Jerzy Kropiwnicki
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 5 lipca 1945 Częstochowa | |
Minister rozwoju regionalnego i budownictwa | ||
Okres | od 16 czerwca 2000 do 19 października 2001 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe | |
Minister-członek Rady Ministrów | ||
Okres | od 31 października 1997 do 16 czerwca 2000 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe | |
Minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania | ||
Okres | od 11 lipca 1992 do 26 października 1993 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe | |
Poprzednik | Jerzy Eysymontt | |
Następca | Mirosław Pietrewicz | |
Minister pracy i polityki socjalnej | ||
Okres | od 23 grudnia 1991 do 11 lipca 1992 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe | |
Poprzednik | Michał Boni | |
Następca | Jacek Kuroń | |
Prezydent Łodzi | ||
Okres | od 19 listopada 2002 do 22 stycznia 2010 | |
Przynależność polityczna | Chrześcijański Ruch Samorządowy | |
Poprzednik | Krzysztof Jagiełło | |
Następca | Tomasz Sadzyński (p.f.) | |
Prezes Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego | ||
Okres | od 2 marca 2002 do 3 czerwca 2006 | |
Przynależność polityczna | Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe | |
Poprzednik | Stanisław Zając | |
Następca | Jacek Szczot | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() |

Jerzy Janusz Kropiwnicki (ur. 5 lipca 1945 w Częstochowie) – polski polityk, ekonomista, działacz opozycji w czasie PRL.
Minister pracy i polityki socjalnej (1991–1992), minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania (1992–1993), minister-członek Rady Ministrów (1997–2000) i minister rozwoju regionalnego i budownictwa (2000–2001), poseł na Sejm I i III kadencji, w latach 2002–2010 prezydent Łodzi, członek Rady Polityki Pieniężnej kadencji 2016–2022.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wykształcenie i praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Syn Emanuela i Janiny[1]. Ukończył w 1968 studia na Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS w Warszawie. Doktoryzował się następnie na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1968–1981 pracował naukowo na UŁ, ponownie podjął pracę na tej uczelni w 1989. W późniejszych latach zajmował stanowisko profesora w kilku szkołach wyższych[2].
Działalność w czasach PRL[edytuj | edytuj kod]
W latach 1980–1981 był członkiem MKS NSZZ „Solidarność” Regionu Ziemia Łódzka, później wiceprzewodniczącym zarządu regionu oraz członkiem Komisji Krajowej związku. Został aresztowany w dniu wprowadzenia stanu wojennego i skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności za zorganizowanie akcji protestacyjnej przeciwko stanowi wojennemu. Był wtedy objęty opieką Amnesty International jako „więzień sumienia”.
W 1984 zwolniono go na mocy amnestii, zaangażował się w kierowanie tajnym Ośrodkiem Badań Społeczno-Zawodowych „Solidarności” w Łodzi. W latach 1977–1978 i 1990–1991 był stypendystą w Instytucie Badań Problemów Ubóstwa na amerykańskim Uniwersytecie Wisconsin.
Działalność w III RP do 2002[edytuj | edytuj kod]
W latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, zasiadał w klubie parlamentarnym Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Olszewskiego oraz ministra – szefa Centralnego Urzędu Planowania w rządzie Hanny Suchockiej. Od 1997 do 2001 ponownie zasiadał w Sejmie (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność). W rządzie Jerzego Buzka był kierownikiem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, a od 2000 ministrem rozwoju regionalnego i budownictwa. W 2001 nie uzyskał ponownie mandatu posła.
W latach 1991–1993 był wiceprezesem zarządu głównego ZChN, funkcję tę pełnił ponownie od 2000. Od 2002 do 2006 zajmował stanowisko prezesa tej partii. W 2003 utworzył nową organizację polityczną pod nazwą Chrześcijański Ruch Samorządowy.
Prezydent Łodzi[edytuj | edytuj kod]
W 2002 w wyborach samorządowych z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego z powodzeniem ubiegał się o urząd prezydenta Łodzi. W 2004 współorganizował obchody 60. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Ghetto, w ramach których odsłonięto pomnik na stacji kolejowej Radegast. W trakcie sprawowania funkcji prezydenta w czerwcu 2005 ogłosił, że lekarze wykryli u niego nowotwór jelita grubego. W trakcie kadencji odmówił wyrażenia zgody na organizację Parady Wolności (tzw. Techno Parady) na ulicach miasta. W wyborach samorządowych w 2006 jako kandydat komitetu wyborczego PiS w II turze (26 listopada) pokonał kandydata PO Krzysztofa Kwiatkowskiego, uzyskując stanowisko prezydenta miasta na drugą kadencję wynikiem 55,69% głosów[3].
W 2009 zebrano około 85 tys. podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie referendum odwoławczego[4], które odbyło się 17 stycznia 2010. Frekwencja wyniosła 22,2%, wobec czego wyniki głosowania były wiążące[5]. Według oficjalnych rezultatów ponad 95%[6] głosujących opowiedziało się za przedterminowym odwołaniem Jerzego Kropiwnickiego z urzędu prezydenta miasta. Urząd przestał sprawować 22 stycznia 2010, tj. z dniem ogłoszenia wyników referendum w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego[7].
Działalność od 2010[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 2010 został doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego Marka Belki[8]. W wyborach w 2015 wystartował do Senatu IX kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, przegrywając z kandydatem PO (pokonując przy tym kandydatów PSL i Samoobrony)[9].
13 stycznia 2016 Senat z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję[10].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
W 1990 prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[11]. W 2006 prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[12]. W 2017 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności[13][14].
W 2006 został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego Męczennika jako członek honorowy tej organizacji. Jest również kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie[15]. W 2012 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego[16].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dane osoby z katalogu. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-01-25].
- ↑ Dr Jerzy Kropiwnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-14] .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2010-01-18].
- ↑ Referendum w sprawie Kropiwnickiego 17 stycznia. gazeta.pl, 20 listopada 2009. [dostęp 2010-01-18].
- ↑ Piotr Wesołowski: Jerzy Kropiwnicki odwołany w referendum!. wyborcza.pl, 18 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-18].
- ↑ Kropiwnicki odwołany. 95 proc. głosujących nie chce go jako prezydenta. gazeta.pl, 18 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-18].
- ↑ Protokół Miejskiej Komisji do Spraw Referendum w Łodzi z dnia 18 stycznia 2010 r. ustalenia wyniku referendum gminnego w sprawie odwołania Prezydenta Miasta Łodzi przed upływem kadencji zarządzonego na 17 stycznia 2010 r.. Dziennik Urzędowy Województwa Łódzkiego z 2010 r. Nr 21, poz. 142, 22 stycznia 2010. [dostęp 2010-01-22].
- ↑ Jerzy Kropiwnicki został doradcą szefa NBP. gazeta.pl, 11 września 2010. [dostęp 2010-09-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-12-19].
- ↑ 8. posiedzenie Senatu. senat.pl, 13 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-13].
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. Dz.U.R.P. z 1990 r. Nr 4. s. 60. [dostęp 2016-06-23].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 469
- ↑ Krzyże Wolności i Solidarności dla działaczy opozycji antykomunistycznej. dzienniklodzki.pl, 23 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-23].
- ↑ Janusz Kamiński, Urszula Przymus (red.), Zwierzchnictwo w Polsce Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2008, ISBN 978-83-7030-641-0
- ↑ Jerzy Kropiwnicki odznaczony Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego. ekai.pl, 18 maja 2012. [dostęp 2012-05-21].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2020-05-14].
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-05-14].
- Dr Jerzy Kropiwnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-14] .
|
|
|
|
|
|
|
- Absolwenci Szkoły Głównej Handlowej
- Członkowie Kapituły Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Członkowie Komisji Krajowej Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Członkowie Rady Polityki Pieniężnej
- Działacze Ligi Krajowej
- Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej
- Ministrowie rozwoju regionalnego III Rzeczypospolitej
- Ministrowie-członkowie Rady Ministrów III Rzeczypospolitej
- Ministrowie-kierownicy Centralnego Urzędu Planowania
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Polacy odznaczeni Orderem Świętego Grzegorza Wielkiego
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego
- Politycy Prawa i Sprawiedliwości
- Polscy ekonomiści
- Polacy odznaczeni Orderem Grobu Świętego
- Posłowie na Sejm III Rzeczypospolitej
- Prezesi Rządowego Centrum Studiów Strategicznych
- Prezesi Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
- Prezydenci Łodzi
- Uczestnicy wydarzeń Grudnia 1981
- Urodzeni w 1945
- Więźniowie polityczni w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1957–1989
- Wykładowcy Uniwersytetu Łódzkiego
- Ludzie urodzeni w Częstochowie