Jerzy Kropiwnicki

Jerzy Kropiwnicki
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1945 Częstochowa
Minister rozwoju regionalnego i budownictwa
Okres	od 16 czerwca 2000 do 19 października 2001
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 31 października 1997 do 16 czerwca 2000
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania
Okres	od 11 lipca 1992 do 26 października 1993
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Jerzy Eysymontt
Następca	Mirosław Pietrewicz
Minister pracy i polityki socjalnej
Okres	od 23 grudnia 1991 do 11 lipca 1992
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Michał Boni
Następca	Jacek Kuroń
Prezydent Łodzi
Okres	od 19 listopada 2002 do 22 stycznia 2010
Przynależność polityczna	Chrześcijański Ruch Samorządowy
Poprzednik	Krzysztof Jagiełło
Następca	Tomasz Sadzyński (p.f.)
Prezes Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego
Okres	od 2 marca 2002 do 3 czerwca 2006
Przynależność polityczna	Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe
Poprzednik	Stanisław Zając
Następca	Jacek Szczot
Odznaczenia

Kapituła Orderu Odrodzenia Polski. Na zdjęciu od lewej: Sławomir Radoń, Bohdan Cywiński, Marta Olszewska, Irena Zofia Romaszewska, Jerzy Kropiwnicki, Ryszard Bugaj i Krzysztof Kauba

Jerzy Janusz Kropiwnicki (ur. 5 lipca 1945 w Częstochowie) – polski polityk, ekonomista, działacz opozycji w czasie PRL.

Minister pracy i polityki socjalnej (1991–1992), minister-kierownik Centralnego Urzędu Planowania (1992–1993), minister-członek Rady Ministrów (1997–2000) i minister rozwoju regionalnego i budownictwa (2000–2001), poseł na Sejm I i III kadencji, w latach 2002–2010 prezydent Łodzi, członek Rady Polityki Pieniężnej kadencji 2016–2022.

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył w 1968 studia na Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS w Warszawie. Doktoryzował się następnie na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W latach 1968–1981 i od 1989 pracował naukowo na UŁ.

Działalność w czasach PRL

W latach 1980–1981 był członkiem MKS NSZZ „Solidarność” Regionu Ziemia Łódzka, później wiceprzewodniczącym zarządu regionu oraz członkiem Komisji Krajowej związku. Został aresztowany w dniu wprowadzenia stanu wojennego i skazany na karę 6 lat pozbawienia wolności za zorganizowanie akcji protestacyjnej przeciwko stanowi wojennemu. Był wtedy objęty opieką Amnesty International jako „więzień sumienia”.

W 1984 zwolniono go na mocy amnestii, zaangażował się w kierowanie tajnym Ośrodkiem Badań Społeczno-Zawodowych „Solidarności” w Łodzi. W latach 1977–1978 i 1990–1991 był stypendystą w Instytucie Badań Problemów Ubóstwa na amerykańskim Uniwersytecie Wisconsin.

Działalność w III RP do 2002

W latach 1991–1993 sprawował mandat posła na Sejm z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, zasiadał w klubie parlamentarnym Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Olszewskiego oraz ministra – szefa Centralnego Urzędu Planowania w rządzie Hanny Suchockiej. Od 1997 do 2001 ponownie zasiadał w Sejmie (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność). W rządzie Jerzego Buzka był kierownikiem Rządowego Centrum Studiów Strategicznych, a od 2000 ministrem rozwoju regionalnego i budownictwa. W 2001 nie uzyskał ponownie mandatu posła.

W latach 1991–1993 był wiceprezesem zarządu głównego ZChN, funkcję tę pełnił ponownie od 2000. Od 2002 do 2006 zajmował stanowisko prezesa tej partii. W 2003 utworzył nową organizację polityczną pod nazwą Chrześcijański Ruch Samorządowy.

Prezydent Łodzi

W 2002 w wyborach samorządowych z listy Łódzkiego Porozumienia Obywatelskiego z powodzeniem ubiegał się o urząd prezydenta Łodzi. W 2004 współorganizował obchody 60. rocznicy likwidacji Litzmannstadt Ghetto, w ramach których odsłonięto pomnik na stacji kolejowej Radegast. W trakcie sprawowania funkcji prezydenta w czerwcu 2005 ogłosił, że lekarze wykryli u niego nowotwór jelita grubego. W trakcie kadencji odmówił wyrażenia zgody na organizację Parady Wolności (tzw. Techno Parady) na ulicach miasta. W wyborach samorządowych w 2006 jako kandydat komitetu wyborczego PiS w II turze (26 listopada) pokonał kandydata PO Krzysztofa Kwiatkowskiego, uzyskując stanowisko prezydenta miasta na drugą kadencję wynikiem 55,69% głosów.

W 2009 zebrano około 85 tys. podpisów pod wnioskiem o przeprowadzenie referendum odwoławczego, które odbyło się 17 stycznia 2010. Frekwencja wyniosła 22,2%, wobec czego wyniki głosowania były wiążące. Według oficjalnych rezultatów ponad 95% głosujących opowiedziało się za przedterminowym odwołaniem Jerzego Kropiwnickiego z urzędu prezydenta miasta. Urząd przestał pełnić 22 stycznia 2010, tj. z dniem ogłoszenia wyników referendum w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego.

Działalność od 2010

We wrześniu 2010 został doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego Marka Belki. W wyborach w 2015 wystartował do Senatu IX kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, przegrywając z kandydatem PO (pokonując przy tym kandydatów PSL i Samoobrony).

13 stycznia 2016 Senat z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości powołał go w skład Rady Polityki Pieniężnej na sześcioletnią kadencję.

Odznaczenia i wyróżnienia

W 1990 prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2006 prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Także w 2006 został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego Męczennika jako członek honorowy tej organizacji. Jest również kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. W 2012 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego. W 2017 został odznaczony przez prezydenta Andrzeja Dudę Krzyżem Wolności i Solidarności.

Bibliografia

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 18 stycznia 2010].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 18 stycznia 2010].
• Jerzy Kropiwnicki w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2 czerwca 2011].