 został odwołana z urzędu ministra rozwoju regionalnego z jednoczesnym powołaniem na sekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, jest kierownikiem tego resortu. 11 września tego roku ponownie powołana na ministra rozwoju regionalnego.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskała mandat poselski, kandydując z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim i otrzymując 28 982 głosy.

6 stycznia 2010 objęła stanowisko przewodniczącego Klubu Parlamentarnego PiS[3].

Zginęła w katastrofie samolotu prezydenckiego w Smoleńsku 10 kwietnia 2010[4]. 16 kwietnia 2010 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

25 kwietnia została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[6].

  1. {{{osoba}}}, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB).. [dostęp 10 kwietnia 2010].
  2. Informacje w BIP IPN. [dostęp 10 kwietnia 2010].
  3. Gęsicka oficjalnie szefem klubu. rp.pl, 6 stycznia 2010. [dostęp 6 stycznia 2010].
  4. Komunikat Nr 152/VI kad.. sejm.gov.pl, 10 kwietnia 2010. [dostęp 10 kwietnia 2010].
  5. Komunikat Nr 163/VI kad.. sejm.gov.pl, 16 kwietnia 2010. [dostęp 16 kwietnia 2010].
  6. Pożegnanie Grażyny Gęsickiej. interia.pl, 25 kwietnia 2010. [dostęp 25 kwietnia 2010].

Źródła

Linki zewnętrzne